• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annemi affedemiyorum..

cokmuzor

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
2 Temmuz 2020
1.202
2.527
83
36 yaşıma geldim ama Hâlâ içinden çıkamadığım bir derdim var.. annemle hayatım boyunca sorun yaşadım. Hep eksiklerimi yanlışlarımı babama anlatıp üstüme saldı durdu.. kardeşimi hep kayırdi.. Bana tek kelimesi.kara domuz.. anlatsam roman olur o yüzden hiç girmeyecegim gördüğüm muameleyi. Psikolog küçükken hiç annenden ayrılmış olabilir.misin diye sordu.bunu araştırdım. Ve evet.. ben 1 yaşındayken annem , kardeşimi doğurmaya yakın. Bakamam diye beni anneanneme veriyor yaklaşık 800 km öteye gönderiyor. Ben orada baya kalıyorum. Neyse boyle.baya bakmis bana anneannem ve geldiğinde annemi tanımamışım. Bu yaşıma geldim.yani anneme hep ofkeliyim . Anne olarak anneannemi kabullenmisim ve bu değişmiyor. Anneannem beni gerçekten çok fazla seven birisi bu arada.
Annemle durumum bir türlü düzelmiyor.. o da bana karşı çok iyi değil açıkçası.. çıkamıyorum.isin içinden.....
 
36 yaşıma geldim ama Hâlâ içinden çıkamadığım bir derdim var.. annemle hayatım boyunca sorun yaşadım. Hep eksiklerimi yanlışlarımı babama anlatıp üstüme saldı durdu.. kardeşimi hep kayırdi.. Bana tek kelimesi.kara domuz.. anlatsam roman olur o yüzden hiç girmeyecegim gördüğüm muameleyi. Psikolog küçükken hiç annenden ayrılmış olabilir.misin diye sordu.bunu araştırdım. Ve evet.. ben 1 yaşındayken annem , kardeşimi doğurmaya yakın. Bakamam diye beni anneanneme veriyor yaklaşık 800 km öteye gönderiyor. Ben orada baya kalıyorum. Neyse boyle.baya bakmis bana anneannem ve geldiğinde annemi tanımamışım. Bu yaşıma geldim.yani anneme hep ofkeliyim . Anne olarak anneannemi kabullenmisim ve bu değişmiyor. Anneannem beni gerçekten çok fazla seven birisi bu arada.
Annemle durumum bir türlü düzelmiyor.. o da bana karşı çok iyi değil açıkçası.. çıkamıyorum.isin içinden.....
dogurmakla anne olunmuyor derız.. ama karnında tasımasının hakkını 80 yıl sırtımızda tasısak odeyemeyız de deriz..
hiç bi sebep cocugunu bırakmaya açıklama olamaz tabı. ama ne cektıgını ne bılıcez ki. belkı yası kucuktu sen dogdugunda.. bı de ıkıncı cocuk yuku.. aklı ermemıstır . her olayın bı arka yuzu var ıste.. ben soyle yapardım ben bunu asla yapmam demem hıc allah dedırtmesın.. sen affetmezsen sana zor... affetmek azad etmek gıbı yuku omuzdan ındırmek bı yerde derdınden kurtulmak.. bu saatten sonra nedenını ogrenmek kandı duygunu annene ıfade etmek bı ıse yarıycaksa konus derım..
 
Babaların yaptıkları da unutulmuyor ama galiba evlatlar en çok annelerinin yaptıklarını unutmak da onları affetmek de zorlanıyor çünkü annelik çok başka bir yere konuyor, çocuklarını koruyup kollayan, onlar için her şeyi yapan, vefakar cefakar kutsal biri olarak tanımlandığından, bunları yapmayan üstüne bir de çocuklarına gerekli sevgi ve şefkati göstermeyince ne olursa olsun annedir diyemiyor affedemiyorsunuz maalesef.

Uzman yardımı alıyorsunuz anladığım kadarıyla, annenize duygularınızı anlattınız mı hiç?
Ona olan kırgınlığınızı ve öfkenizi biliyor mu?
Bu saatten sonra telafisi olmayacaktır ama belki bilmesi sizi rahatlatır.
 
36 yaşıma geldim ama Hâlâ içinden çıkamadığım bir derdim var.. annemle hayatım boyunca sorun yaşadım. Hep eksiklerimi yanlışlarımı babama anlatıp üstüme saldı durdu.. kardeşimi hep kayırdi.. Bana tek kelimesi.kara domuz.. anlatsam roman olur o yüzden hiç girmeyecegim gördüğüm muameleyi. Psikolog küçükken hiç annenden ayrılmış olabilir.misin diye sordu.bunu araştırdım. Ve evet.. ben 1 yaşındayken annem , kardeşimi doğurmaya yakın. Bakamam diye beni anneanneme veriyor yaklaşık 800 km öteye gönderiyor. Ben orada baya kalıyorum. Neyse boyle.baya bakmis bana anneannem ve geldiğinde annemi tanımamışım. Bu yaşıma geldim.yani anneme hep ofkeliyim . Anne olarak anneannemi kabullenmisim ve bu değişmiyor. Anneannem beni gerçekten çok fazla seven birisi bu arada.
Annemle durumum bir türlü düzelmiyor.. o da bana karşı çok iyi değil açıkçası.. çıkamıyorum.isin içinden.....
Sizin durumnzda bir arkadasim var.uzaknkaanim bu durma etkisi ne imis acaba
 
Affetmek zorunda değilsiniz ama öfke sadece size zarar verir iletişimi

Babaların yaptıkları da unutulmuyor ama galiba evlatlar en çok annelerinin yaptıklarını unutmak da onları affetmek de zorlanıyor çünkü annelik çok başka bir yere konuyor, çocuklarını koruyup kollayan, onlar için her şeyi yapan, vefakar cefakar kutsal biri olarak tanımlandığından, bunları yapmayan üstüne bir de çocuklarına gerekli sevgi ve şefkati göstermeyince ne olursa olsun annedir diyemiyor affedemiyorsunuz maalesef.

Uzman yardımı alıyorsunuz anladığım kadarıyla, annenize duygularınızı anlattınız mı hiç?
Ona olan kırgınlığınızı ve öfkenizi biliyor mu?
Bu saatten sonra telafisi olmayacaktır ama belki bilmesi sizi rahatlatır.
Biliyor. 35 yaşına geldin daha bunu mu konuşuyorsun dedi . Ne var yabancıya mi vermişim anneannen dedi
 
Biliyor. 35 yaşına geldin daha bunu mu konuşuyorsun dedi . Ne var yabancıya mi vermişim anneannen dedi
Ne diyeceğimi bilemedim, evet yabancı değil ama bakamam deyip anneanneye verilmek isterseniz 70 yaşına gelin unutulmaz ki, duygularınızı öğrendiğinde sizin daha iyi şartlarda bakılmanızı istediği için anneannenize yolladığını söylese, anne babanızın yaşadığı eve döndüğünüzde ayrı kalmanızı telafi etse, öfkeniz kırgınlığınız bu kadar büyümezdi içinizde.
Küçücük bir çocuğun anne baba özlemi olur, üstelik kardeşiniz ailesiyle büyürken siz anneannedesiniz, bu sizi daha da yaralamıştır, kardeşinize karşı da öfke olmuştur içinizde.
 
Ne diyeceğimi bilemedim, evet yabancı değil ama bakamam deyip anneanneye verilmek isterseniz 70 yaşına gelin unutulmaz ki, duygularınızı öğrendiğinde sizin daha iyi şartlarda bakılmanızı istediği için anneannenize yolladığını söylese, anne babanızın yaşadığı eve döndüğünüzde ayrı kalmanızı telafi etse, öfkeniz kırgınlığınız bu kadar büyümezdi içinizde.
Küçücük bir çocuğun anne baba özlemi olur, üstelik kardeşiniz ailesiyle büyürken siz anneannedesiniz, bu sizi daha da yaralamıştır, kardeşinize karşı da öfke olmuştur içinizde.
Evet onunla da 2 sene oldu görüşmüyoruz
 
Ben değil konunuzu okuyan herkes anlıyor zaten. Anneniz kız çocuklarını sevmeyen biri heralde. Allah görüyor merak etmeyin
Annem de babam da öyle.
Ben doğunca babam anneme , bir tartışma esnasında ne havlayip duruyorsun doğura doğura kız doğurdun zaten demiş
Annemde bana bunu söylemişti. Babamın kız çocuğuna değer vermediğini belirtmek için.
Zaten babamın 2 lafindan biri herşeyimi oğluma bırakıcam.
Ben bu tavirlarindan dolayı hep ofkeli oldum maalesef ve çoğu zaman da tahmin edeceğiniz üzere dinlemedim onları. Kotu de davrandım.
Şimdi de kötüevlat oldum
Beni kendileri kötü ilan ettiler cocuklugumdan beri halbuki. Ne yapsam kötü oldum.
Kardeşimin tüm hataları ışık hızıyla kapatıldı.
Ama benim en ufak bi bardak kırmam dahi yıllarca annem tarafından konusuldu.
Neyse artk hiç içimde öfke dışında duygu kalmadı.
Beni sevmediler ittiler. Simdi de bu hissettiklerim yüzünden yine beni suçluyorlar.
 
Bende aynı durumdaydım canım annem sağolsun kendisinden nefret ettirene kadar uğraştı
O kadar nefretin içinde yüzünü görmeye tahammülüm yok hakkım varsa helal etmiyorum asla
Bunun tek çözümü bağları koparmak
Eğer seninle sürekli uğraşıp huzurunu kaçırıyorsa kesinlikle muhatap olma uzaklaş
Ben öyle yaptım çünkü mesafeden anlayacak bi tip kesinlikle değildi
Kardeşimde erkek onuda hep kayırırdı
 
Psikologunuz affetmek uzerine bir calisma yaptirmadi mi?
Yaptırdı ama hiçbi ise yaramıyor. Bana affetmemnin hafifletecegni söyledi vs vs ama ben affetmek te istemiyorum. Unutmak ta istemiyorum.. Bana yaptıklarının bedeli hiç olmayacak mı..
 
Nereden bildiniz . Hep kayrilan erkek evlat o..
Sonra ben bu ayrıma itiraz edince de yine kötü olan ben oluyorum..
Bu saatten sonra annenizle ilişkiniz düzelir mi bilmem ama genelde çocukken telafi edilmemişse affedilmiyor, bu kırgınlık öfke ömür boyu sürüyor.
Size affedin diyemem, sırf anne diye kimse hoş görülmemeli ama kendi iyiliğiniz için bu defteri kapatın, kendinizi iyileştirmenin yolunu bulun, belli ki anneniz yaptıklarını kabullenmeyecek, size bir adım da atmayacak, he bu adım belki yaşı daha da geçince bakın diye atılır bilmiyorum ama siz bence kendinizi mutlu etmeye bakın, olmuyorsa olmuyordur bu sizin hatanız değil sizin vicdan azabınız da olamaz.
 
Bende aynı durumdaydım canım annem sağolsun kendisinden nefret ettirene kadar uğraştı
O kadar nefretin içinde yüzünü görmeye tahammülüm yok hakkım varsa helal etmiyorum asla
Bunun tek çözümü bağları koparmak
Eğer seninle sürekli uğraşıp huzurunu kaçırıyorsa kesinlikle muhatap olma uzaklaş
Ben öyle yaptım çünkü mesafeden anlayacak bi tip kesinlikle değildi
Kardeşimde erkek onuda hep kayırırdı
Bağ koparmak bir çözüm değil. Nereye gidersen git yaşadıkların seninle geliyor. Bir film sahnesinde, alisveriste, rüyanda karşına çıkıyor. Tek çözüm psikolog desteği.
 
Back
X