Anneme nasıl yardımcı olabilirim?

D

denizasiriyol

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
10 Ekim 2019
98
128
93
Merhaba, uzun zamandır aklıma takılan bir konu var. Sizlerden yardımınızı rica ediyorum. Annemin hastane fobisi var. Asla ama asla hastaneye, doktora götüremiyoruz. Kötü bir şey söyleyecek, bir hastalık var onu öğrenecek zannediyormuş. Biz de gitsek dünyayı kendine zehir ediyor. En basit kan sayımı tahlilinde bile karnına ağrılar giriyor, gece uyumuyor. Bundan beş altı sene evvel çarpıntı vb şikayetleri olunca babamla benim ısrarıma dayanamayıp mecburen geldi hastaneye. Doktoru bir ilaç verdi kalpte damarların kalınlaştığını söyledi, sigarayı bırakmasını istedi. Anjiyo gerekebileceğini söyledi. O gün bugündür daha da doktora gitmiyor. Sigarayı da bırakmış değil. Sağlığı için doktora gitmek zorunda ama anlamıyor. Bir iki sene evvel psikoloğa da götürdük, psikolog korkuların üzerine gitme hastane konusu seni rahatsız ediyorsa bu konudan uzaklaş demiş. Bir şey dediğimizde bunu söyleyip konuyu dağıtıyor, ne yapmam nasıl yaklaşmam gerekir bilmiyorum
 
Iyi de hastane bu, bocek fobisi falan degil. Ne demek ustune gitme? Hastaneye gitmek zorunda. Gerekirse sert konusun. Onun iyiligi icin. Uzulur falan diye dusunmeyin. Bir e hala sigara iciyormus. Mutlaka gidip görünmesi gerek.
 
Çok korku hastası olan insanlar, daha çok ölümden korkuyorlar. Ölümün üzerine maalesef çok konuşulmuyor. Esasinda doğum, yaşam nasıl normal birseyse, ölüm de normal birşey.
 
Hastaneye gitsin ya da gitmesin ömrü ne kadar yazıldıysa o kadar.İnsan 1 nefes eksik ya da 1 nefes fazla alamıyor.Hastane kaliteli yaşam için şart.Bir rahatsızlığı var ise hastaneye gitmeyerek asıl tehlikeyi göze alıyor.
Birde hepsini geçtim annene ölümün kötü bir şey olmadığından bahsedebilirsin.Ölüm hiçlik değil yokluk değil ki.Başka daha güzel bir aleme geçiş kapısı.Ahiret var cennet var.Ölüm güzel olmasa ölürmüydü Peygamber.Allah bu dünyada hayırlı güzel günler nasib etsin.Vademiz dolunca da imanla göçmeyi cennet bahcelerinde konaklamayı nasib etsin hepimize.
 
Gittiğiniz kişinin psikolog olduğuna emin miyiz, böyle ciddi bir fobisi olana e gitme korkularının üzerine diye hiçbir aklı selim söylemez diye düşünüyorum. Psikiyatriste gidip önce ilaç almanız sonra gerekirse psikologtan terapi almanız lazım bence.
Yıllardır annemde panik atak bende de anksiyete var, bununla ilgili paylaşım yaptığımız bir konum da vardı hatta. Kısaca özetlemek gerekirse ölüm değil hasta olup sürünmek korkutuyor beni. Annenizin yaşadığı durumu hafif de olsa yaşadım hep. En ufak kan değeri oynamasını incik cincik araştırırım. Hala içim hafif ürpererek doktora gitsem de bunun benim için en doğrusu olduğunu, gitmek zorunda olduğumu biliyorum. Bunu görüştüğüm psikiyatrist ve psikologa borçluyum. Doğru bir kişiden yardım almanız şart.
Ayrıca anneniz doktorun dediklerini yapmadığı için ve doktorunun onu yargılayacağını bildiği için de gitmekten korkuyor.
Allah şifa versin.
 
"Korkularının üzerine gitme" taktiğinin terapiler arasında yeri var mıdır yok mudur bilmiyorum ama hepimizin er ya da geç hastaneye mutlaka işi düşeceğine göre, bir uzmanın bu sorunu çözmeye çalışmak yerine yok say demesi bana pek mantıklı gelmedi. Anneniz psikologun söylediklerini çarpıtıyor olabilir mi? Tek çare yeni bir psikologa götürmek gibi görünüyor. Benzetmek gibi olmasın ama dedem de aynı anneniz gibiydi. Hastane, ilaç, sağlıkla ilgili her şeyden kaçardı. Eve doktor getirildiğini bilirim. Doktorun verdiği iğneleri kırıp içerdi. Öyle bir korku ve cehalet karması. Allah'tan zehirlenmedi ama yıllar sonra nefes darlığından, boğulmaya ramak kala kendi feryat etti beni hastaneye yetiştirin diye. Sonuç, kalbe giden damarlarda tıkanma, operasyon geçirdi, akciğerleri %30 kapasiteyle çalışıyor. Düz yolda yürümeyi bırakın, otururken bile nefes nefese adam. Kısaca çok geç olmadan çözmek gerekiyor bazı şeyleri.
 
Tavsiyeleriniz için teşekkür ederim. Konu ölüm korkusundan çok büyük bir hastalık, zor bir ameliyat gerekecek bir durumla karşılaşma anladığım kadarıyla. Kardeşim bacağını sakatlamış halı sahada mesela. Bir film, röntgen çekilecek diyelim onda bile hayatı kendine zindan ediyor. Bir hastalığımız olsa sana söylemeyiz böyle yaparsan diyorum, iyi konuşuyorum, kızıyorum ama önüne geçemiyorum bu durumun.
 
Hastaneyi seven birinin olduğunu pek sanmıyorum ama bazı insanlar bu dediğiniz gibi fobiye dönüşüyor.
Hastalık çıkıcaksa öyle yada böyle çıkar atıyorum kontrollerne gidersin anjiyo olucaksın damarın biraz tıkanmış demesi var / aniden apar topar kalp krizi geçirip tam damarının tıkanması olarak anjiyoya girmek var.
Hele ki belli yaştan sonra hastanelere alışması gerektiğini menepoz sonrası kontrollerinin yaptırması gerektiğini allah korusun şekeri varsa ilaçla düzene sokmak varken öğrenmemek için tüm organlarının bitmesi daha mı iyi olur şeklinde beynine işleyin..
Olmadı randevunu aldım paranı ödedim mecbursun şeklinde götürüceksiniz kontrollerine yada kontrole gidene kadar seninle konuşmayacağım şeklinde yani sonuçta sağlık bu ötesi yok.
 
Aynı durum bende de var maalesef kadın hastalığından dolayı 2 kez ameliyat geçirdim gittiğimde hep hoş olmayan şeyler duydum sonra uzunca bi süre kontrollerden kaçtım ,tüp bebek yapmaktan kaçtım ama bir yere kadar kaçabildim bu kış cesaretimi topladım ve tedaviye başladım yine ve yine kötü şeyler duymaya devam ediyorum daha da bu süreç uzunca bir süre devam edecek çünkü bu hastalık ve çocuk sahibi olamama durumu benim gercegim ve bu durumla yasamak zorundayım. Ikna olduğum nokta ise hem annemin artık öyle yada kontrol olmalısın sen yok sayınca sorunlar yok olmuyor zamanla daha da çıkmaza gireceksin dedi.haklılık payida var çünkü önceden gitmiş olsam herşey daha kolay olacakmış. Annenizi yargılamayın birebir güzelce anlatin, konuşun olmadı başka bir psikiyatriste götürün çünkü insanın bu duyguyu aşması çok zor olabiliyor. Annenizin yaşi itibari ile duyduğu şey hiç ağır değil aslına bakarsanız anjiyo belli bir yaştan sonra pek çok kişiye yapılıyor bunu anlatın insanlar çok büyük hastalık ve dertlerle imtihan oluyor bunu anlatın.instagramda defalarca kansere yakalanan halen mücadele eden gencecik bir anne var ben onu görünce kendimden utandım açıkçası ve gitmeye karar verdim. Benim de asamadigim noktalar var halen annem babam bazı durumlarda sonuç beklerken çok zorlaniyorum kötü birşey çıkacak diye ödüm kopuyor bunu psikiyatri yardımıyla aşabileceğim sanirim
 
Babam kendine sağlık taraması yaptıracaktı. Beraber gidin dedim bir şey dememişti ama sabah babamı gönderip kendi gitmemiş. Çok şükür babamın sonuçları iyi geldi. Doktorun alakasını anlattı filan biraz da mahsustan. Sen de git baktır rutin bir muayene ol diyoruz vallahi sinirleri bozuluyor yani resmen.. bir de dediğiniz gibi yapıp parasını ödedim mecbursun diye deneyeyim bari. Çok teşekkür ederim
 
Çok geçmiş olsun size de. Siz kötü şeyler yaşamışsınız bence sizin endişelenmeniz daha normal bir durum. Annem zaten hiçbir zaman sağlık sorunu yaşamamıştı çarpıntı için doktora gidesiye kadar. Orada da kötü bir şey duymadı aslında. Takip edelim, yürüyüş yapın, sigarayı bırakın anjiyo yapabiliriz duruma göre dendi yani ama işte .. bilseydim en baştan psikiyatra götürürdüm, psikoloğun söylemlerini çarpıtmıyorsa tabii
 
Bu yaşta duyabileceği en makul şeyleri duymuş aslında. Bana kalırsa sigaradan vazgeçme fikride onu dr dan uzaklaştırıyor olabilir bu arada psikiyatristin söylediklerini çarpıtması çok yüksek bir ihtimal .bence siz bir psikiyatriste nasıl yaklaşımda bulanacağızin yolunu öğrenin
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
Yalan söylemek ve pişmanlık karışımı hisler
3 4 5
Yorumlar
85
Görüntüleme
3K
mavimsz
M
S
Sizce annemiz hasta mı?
2 3 4
Yorumlar
65
Görüntüleme
8K
Zerriniffet
Meme Dikleştirme+Protez Ameliyat Sürecim (Fotoğraflı) - İZMİR
9 10 11
Yorumlar
210
Görüntüleme
33K
cooly
S
( Kedili evde )By-pass ameliyatı 15 günlük süreç
Yorumlar
2
Görüntüleme
3K
senyor
S
S
İzmir Meme Büyütme ve Dikleştirme Ameliyat Öncesi ve Sonrası Sürecim
5 6 7
Yorumlar
133
Görüntüleme
21K
Suslucicek35
S
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…