Eveet arladaslar, buraya yazdığım o günden beri travmalarımı tek tek hatırlamaya basladım sankı ailemi yeni tanıypr gibiyim. En son annemın bana daha küçücük cocukken kilom hakkında yaptıgı zorbalıgı hatırladım maalesef.
6. Sınıfta aşırı kilom olmammasına ragmen sen artık pantolon giymeyeceksın diye bütün pantolonlarımı kaldırdı . Hafif toplu bir cocuktum . Ve artık arladaslarımla asla marletlere veya sokaga cıkamazmışım ben onların yanında iri duruyormusum. Birgün beni yıkarken "ooo sırtın kat kat olmus böyle giderse mideni sökerler seni vinçle çıkarırlar dısarı " Dedi. Ne niyetle söylediğini anlayamadım çocuk aklımla annem asla üzülmemi istemez diye düşünürdüm. Amaç ne olabilir bu konusmada ? Düşünüyorum sebep bulamıyorum sadexe bana gıcık oluyor olabilirdi başka ne olacak ki? 6. Sınıfa giden bir cocuga bunu neden söyler insan? Sonra misafirlikte hiç rahat oturamadım. Karnımı cekecegım diye sekilden sekile girdim oturdu bide o halimle dalga gecti. Bu safi kötülük! Çocuk kalbımı neden o kadar kırdın anne! Neden yaraladın beni bu kadar? Sana ne yaptım? Sonra bir daha kendimi güzel görmedım aynada. Hiç sevgilim olmadı mesela hoslandıgını söyleyen bile olmadı. Çünkü ben kendimi hiç sevmedim ki baskasi sevsin.. Arkadaslarım kahkaha atarak gülerken ben sesimin yükselmesine bile çekindim.. Annem bir de arkadaslarımın annelerıne sımarık kadınlar derdi hiç aralarına katılmazdı. Onşar toplanır otururdu anneler toplanınca arkadaslarım da dolayısıyla bir araya gelmiş olurlardı ben okul dişında hiç bir arkasasımı göremezdım. Ne bana izin verirdi ne kendi giderdi. Çocukluktu gectı diyordum geçmemis o ayrı mesele de, daha yenı bayramda gittiğimde tansiyonu yukseldi diye saglık ocagına götürdük. Dil altı verdıler dısarda beklerken içeriye en a 120 kilo biri girdi kilodan yürüyemiyor. Bana kadını işaret ettı baksana dedı hemen hemen aynısınız dedi. Ben 98 kıloyum. Annem oyle dıye dıye 70 kiloyken bile kendımı hep bu kilolarda hissettim .. Artık tahammulum kalmadıgı için saglık ocagının tuvaletınde hıckıra hıclıra agladım ve bıseu yokmus gibi yanjna döndum.. Sevmıyor beni. Bunu hissediyorum.. Ve artık o kadar tahammülüm yokki sesini bile duyasım yok. Dun vatsaptan ses atmıs benı niye aramıyosun demıs. Actım mesajı ne cevap yazdım ne aradım. İçimden gelmiyor.. Hak hukuk meseleleri beni üzse de benım de çocukluk haklarım var onlar ne olacak? Cahillik, eski insanlar öyleydi diyemez kimse bana eski insanlar da olsa cocuk ayrımını kabul etmiyorum artık. İstediği çocuguna cok guzel ebeveyn oldu demek yapabiliyordu bana karsı bilinçli bir şekilde kötüydu o
6. Sınıfta aşırı kilom olmammasına ragmen sen artık pantolon giymeyeceksın diye bütün pantolonlarımı kaldırdı . Hafif toplu bir cocuktum . Ve artık arladaslarımla asla marletlere veya sokaga cıkamazmışım ben onların yanında iri duruyormusum. Birgün beni yıkarken "ooo sırtın kat kat olmus böyle giderse mideni sökerler seni vinçle çıkarırlar dısarı " Dedi. Ne niyetle söylediğini anlayamadım çocuk aklımla annem asla üzülmemi istemez diye düşünürdüm. Amaç ne olabilir bu konusmada ? Düşünüyorum sebep bulamıyorum sadexe bana gıcık oluyor olabilirdi başka ne olacak ki? 6. Sınıfa giden bir cocuga bunu neden söyler insan? Sonra misafirlikte hiç rahat oturamadım. Karnımı cekecegım diye sekilden sekile girdim oturdu bide o halimle dalga gecti. Bu safi kötülük! Çocuk kalbımı neden o kadar kırdın anne! Neden yaraladın beni bu kadar? Sana ne yaptım? Sonra bir daha kendimi güzel görmedım aynada. Hiç sevgilim olmadı mesela hoslandıgını söyleyen bile olmadı. Çünkü ben kendimi hiç sevmedim ki baskasi sevsin.. Arkadaslarım kahkaha atarak gülerken ben sesimin yükselmesine bile çekindim.. Annem bir de arkadaslarımın annelerıne sımarık kadınlar derdi hiç aralarına katılmazdı. Onşar toplanır otururdu anneler toplanınca arkadaslarım da dolayısıyla bir araya gelmiş olurlardı ben okul dişında hiç bir arkasasımı göremezdım. Ne bana izin verirdi ne kendi giderdi. Çocukluktu gectı diyordum geçmemis o ayrı mesele de, daha yenı bayramda gittiğimde tansiyonu yukseldi diye saglık ocagına götürdük. Dil altı verdıler dısarda beklerken içeriye en a 120 kilo biri girdi kilodan yürüyemiyor. Bana kadını işaret ettı baksana dedı hemen hemen aynısınız dedi. Ben 98 kıloyum. Annem oyle dıye dıye 70 kiloyken bile kendımı hep bu kilolarda hissettim .. Artık tahammulum kalmadıgı için saglık ocagının tuvaletınde hıckıra hıclıra agladım ve bıseu yokmus gibi yanjna döndum.. Sevmıyor beni. Bunu hissediyorum.. Ve artık o kadar tahammülüm yokki sesini bile duyasım yok. Dun vatsaptan ses atmıs benı niye aramıyosun demıs. Actım mesajı ne cevap yazdım ne aradım. İçimden gelmiyor.. Hak hukuk meseleleri beni üzse de benım de çocukluk haklarım var onlar ne olacak? Cahillik, eski insanlar öyleydi diyemez kimse bana eski insanlar da olsa cocuk ayrımını kabul etmiyorum artık. İstediği çocuguna cok guzel ebeveyn oldu demek yapabiliyordu bana karsı bilinçli bir şekilde kötüydu o
