• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annemi affedemiyorum..

Benimde var affedemediğim şeyler
Ailemle mücadele halinde değilim, öyle kabul ettim onları, annem babam sonuçta sevgim azaldı mı bilmiyorum iletişimimi azalttım
 
Bağ koparmak bir çözüm değil. Nereye gidersen git yaşadıkların seninle geliyor. Bir film sahnesinde, alisveriste, rüyanda karşına çıkıyor. Tek çözüm psikolog desteği.
Evet öyleside doğru olabilir fakat bu psikolog desteğinin benden daha çok annemin ihtiyacı vardı ama teklif edilsede onuda reddetti
Sevmemesi değil mesele hayatını zindan edecek kadar uğraşması sorun
Sevmesede dahada az sevse saygi gösterilebilir
Kötü zamanimdada yanımda olmayabilir
Ama fitnecilik düşman görmesi başka bişey
 
Yaptırdı ama hiçbi ise yaramıyor. Bana affetmemnin hafifletecegni söyledi vs vs ama ben affetmek te istemiyorum. Unutmak ta istemiyorum.. Bana yaptıklarının bedeli hiç olmayacak mı..
Nasıl bir bedel olmalı size göre?
 
Mesele sadece annem de değil..
Okul bitti atandım birini sevdim evlenmeye karar verdim neyse.
26 yaşında Evlenecegim zaman babam yuzume bakıp "azdın mi da evlenecen" demişti. .
Unutamıyorum bu lafları..

Ablacım şunu esefle yazıyorum ama sadece annen cahil ve kötü değil, baban da 5 para etmez bir insan. İletişimi toptan kes bence.
 
Yaptırdı ama hiçbi ise yaramıyor. Bana affetmemnin hafifletecegni söyledi vs vs ama ben affetmek te istemiyorum. Unutmak ta istemiyorum.. Bana yaptıklarının bedeli hiç olmayacak mı..
Affetmek demek canim cicim birtanecik annecim demek degil ki. Affetmemek, sizi uzen kiside bir parcanızı birakmak demek. O parcanizin zarar gormeye devam etmesi demek. Sizi asagiya cekmesi demek. Size zarar veren kişiyi affettiginizde onda kalan parcanizi aliyorsunuz. Aranizda bulunan, sizi asagi ceken bağ yok oluyor. Hayatinizdaki herhangi bir insana dönüşüyor.

Bana kalirsa yasattiklarinin bir karşılığı tabii ki olacak. Ama bu adaleti sizin vermeniz mümkün degil. Siz adalet saglayici degilsiniz. Allaha inaniyorsaniz ilahi adaleti bekleyin, karmaya inaniyorsaniz karmayi bekleyin.

Ben de babamdan yana çok buyuk seyler yasadim. Sorunum olduğu birçok insan vardi yakin çevremden.
Affetme seansinda hepsiyle çalıştık. Bir ses dalgasiyla meditasyon gibi bir sey yaptım. Ayni sey mi acaba sizin yaptığınız?

Ama ben affetmeye cok istekliydim. Biliyordum affedince gidip boynuna sarilmayacaktim. Sırtımdaki yukten kurtardi beni affetmek.
Onceden hep neden neden diye soruyor, bu haksizlik deyip agliyordum.
Simdi karmayi bekliyorum. Aglamiyorum, neden demiyorum.
Hayatimda hiç var olmamiş bir insana dönüştü şimdi.
Önceden bela okurken simdi kendi yoluna baksin hayatini kursun diyebiliyorum.
 
Evet öyleside doğru olabilir fakat bu psikolog desteğinin benden daha çok annemin ihtiyacı vardı ama teklif edilsede onuda reddetti
Sevmemesi değil mesele hayatını zindan edecek kadar uğraşması sorun
Sevmesede dahada az sevse saygi gösterilebilir
Kötü zamanimdada yanımda olmayabilir
Ama fitnecilik düşman görmesi başka bişey
Psikolog ile affetme seansindan sonra mumkunse mesafe koymak cok ise yarayacaktir o zaman
 
36 yaşıma geldim ama Hâlâ içinden çıkamadığım bir derdim var.. annemle hayatım boyunca sorun yaşadım. Hep eksiklerimi yanlışlarımı babama anlatıp üstüme saldı durdu.. kardeşimi hep kayırdi.. Bana tek kelimesi.kara domuz.. anlatsam roman olur o yüzden hiç girmeyecegim gördüğüm muameleyi. Psikolog küçükken hiç annenden ayrılmış olabilir.misin diye sordu.bunu araştırdım. Ve evet.. ben 1 yaşındayken annem , kardeşimi doğurmaya yakın. Bakamam diye beni anneanneme veriyor yaklaşık 800 km öteye gönderiyor. Ben orada baya kalıyorum. Neyse boyle.baya bakmis bana anneannem ve geldiğinde annemi tanımamışım. Bu yaşıma geldim.yani anneme hep ofkeliyim . Anne olarak anneannemi kabullenmisim ve bu değişmiyor. Anneannem beni gerçekten çok fazla seven birisi bu arada.
Annemle durumum bir türlü düzelmiyor.. o da bana karşı çok iyi değil açıkçası.. çıkamıyorum.isin içinden.....
Anneannenizin yanında kaç yıl kalmışsınız ki ?
 
36 yaşıma geldim ama Hâlâ içinden çıkamadığım bir derdim var.. annemle hayatım boyunca sorun yaşadım. Hep eksiklerimi yanlışlarımı babama anlatıp üstüme saldı durdu.. kardeşimi hep kayırdi.. Bana tek kelimesi.kara domuz.. anlatsam roman olur o yüzden hiç girmeyecegim gördüğüm muameleyi. Psikolog küçükken hiç annenden ayrılmış olabilir.misin diye sordu.bunu araştırdım. Ve evet.. ben 1 yaşındayken annem , kardeşimi doğurmaya yakın. Bakamam diye beni anneanneme veriyor yaklaşık 800 km öteye gönderiyor. Ben orada baya kalıyorum. Neyse boyle.baya bakmis bana anneannem ve geldiğinde annemi tanımamışım. Bu yaşıma geldim.yani anneme hep ofkeliyim . Anne olarak anneannemi kabullenmisim ve bu değişmiyor. Anneannem beni gerçekten çok fazla seven birisi bu arada.
Annemle durumum bir türlü düzelmiyor.. o da bana karşı çok iyi değil açıkçası.. çıkamıyorum.isin içinden.....
çocuklukta yaşanılan şeyler özellıkle anne ile yaşanılanlar affedılmıyor bence.Benım kardesımle aramızda 13ay var plansız hamıle kalmıs dogdugunda cok zorlanmıs tabı anneannnem benı almıs yanına sen tek bak ben buna bakarım dıye buarada aynı şehırdeler.Annem o gece sabaha kadar uyuyamadım dıyor senı alıp goturdugu ıcın sen de cok kucuktun cunku dedı.Babam işe gıtmeden sabahın köründe benı alıp gerı getırmıs zorlansam da bakarım dıye ..bızı ikiz gıbı buyuttu gercekten.Annenız çok mu genctı ya da bakım masrafı vs ıcınmı acaba sorumlulugu anneanneye attı ama görmeden nasıl yapabılmıs o kadar uzakta cidden aklım almadı.Siz şuan 36 yaşındasınız eger meslegınız var maddi özgürlüğünüz sizin yerinizde olsam ayrı yaşardım olabıldıgınce de az iletısım kurardım.Buna mecbur değilsiniz zaten.Çünkü sadece anne değil babanızda sorunlu maalesef.Mutlaka uzman desteği almaya devam edin.Affetmek zorunda değilsiniz ama öfkeniz kalmasın bence.
 
36 yaşıma geldim ama Hâlâ içinden çıkamadığım bir derdim var.. annemle hayatım boyunca sorun yaşadım. Hep eksiklerimi yanlışlarımı babama anlatıp üstüme saldı durdu.. kardeşimi hep kayırdi.. Bana tek kelimesi.kara domuz.. anlatsam roman olur o yüzden hiç girmeyecegim gördüğüm muameleyi. Psikolog küçükken hiç annenden ayrılmış olabilir.misin diye sordu.bunu araştırdım. Ve evet.. ben 1 yaşındayken annem , kardeşimi doğurmaya yakın. Bakamam diye beni anneanneme veriyor yaklaşık 800 km öteye gönderiyor. Ben orada baya kalıyorum. Neyse boyle.baya bakmis bana anneannem ve geldiğinde annemi tanımamışım. Bu yaşıma geldim.yani anneme hep ofkeliyim . Anne olarak anneannemi kabullenmisim ve bu değişmiyor. Anneannem beni gerçekten çok fazla seven birisi bu arada.
Annemle durumum bir türlü düzelmiyor.. o da bana karşı çok iyi değil açıkçası.. çıkamıyorum.isin içinden.....
bir anne olarak insan evladına bu tarz davranış ve kelimeler nasıl kullanıyor saskinim.. aslinda sasirmak yersiz, aslında sebebi belli : normal saglikli hiçbir anne bu sekilde davranamaz yavrusuna.
önce bu mevcut durumu zorda olsa kabullenmek ruhsal ozgurlesmeniz icin şart. anne baba seçilmiyor. kaderimiz. ama yeni bi hayat insa edebilirsiniz. kesinlikle bi psikologla görusmenizi tavsiye ederim.
ayrıca sürekli eleştirilen cocuk nasıl özgüvenli olsun.
-benzerini bir arkadaşım anlatmisti. gittiği psikolog annenle mesafeli ol yoksa her yasta zararlı cikarsin demisti. kendini ifade etmeye calismaktan konuşmaktan vazgeç demisti. ayda bir telefonla ariya o da.
hayat sizin gecmisin travmalarından uzak yeni bir hayat kurun.
 
Allah yardimcin olsun ama gecmise takilmak inan bi fayda saglamiyi bize aksine zarar veriyor.. affetmek zorunda degilsin.. seni uzern olaylari ve kisileri cikar hayatindan.. ben cok takilmiyorum artik bu olaylara.. kardesinde olsa uzuyorsa seni gorme gorusme
 
36 yaşıma geldim ama Hâlâ içinden çıkamadığım bir derdim var.. annemle hayatım boyunca sorun yaşadım. Hep eksiklerimi yanlışlarımı babama anlatıp üstüme saldı durdu.. kardeşimi hep kayırdi.. Bana tek kelimesi.kara domuz.. anlatsam roman olur o yüzden hiç girmeyecegim gördüğüm muameleyi. Psikolog küçükken hiç annenden ayrılmış olabilir.misin diye sordu.bunu araştırdım. Ve evet.. ben 1 yaşındayken annem , kardeşimi doğurmaya yakın. Bakamam diye beni anneanneme veriyor yaklaşık 800 km öteye gönderiyor. Ben orada baya kalıyorum. Neyse boyle.baya bakmis bana anneannem ve geldiğinde annemi tanımamışım. Bu yaşıma geldim.yani anneme hep ofkeliyim . Anne olarak anneannemi kabullenmisim ve bu değişmiyor. Anneannem beni gerçekten çok fazla seven birisi bu arada.
Annemle durumum bir türlü düzelmiyor.. o da bana karşı çok iyi değil açıkçası.. çıkamıyorum.isin içinden.....
size karşı bu kadar nefret dolu olmasının bir nedeni olamaz, bazı kalpler nasıl oluyor da bu kadar kararıyor anlamıyorum, şuan kaç yaşındasınız? Meslek sahibi olunca evde de sürekli kavga devam ediyorsa ayrı eve çıkın
 
Bilmiyorum sizi rahatlatır mı ama
Bu durumlarda insan bende sevilmeyecek bişey mi var diye bilinçaltında kendini sorgular bunu kendinize yapmayın
Eger kardeşiniz birinci çocuk olsaydı o gidecekti anneanneye
Yani bu annenin tam olarak anne olamaması ile ilgili dengeleri kuramamasıyla
Ne yazık ki değiştirebilecek bişey yok sadece duygularınizi anlatıp rahatlayabilirsiniz
 
size karşı bu kadar nefret dolu olmasının bir nedeni olamaz, bazı kalpler nasıl oluyor da bu kadar kararıyor anlamıyorum, şuan kaç yaşındasınız? Meslek sahibi olunca evde de sürekli kavga devam ediyorsa ayrı eve çıkın
Kendi mesleğim var. Memurum hatta. Evliyim çok ta sevdiğim bir kızım var
 
Evet öyleside doğru olabilir fakat bu psikolog desteğinin benden daha çok annemin ihtiyacı vardı ama teklif edilsede onuda reddetti
Sevmemesi değil mesele hayatını zindan edecek kadar uğraşması sorun
Sevmesede dahada az sevse saygi gösterilebilir
Kötü zamanimdada yanımda olmayabilir
Ama fitnecilik düşman görmesi başka bişey
Tam içimden geçenler.. nr güzel ifade etmişsiniz
 
çocuklukta yaşanılan şeyler özellıkle anne ile yaşanılanlar affedılmıyor bence.Benım kardesımle aramızda 13ay var plansız hamıle kalmıs dogdugunda cok zorlanmıs tabı anneannnem benı almıs yanına sen tek bak ben buna bakarım dıye buarada aynı şehırdeler.Annem o gece sabaha kadar uyuyamadım dıyor senı alıp goturdugu ıcın sen de cok kucuktun cunku dedı.Babam işe gıtmeden sabahın köründe benı alıp gerı getırmıs zorlansam da bakarım dıye ..bızı ikiz gıbı buyuttu gercekten.Annenız çok mu genctı ya da bakım masrafı vs ıcınmı acaba sorumlulugu anneanneye attı ama görmeden nasıl yapabılmıs o kadar uzakta cidden aklım almadı.Siz şuan 36 yaşındasınız eger meslegınız var maddi özgürlüğünüz sizin yerinizde olsam ayrı yaşardım olabıldıgınce de az iletısım kurardım.Buna mecbur değilsiniz zaten.Çünkü sadece anne değil babanızda sorunlu maalesef.Mutlaka uzman desteği almaya devam edin.Affetmek zorunda değilsiniz ama öfkeniz kalmasın bence.
Ayrı şehirdeyim zayen ama o ayrım hiç bitmedi.
Şimdi de babamı öleceğim korkusu sardı ve herşeyimi oğluma bırakıcam telaşında. Ne kadar malı varsa oğluna nasıl birakabileceginin derdinde. Ne manevi nede maddi olarak bana hicbir babalığı olmayacak maalesef çok kirginim. Ev almak istediğim de 50 bin tl borç vermişti onda da kagit imzalatmisti babamdan şu dolar karşılığı şu kadar borç aldım diye
 
Ayrı şehirdeyim zayen ama o ayrım hiç bitmedi.
Şimdi de babamı öleceğim korkusu sardı ve herşeyimi oğluma bırakıcam telaşında. Ne kadar malı varsa oğluna nasıl birakabileceginin derdinde. Ne manevi nede maddi olarak bana hicbir babalığı olmayacak maalesef çok kirginim. Ev almak istediğim de 50 bin tl borç vermişti onda da kagit imzalatmisti babamdan şu dolar karşılığı şu kadar borç aldım diye
bu şekılde alacagınıza gıdıp kredı cekseydınız keşke🙊ya da belkıde kredı cektınız bu ılave ıhtıyacınızdı bılmıyorum ama madem hıslerı bu yönde babanızda çok
çok kötü kalplı maalesef kesinlikle bağınızı koparın.Aslen nereli anne ve babanız merak ettım.Bu işin memleketı yok ama cidden zihniyet çok geri maalesef🤦‍♀️
 
Back
X