- 1 Ekim 2018
- 4.348
- 3.219
- 63
- Konu Sahibi Aneksenamunnn
- #1
Kızlar benim annem babam boşandı.Çok huzursuz bir evde büyüdüm.Hep dua ettim mutlu bir ailem olsun diye.Çok şükür mutlu bir ailem var.Babam biraz sorumsuz bir babaydı.Annem varını yoğunu her emeğini kendini unutup bana verdi.Çalıştı çabaladı üniversiteye dersanelere gönderdi.Hep annem için iyi bir yerlere gelmek isterdim.Onu rahat ettirmek için.Nitekim öyle oldu kariyerimi git gide üst seviyeye taşıdım.Hem annemin hem babamın gururu oldum.Ama annem tek başına.Anneannem var ama orada yaşamayı tercih etmiyor.Ara ara bizle kaldı ara ara şehir değiştirip çalıştı.Eşimle arası iyi çok şükür.Eşim hiç şimdiye kadar ağzını açıp bir şey demedi.Zaten eşim evdeyken hep odasına geçiyor biz baş başa kalalım diye kitap okuyor.Korona sebebiyle işinden ayrılmasını söyledik.Hamileyim.Geldiğinden beri bana çok iyi bakıyor rahatım.Bebeğimize de ben çalıştığım için o bakıcak.Yani zaten bu yaştan sonra çalışamaz da ayrı ev açsak iki eve zor bakarız.Annem de olsa illa evde bir gerginlik oluyor.Bir kere annem çok alıngan.Bir şey söylesem hemen bana alınıyor.O eski evdeki kasvetli havayı yaşıyormuşum gibi hissediyorum.İçime huzursuzluk basıyor.Böyle güler yüzlü yumuşak başlı bir anne olmasını isterdim.Evin her işinde ve benim işlerimde kendini paralar.Ama psikolojik olarak beni yoruyor.Mutfakta yerini değiştirdiği şeyleri geri yerine koyuyorum.Her şeyi bir yere kaldırıyor sonra bulamıyor.Diyorum o buraya konmaz bu sefer alınıyor surat asıyor.Eşim yemek yapıyor şu şöyle olsa iyi olur diyor.Eşim de inatcıdır kendi bildiği olsun ister.Annemin yüzü düşüyor eşimi inatçı olarak tanımlıyor.Eşim bi şey dese annemin yüzüne bakıyorum acaba bozuldu mu diye.Yüzü düşse ben de etkileniyorum.Böyle işte...Annen evde olmaz demeyin biliyorum zor.Ama bu böyle olacak gibi.Hem ona sırtımı da dönemem o benim canım.Umarım sizden moral bulabilirim...