- 28 Şubat 2017
- 169
- 180
- 53
- 37
- Konu Sahibi narcisorod
- #1
Merhaba kızlar, benim problemim annemle ilgili.
Annemle hiçbir zaman çok anlaşamadık. Benim siyah dediğime o beyaz derdi hep. Herkesin aile ilişkiler biraz böyledir diye üzerinde durmadım. Ama dünkü olay beni çok üzdü. İzninizle paylaşmak istyorum.
Bir hafta önce evlilik arefesindeki en yakın arkadaşımın annesi vefat etti. Bir anda kaybettik kendisini. Hepimiz için çok üzücüydü ama tahmin edersiniz ki arkadaşımın dünyası karardı. Tam bir hafta oldu. Hala kötü. Haftaiçi çalıştığım için haftasonu onun yanına geldim. Hatta annem de ilk gün başsağlığına geldi. DUrumun kötülüğünü de gördü. O da çok ağladı.
2 gündür arkadaşımda kalıyorum destek olmak için, dün eve geldim. Annemin suratı beş karış. Neymiş ben ailemi hiç düşünmüyormuşum. Ablam ev taşıyormuş ona yardım etmem gerekirken burda ne yapıyormuşum. Şok oldum. Ablamın da yardıma ihtiyacı yok ev taşıma konusunda. Hatta kendi bile çok ilgili değil. Eşi her işi hallediyor. Ama annem için ben hayırsız kardeş oldum bir anda. Ki hayatımı işimi bile onlara yakın olmak adına o bölgeden seçtim. Çok düşkünümdür ablama yeğenime. Ama annem için ablam gözünün bebeği resmen. Başkalarını geçtim ben bile ablamın yanına yaklaşamam. Onun basit bir ihtiyacı başkalarının acılar içinde kıvranmasından önemli mi anlayamıyorum. Dün bütün gece ağladım. Nasıl bu düşünce yapısında olabilir diye. Nolur bana akıl verin ben mi haksızım. Nasıl davranmam lazım. Kimseye de akıl danışamıyorum, annemi mi kötüleyeyim.
Annemle hiçbir zaman çok anlaşamadık. Benim siyah dediğime o beyaz derdi hep. Herkesin aile ilişkiler biraz böyledir diye üzerinde durmadım. Ama dünkü olay beni çok üzdü. İzninizle paylaşmak istyorum.
Bir hafta önce evlilik arefesindeki en yakın arkadaşımın annesi vefat etti. Bir anda kaybettik kendisini. Hepimiz için çok üzücüydü ama tahmin edersiniz ki arkadaşımın dünyası karardı. Tam bir hafta oldu. Hala kötü. Haftaiçi çalıştığım için haftasonu onun yanına geldim. Hatta annem de ilk gün başsağlığına geldi. DUrumun kötülüğünü de gördü. O da çok ağladı.
2 gündür arkadaşımda kalıyorum destek olmak için, dün eve geldim. Annemin suratı beş karış. Neymiş ben ailemi hiç düşünmüyormuşum. Ablam ev taşıyormuş ona yardım etmem gerekirken burda ne yapıyormuşum. Şok oldum. Ablamın da yardıma ihtiyacı yok ev taşıma konusunda. Hatta kendi bile çok ilgili değil. Eşi her işi hallediyor. Ama annem için ben hayırsız kardeş oldum bir anda. Ki hayatımı işimi bile onlara yakın olmak adına o bölgeden seçtim. Çok düşkünümdür ablama yeğenime. Ama annem için ablam gözünün bebeği resmen. Başkalarını geçtim ben bile ablamın yanına yaklaşamam. Onun basit bir ihtiyacı başkalarının acılar içinde kıvranmasından önemli mi anlayamıyorum. Dün bütün gece ağladım. Nasıl bu düşünce yapısında olabilir diye. Nolur bana akıl verin ben mi haksızım. Nasıl davranmam lazım. Kimseye de akıl danışamıyorum, annemi mi kötüleyeyim.
