• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annem..

zeholll

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
26 Temmuz 2015
1.741
2.853
133
31
Annemi size anlatmak istiyorum. Bir akla çok ihtiyacım var. Daha ağır sorunlar var bu forumda annelerle alakalı ama beni yoran yıpratan çözümsüz bir mesele annem..

Annem küçük bir ilde doğdu. Orda uzun süre yaşadı. Despot bir baba var annemin hikayesinde. Herşeyin en güzelini alan, süsleyen, püsleyen maddi açlığı maneciyattan çalarak dolduran bir baba. Annem babasını babası olmasa sevmezdi. Ben bu soruyu kendime sormaktan korkuyorum çoğu zaman...
Annesi ise işçi bir kadın. Ve Altı çocuğun en büyüğü annem. Kardeşlerine bakım konusunda anneanneme biraz gereğinden fazla yardımda bulunmuş. "Oynumun arasında annemin beni çağırıp çocukların formasını yıkatmasına çok üzülürdüm. O oyun öyle tatlı gelirdi ki" dediğinde çok içim sızlamıştı anneme..Bu işin karanlık boyutu. Aydınlık boyutu ise annemin ailesi saygın bir aile, eğitime önem verir, dedem elleriyle annem için bir okumak istemedi bari zanaatı olsun diye dikiş kursuna vermiş. Ona kitaplar alırmış. Anneannem dünyanın esasında en anaç kadını.. (Grip olduğumda beni kimselere bırakmaz beşyüz defa arar, yanına alır, o bakmazsa içi rahat etmez. Anneannem annelik yaptı bana hatta.)

Annem bu süre zarfında teyzemden öğreniyorum bazı despotluklar yapıyor. Teyzemi mutfağa kilitleyip hüngür hüngür ağlatarak bulaşık yıkattığını öğrendiğimde şok olmuştum. O dönemden bir yanlışlıklar var.

Annem büyüyor, güzel alımlı da bir hanım. 19 yaşında anneanemin kulağına biri fısıldanıyor. Babam. Babamsa çok küçük yaşlarda ekmek kavgasına düşmüş. Annesini çocukken kaybetmiş. Yorgun bir adam. Babamın efendiliğini sakinliğini, annemin güzelliğini beğenen annemle babam evleniyorlar.

Annem ile babamın evliliği başlarda kötü kokular veriyor. Annem babamı istemediğini belirtiyor. Anneannem biraz şans vermesini istiyor annemden. Annem bunu daha sonra anneanneme beşyüz defa yüzüne koyuyor tabi. Aslında sivri biri çok rahat vazgeçerdi eminim o da şans vermek istedi. Ardından 1 yıl sonra ben doğuyorum. Evlilik hala sorunlu. Ardından 4 yıl sonra kardeşim doğuyor. Evlilik sallantılı..

Biz ilkokula gidiyoruz. Annemin bir kere kahvaltı hazırladığını hatırlamam. İçimde çok uktedir. Bir kere annem bize kek yapmadı...
Dikiş kursuna gitmedi. Okumak istemedi. Evlendi evliliğini yürütmek istemiyor (o istemiyor bu evlilikte ağır basan sevgi babamda). Kaybolmak istedi kayboldu. Dönmek istedi döndü. Annesine babasına kardeşlerine kendine küstü. Olaylara yaklaşımı ve fikirleri hastalıklı. Bütün gün benim odamda video izliyor. Komşularını sevmiyor. Amacı yok. İlgi alanına gidecek kurslar buldum gitmedi. Hoşlanacağı alanlar keşfetmeye çabaladım ilgilenmedi. Biraz nefes alalım yürüyelim dedim hava soğuk dedi. Doktora gidelim dedim öfkelendi.

Peki ben anneme nasıl yardım edebilirim?
 
Bence yardim edemezsin, cunku hayatindan memnun. Eger yasadigi hayati normal buluyor ve seviyorsa, disardan yonlendirmeyle bir baska forma sokamazsin o hayati, imkansiz. Cok buyuk bi sorun da gormedim. Egrisiyle dogrusuyla kendi hayati. Ahlaksizlik yapmamis, suc islememis. Iyi kotu yasamis ve yasiyor iste.
 
Bence yardim edemezsin, cunku hayatindan memnun. Eger yasadigi hayati normal buluyor ve seviyorsa, disardan yonlendirmeyle bir baska forma sokamazsin o hayati, imkansiz. Cok buyuk bi sorun da gormedim. Egrisiyle dogrusuyla kendi hayati. Ahlaksizlik yapmamis, suc islememis. Iyi kotu yasamis ve yasiyor iste.
Aslında bizim hayatımıza olumsuz etki esen bir çok yönü var. En minimumu mutsuz olduğunu hissediyor. Mutsuz bir annem var. Buna çare aramıyor. Çare arıyor. Bir sürü ilişkiyi çöp ediyor. Dediğim gibi "olaylara karşı hastalıklı yaklaşımları ve fikirleri var" O olaylar bizim hayati meselelerimiz ve hayatımızı etkileyecek meseleler oluyor.
 
Aslında bizim hayatımıza olumsuz etki esen bir çok yönü var. En minimumu mutsuz olduğunu hissediyor. Mutsuz bir annem var. Buna çare aramıyor. Çare arıyor. Bir sürü ilişkiyi çöp ediyor. Dediğim gibi "olaylara karşı hastalıklı yaklaşımları ve fikirleri var" O olaylar bizim hayati meselelerimiz ve hayatımızı etkileyecek meseleler oluyor.
Mesela bi ornek ver senin hayatini etkileyecek ne yapti olumsuz fikriyle
 
Mesela bi ornek ver senin hayatini etkileyecek ne yapti olumsuz fikriyle
Mesela babamla anlaşamamasının çok saçma nedenleri var. Gündemimizde boşanmak var. Annemin planına göre boşanılıyor, babamdan nefret ediyoruz(ki lafta baba olmayan bir babadır babam), okulumu bırakıyorum, evin maddi geçimini omuzlanıyoruz kardeşimle. Annem odamda video izlemeye devam ediyor. Annem şuan bunu istiyor bizden
 
Anneniz babanızı sevmemişse eğer size sarılması gerekirdi. Yok mu öyle evlilikler, kadın kocasından nefret ediyor ama çocuklarına öyle bir adamış ki kendini, saçını süpürge ediyor.

Sizde ise anneniz değil eşinden, çocuklarından, aslında hayattan kopuk. Hayatla bağlantısını kesmiş resmen

Tamamen doktorluk bir konu bence, bayağı tedavili falan. Bir şekilde ona ikna etmeniz/ettirmeniz şart.

Ne kadar çok çabanız olmuş, gözlerim yaşardı. Bir de anlatımınıza bayıldım. Adeta bir Türk filmi izler gibi hayal kurdum okurken.
 
Yazık ben babaciginiza üzüldüm.kim ister ki sevgisiz bi evliligi.keske annen en basta bırakıp gitseymis babani.
Bu saatten sonra anca psikolog paklar onu.
Daha insan canlısı olmak adına .
Ama babani yine hicbir zaman sevmeyecek
 
Siz elinizden gelen herşeyi yapmışsınız daha ne yapabilirsiniz ki bence hayatta herkesin bir amacı olmalı.
Hiçbir şey yapmadan bütün gün boş boş oturup video izlemesi bile başlı başına bi sorun. Hadi sizden geçti en azından kendi için kendi hayatına birşeyler katmalı!
 
Bu değersizlik hissini bir erkeğin,bir eşin, bir arkadaşın hissetirmesiyle bir annenin hissettirmesi arasinda büyük uçurum var.Her halükarda kendinizi yalnız,sahipsiz değersiz hissedesiniz ama bu hissi size hissettiren bir anneyse işte içinizde ki o kızgınlık ve kırgınlık azalsa da bitmez.
Ona kendisinden başka kimse yardimci olamaz gibi ya da çok geç, en azından benim annem öyle.
Memnuniyetsiz,mutsuz,hicbirseyin feyz vermediği bir insan evlatlarıyla mutlu olmaya çalışmalı,hayatının pişmanlıklarını ve yükünü onlara yüklememeli!
 
Anneniz anlattiklariniza göre hayattan saklanıyor. Oyle seyler anlattiniz ki okurken arada kaldım. Saygin bir aile egiteme onem veriyor ancak cocuk yetistirmede bir cok problem var. Anneniz bunlardan etkilenmis hem de cok derinden. Icine kazinmis sanki bazi seyler. Yapmasi gereken ama yapmadigi seylerin sebebi cocuklugu, gencligi ,babani birakip gidememesi.

Anneni daha iyi tanisanda icindeki fırtınaları bilemezsin. Bosanmayi neden goze almadi mesela. .

Annene yardimci olmak istiyorsan ya ufak degisikliliklerle başla ya da oldugu gibi kabul et. Bu saatten sonra yapabileceklerin sınırlı.
 
Annemi size anlatmak istiyorum. Bir akla çok ihtiyacım var. Daha ağır sorunlar var bu forumda annelerle alakalı ama beni yoran yıpratan çözümsüz bir mesele annem..

Annem küçük bir ilde doğdu. Orda uzun süre yaşadı. Despot bir baba var annemin hikayesinde. Herşeyin en güzelini alan, süsleyen, püsleyen maddi açlığı maneciyattan çalarak dolduran bir baba. Annem babasını babası olmasa sevmezdi. Ben bu soruyu kendime sormaktan korkuyorum çoğu zaman...
Annesi ise işçi bir kadın. Ve Altı çocuğun en büyüğü annem. Kardeşlerine bakım konusunda anneanneme biraz gereğinden fazla yardımda bulunmuş. "Oynumun arasında annemin beni çağırıp çocukların formasını yıkatmasına çok üzülürdüm. O oyun öyle tatlı gelirdi ki" dediğinde çok içim sızlamıştı anneme..Bu işin karanlık boyutu. Aydınlık boyutu ise annemin ailesi saygın bir aile, eğitime önem verir, dedem elleriyle annem için bir okumak istemedi bari zanaatı olsun diye dikiş kursuna vermiş. Ona kitaplar alırmış. Anneannem dünyanın esasında en anaç kadını.. (Grip olduğumda beni kimselere bırakmaz beşyüz defa arar, yanına alır, o bakmazsa içi rahat etmez. Anneannem annelik yaptı bana hatta.)

Annem bu süre zarfında teyzemden öğreniyorum bazı despotluklar yapıyor. Teyzemi mutfağa kilitleyip hüngür hüngür ağlatarak bulaşık yıkattığını öğrendiğimde şok olmuştum. O dönemden bir yanlışlıklar var.

Annem büyüyor, güzel alımlı da bir hanım. 19 yaşında anneanemin kulağına biri fısıldanıyor. Babam. Babamsa çok küçük yaşlarda ekmek kavgasına düşmüş. Annesini çocukken kaybetmiş. Yorgun bir adam. Babamın efendiliğini sakinliğini, annemin güzelliğini beğenen annemle babam evleniyorlar.

Annem ile babamın evliliği başlarda kötü kokular veriyor. Annem babamı istemediğini belirtiyor. Anneannem biraz şans vermesini istiyor annemden. Annem bunu daha sonra anneanneme beşyüz defa yüzüne koyuyor tabi. Aslında sivri biri çok rahat vazgeçerdi eminim o da şans vermek istedi. Ardından 1 yıl sonra ben doğuyorum. Evlilik hala sorunlu. Ardından 4 yıl sonra kardeşim doğuyor. Evlilik sallantılı..

Biz ilkokula gidiyoruz. Annemin bir kere kahvaltı hazırladığını hatırlamam. İçimde çok uktedir. Bir kere annem bize kek yapmadı...
Dikiş kursuna gitmedi. Okumak istemedi. Evlendi evliliğini yürütmek istemiyor (o istemiyor bu evlilikte ağır basan sevgi babamda). Kaybolmak istedi kayboldu. Dönmek istedi döndü. Annesine babasına kardeşlerine kendine küstü. Olaylara yaklaşımı ve fikirleri hastalıklı. Bütün gün benim odamda video izliyor. Komşularını sevmiyor. Amacı yok. İlgi alanına gidecek kurslar buldum gitmedi. Hoşlanacağı alanlar keşfetmeye çabaladım ilgilenmedi. Biraz nefes alalım yürüyelim dedim hava soğuk dedi. Doktora gidelim dedim öfkelendi.

Peki ben anneme nasıl yardım edebilirim?

Annen tipik yurdum kadını
İstemediği bir evliliği yürütmeye zorlanmış
En sonunda kendisini tüketmiş
Sizin çok da yapabileceğiniz bir şey yok
Bazen insan beyni farklı işliyor, bırakıp gidememesine sizi sebep görüp, hayatımı onlar yüzünden harcadım şimdi de onlar benim için harcasın düşüncesinde olabilir. Yaşayamadıklarını sindiremiyor olabilir. Bu işin çözümü bir uzman desteği bence ama ilaç , uyku değil terapi almalı. Bir şeylere yeniden başlamalı anneniz, boşanmak istiyorsa da boşanır sonra zaten ama şu an sağlıklı değil durumu, acil olan bunu düzeltmek
 
Benim annem de seninki gibiydi. Sevgisiz, sorunlu bir kadın. Azar, dayak, duygusuz bir ebeveyn... Babam da anneme maddi manevi şiddet uygulayan bir insandı. Neyse okudum, meslek sahibi oldum, kendimi kurtardım. 31 yıl sonunda annemin babamla boşanmasına ön ayak oldum. Dilekçesini hazırladım. Zaten alacak maddi bir şey de yoktu, anlaştılar. Şimdi vefat eden babasından maaş alıyor annem. Abimin 9 yaşındaki oğlunu da yanına aldı (3 kardeşler bakımı zor diye) iki kişi mutlu mesut yaşıyorlar. Deden hayatta Mı? Değilse eğer boşanıp onun üzerinden maaş almasını sağla. Ya da annesi üzerinden. Boşanmanın ardından en çok 3 aylık beklemeden sonra bağlanıyor maaş. Kadının çocukluktan travmaları var. Şimdi çıkıp psikolog, yürüyüş vs demek artık hiçbir şeyi düzeltmez. Karakter yapmış davranış şeklini. Kemikleşmiş. Ancak gerçekçi çözümlerle yardımcı olabilirsin. Her şey ailede başlar. O noktada tökezlemeler olursa, maalesef ileride tüm olumsuzluklar kişilik olarak geri dönüyor. Onu öyle kabul edeceksin; duyguları kendine endeksli, bencil, hayattan kaçan bir kadın. Tabii babanın da belki hataları vardır. Bilemezsin. Sen kız evlat olarak biraz babana arka çıkmışsın ama onların arasındaki ilişkiyi homojen olarak bilemezsin. Neyse, ben anne ve babamın boşanmasını sağladım şimdi ikisi ile de ayrı ayrı görüşüyorum, tavır almadım. İkisi de kendi hayatını yaşıyor. Tavsiye ederim.
 
Mesela babamla anlaşamamasının çok saçma nedenleri var. Gündemimizde boşanmak var. Annemin planına göre boşanılıyor, babamdan nefret ediyoruz(ki lafta baba olmayan bir babadır babam), okulumu bırakıyorum, evin maddi geçimini omuzlanıyoruz kardeşimle. Annem odamda video izlemeye devam ediyor. Annem şuan bunu istiyor bizden
Bu korkunc bi istek ama kesinlikle taviz vermemek de senin elinde bunu biliyosun. Video derken dizi film falan herhalde?
 
Anneniz anlattiklariniza göre hayattan saklanıyor. Oyle seyler anlattiniz ki okurken arada kaldım. Saygin bir aile egiteme onem veriyor ancak cocuk yetistirmede bir cok problem var. Anneniz bunlardan etkilenmis hem de cok derinden. Icine kazinmis sanki bazi seyler. Yapmasi gereken ama yapmadigi seylerin sebebi cocuklugu, gencligi ,babani birakip gidememesi.

Anneni daha iyi tanisanda icindeki fırtınaları bilemezsin. Bosanmayi neden goze almadi mesela. .

Annene yardimci olmak istiyorsan ya ufak degisikliliklerle başla ya da oldugu gibi kabul et. Bu saatten sonra yapabileceklerin sınırlı.
Anneannem ve dedeme annemin bir evlat olarak verdiği not içler acısı elbette. Ama anneannem ve dedemin eli bize dahi uzanır. Bir tül gibi örter. Bende kendi hayatımda inanılmaz sıkıntılar yaşadım yeniden tutunmaya çalışım. Bu süreçte anneannemin desteği anneminkiyle inanın kıyaslanamaz. Elbette "anne" muhakkak beni seviyor, bende onu seviyorum ama yeterli değildi. Anneannem ile dedem annemin aksine diğer evlatlarından tam not alır. Bilemiyorum. Çok karmaşık bir döngü bu
 
Annen tipik yurdum kadını
İstemediği bir evliliği yürütmeye zorlanmış
En sonunda kendisini tüketmiş
Sizin çok da yapabileceğiniz bir şey yok
Bazen insan beyni farklı işliyor, bırakıp gidememesine sizi sebep görüp, hayatımı onlar yüzünden harcadım şimdi de onlar benim için harcasın düşüncesinde olabilir. Yaşayamadıklarını sindiremiyor olabilir. Bu işin çözümü bir uzman desteği bence ama ilaç , uyku değil terapi almalı. Bir şeylere yeniden başlamalı anneniz, boşanmak istiyorsa da boşanır sonra zaten ama şu an sağlıklı değil durumu, acil olan bunu düzeltmek
Esasen annem "yurdum kadını" değil. İstese boşanırdı emin olun. Hatta kendi yapamasada babamı bunu yapmaya zorlayacak kadar zeki ve dominanttır. Anneannem dedem bu konuda bir maske. Şans vermeyi kendi istemeseydi vermezdi.
 
Benim annem de seninki gibiydi. Sevgisiz, sorunlu bir kadın. Azar, dayak, duygusuz bir ebeveyn... Babam da anneme maddi manevi şiddet uygulayan bir insandı. Neyse okudum, meslek sahibi oldum, kendimi kurtardım. 31 yıl sonunda annemin babamla boşanmasına ön ayak oldum. Dilekçesini hazırladım. Zaten alacak maddi bir şey de yoktu, anlaştılar. Şimdi vefat eden babasından maaş alıyor annem. Abimin 9 yaşındaki oğlunu da yanına aldı (3 kardeşler bakımı zor diye) iki kişi mutlu mesut yaşıyorlar. Deden hayatta Mı? Değilse eğer boşanıp onun üzerinden maaş almasını sağla. Ya da annesi üzerinden. Boşanmanın ardından en çok 3 aylık beklemeden sonra bağlanıyor maaş. Kadının çocukluktan travmaları var. Şimdi çıkıp psikolog, yürüyüş vs demek artık hiçbir şeyi düzeltmez. Karakter yapmış davranış şeklini. Kemikleşmiş. Ancak gerçekçi çözümlerle yardımcı olabilirsin. Her şey ailede başlar. O noktada tökezlemeler olursa, maalesef ileride tüm olumsuzluklar kişilik olarak geri dönüyor. Onu öyle kabul edeceksin; duyguları kendine endeksli, bencil, hayattan kaçan bir kadın. Tabii babanın da belki hataları vardır. Bilemezsin. Sen kız evlat olarak biraz babana arka çıkmışsın ama onların arasındaki ilişkiyi homojen olarak bilemezsin. Neyse, ben anne ve babamın boşanmasını sağladım şimdi ikisi ile de ayrı ayrı görüşüyorum, tavır almadım. İkisi de kendi hayatını yaşıyor. Tavsiye ederim.
Aslında annemde şiddet yoktu. Bütünüyle öcü biri değil. Güleriz eğleniriz ama geneli bu düğüm. Bu döngü.
Şu an ne yazık ki elimde bir mesleğim yok. Üniversite 1. sınıftayım. Dedem yaşıyor. Annemin istediği hayatı verebilmem için benden okulu bırakmamı dahi istediğini hatırlıyorum... Herneyse
 
Anneannem ve dedeme annemin bir evlat olarak verdiği not içler acısı elbette. Ama anneannem ve dedemin eli bize dahi uzanır. Bir tül gibi örter. Bende kendi hayatımda inanılmaz sıkıntılar yaşadım yeniden tutunmaya çalışım. Bu süreçte anneannemin desteği anneminkiyle inanın kıyaslanamaz. Elbette "anne" muhakkak beni seviyor, bende onu seviyorum ama yeterli değildi. Anneannem ile dedem annemin aksine diğer evlatlarından tam not alır. Bilemiyorum. Çok karmaşık bir döngü bu

Anneannenizin size cok iyi davranmasi zamaninda annenize cocuklugunu yasatmadigi gercegini degistirmiyor. Mesela dedem de bana asiri iyidir ama anneme neler cektirmis. Annem de ilk cocuk, tek kiz. Zamanla yeni ayrintilarla iyice sogudum dedemden.

Bence annenizin cocuklugunu yasama esnasindaki kopukluk yuzunden evlenmeyi kabullenememis. Hala sanki oyununu yarim biraktirip evlendirmisler gibi dusunuyor.

Eger bosanmak istiyorsa da bosansinlar. "Ben biliyorum yine mutsuz olacak" demeyin, bir de oyle denesinler. En azindan onu bile yapamadim demez.
 
Aslında annemde şiddet yoktu. Bütünüyle öcü biri değil. Güleriz eğleniriz ama geneli bu düğüm. Bu döngü.
Şu an ne yazık ki elimde bir mesleğim yok. Üniversite 1. sınıftayım. Dedem yaşıyor. Annemin istediği hayatı verebilmem için benden okulu bırakmamı dahi istediğini hatırlıyorum... Herneyse

Annenizin sizi etkilemesine izin vermeyin. Okulu bırakmayın. Odanızda oturup video izlemeye devam etsin. Başka çare yok. Arada üzülecek, ağlaycaksınız ama sizin de anneniz babanız bu. Uzak bir yerde okusanız iyi olurmuş. Evden uzaklaşmış olurdunuz.
 
annenizin çocukluk zamanından kalma travmaları var bence, mutlaka ne yapıp ne edip doktora götürmelisiniz.
 
Sanırım ters tepmiş bazı seyler en kucuklugunden
ancak bı ınsan bu kadar gecmıse baglıda yasamamalı oda babanızın annesıne olan sevgısınden dolayı kusura bakmayın ama annenız hıc bu hayatta savasmak zorunda kalmamıs, saldıkca yaydıkca sımardıkca sımarmıs
 
Back
X