merhaba. biz 4 kardeşiz. en büyükleri benim.tek ben evliyim.babam biraz asabi bi insan ve ben kendimi bildim bileli annemle devamlı tartisirlar.annemde bu yüzden yıpranmış bi kadın. ben evlendikten sonra ailemin ozelliklede annemin daha çok üzerine düşmeye başladım. hergün 2 kez arıyorum. devamlı gidiyorum. meger annem bu durumdan sklyormus.bende biraz mesafe koymaya başlamıştım. olaya geleyim. gecen hafta annemler bi yere gidicekti. bende gitmek istedim. esim o gün gec gelicekti. annem resmen benim gelmemem için bahaneler buldu.ve sabahına mesaj atmış günaydın biz gidiyoruz diye. neyse bende o günden sonra iyice mesafe koydum demekki gerçekten bunaldı diye. en son 1 hafta önce annemlere gittiğimizde babam kızımı biraz sert s3vdi. kizim da bi huysuzlandiysa durmadı. eve döndük. annem o gün babam bebeği aglattigi için çok gerildi. ama normalden fazla gerildi yani. neyse o günden sonra bidaha görüşmedik. biraz önce annem aradı. babanla konuştum. opshi bebeği sert sevdiğin için sinirleniyor artık buraya gelmek istemiyor dedim dedi. bende keşke demeseydin alinmistr benim tavrımin sebebi onunla beraber senin de bana soğuk olman dedim. tamam o zaman bundan sonra biraz daha az gelin bize. biraz ayrı duralım dedi. neyse sonra kiz kardeşim aradı. abla akşam babam aradı. konu bebekten açılınca da ablanda bizden çocuğu esirgiyo. otursun evde kendi yumuşak yumuşak sevsin demiş. kardeşim bi problem mi oldu dedi. neyse ben şimdi mesafe koymayı düşünmüştm. ama gitmesem babam üstüne alınıp iyice kendini dolduracak. bu arada biraz kin huyu vardır. gitsem annem gelmeyin dediği halde gitmiş olucam. babamı arayıp söylesem benim sana tavrım yok diye. bu sefer babam annemle tartışır arayıp beni mi konuşuyorsun diye. aile içinde ne kadar saygı sevgi samimiyet olsun dediysem o kadar olamadık. çok üzgünüm