2 yıllık bir ilişkim var başta her şey güzeldi. Çok sık tartışmamıza rağmen ayrılmadık kopamadık hiç. Ben üniv mezunuyum malum üniv sonrası sınavlar var şimdi de ve erkek arkadasım bana çok destek oldu ikinci üniv gitmek üzereyim yine yanımda durdu. Annemde kendisini beğenirdi çoğu tartışmamda beni değil onu haklı bulurdu. Ta ki geçen haftaya kadar evlendiğimiz an çalışmayacaksın dedi , bensiz de dışarı çıkmanı çok istemiyorum dedi, tesettüre giriceksin dedi bağlı olduğunu dini bi grup var onlarla vakit geçiricekmişim duyunca şok oldum kızlar. Benim ailemi yaşam tarzımı hayallermi bilen biriydi oysa .. Kabul etmedim annemle paylaştım annem ayrılıcaksın görüşmeyeceksin dedi. O kadar çaresiz hissediyorum ki o kadar çok seviyorum ki canım çok acıyor o da seviyor ama bu katı kişiliğinden vazgeçmiyor bana kabul ettirmeye çalışıyor hala kopamadık tartışıyoruz o inat ben inat annem karşı çıkıyor. Bazen eski günleri konuşup ağlaşıyoruz sevse kabul etmez miydi beni böyle ? Karakterlermiz ailemiz yaşama biçimimiz çok çok farklı ben ona rağmen gözü kapalı atlarken o hep önüme şartlar koydu.. Onu çok seviyorum ama ben onun önüme koyduğu hayatla mutlu olamam.. Ben zaten çocuğum olunca bırakıcam işimi ama kendimin ailemin emeğini atamam hayallerimi atamam bi köşeye! Tek istediğim bu günlerin bi an önce geçmesi..