Annemin kardeşlerimin yaptıklarını kaldıramıyorum :(

Tweety .!.:

Aynı yerdemi yaşıyorsunuz ?
Anneniz genç mi ?
Kardeşleriniz çalışıyormu evdeler mi ?
Hani hiç işleri yoksa gelmemişlerse haklısınız,
Zor günde de gelmeyeceklerse ne zaman gelecekler.

Genişletmek için tıkla...

moonna .!.:

Bende bir dönem aynı süreçlerden geçtim. Sizi çok iyi anlıyorum. Şimdi kim ne yazarsa yazsın inanın içiniz soğumayacak. Çünkü en yakınları tarafından en ihtiyaç duyduğu an yalnız bırakılmak gerçekten insanı derinden yaralayam bir durum.
Ama zaman geçtikçe hafifliyor.aklınıza gelince ya da doğumunda önemli günlerinde yakınlarının canla başla destek oldugu kişileri görünce yine insanın içi sızlıyor.
İçimizde tutmayın gibi bir tavsiye verebilirim ancak. Annenize kardeşlerinize kırgın oldugunuzu söyleyin ki rahatlayın. Ve bebeğinize odaklanın en önemlisi o şu an.

Genişletmek için tıkla...

balbocegimsin .!.:

hanımlar merhaba biraz kendime gelmeye ihtiyacım var bazı şeyleri çok kafama takıyorum 3 aylık bebeğim var stresten iyice sütüm azaldı bebegıme mama vermek zorunda kalıyorum önceden günde bir sefer verirdim şimdi yaklaşık her emmeainden sonra veriyorum şimdii ben 9 ay boyunca riskli ni gebelik geçirdim hamileyken ameliyat oldum yerimden kalkamadım ve en en yakınlarım beni yalnız bıraktı sadece eşim ve ben bu süreci atlattık çok şükür sağlıkla aldık kucağınıza bebeğinizi bir tane daha evlâdım var aynı aprt. da olmamıza rağmen sürekli yattığımı bilmesine rağmen bir taş çorba bile yollamayan bi elti 9 ay boyu kapımı çalmadı dogum yaptım yakınlık kırmak istiyo şşmdi sonuc ta muhtaçlıhım gitti sürekli çaya çağırsalar bilmem ne gitmiyorum tabi neyse onu takmıyorum da annem kardeşlerim bu süreçte beni çok yıprattı herkezden beklerdim ama onlardan beklemezdim o kadar çok ki yazsam bitmez ama kısaca beni yapayalnız bıraktılar ve ben atamıyorum bu ihaneti üstümden güvendiğim dağlara karlar yağdı herkez yapar onlar yapmaz diyodum bundan sonra onlara kılım kıpırdamaz ama çok üzülüyorum atlatamıyorum sütümüde etkiliyo nasıl başa çıkıcam bilmiyorum bi silkelemem güçlenmem lazım ama yapamıyorum ne kadar büyürsem büyüyeyim anneme ihtiyacım vardı sevgisine ilgisine

Genişletmek için tıkla...

moonna .!.:

Bende bir dönem aynı süreçlerden geçtim. Sizi çok iyi anlıyorum. Şimdi kim ne yazarsa yazsın inanın içiniz soğumayacak. Çünkü en yakınları tarafından en ihtiyaç duyduğu an yalnız bırakılmak gerçekten insanı derinden yaralayam bir durum.
Ama zaman geçtikçe hafifliyor.aklınıza gelince ya da doğumunda önemli günlerinde yakınlarının canla başla destek oldugu kişileri görünce yine insanın içi sızlıyor.
İçimizde tutmayın gibi bir tavsiye verebilirim ancak. Annenize kardeşlerinize kırgın oldugunuzu söyleyin ki rahatlayın. Ve bebeğinize odaklanın en önemlisi o şu an.

Genişletmek için tıkla...

balbocegimsin .!.:

kırgın kızgın olduğumu biliyolarlar çünkü görüşmüyorum sürekli affettim her seferinde biraz daha ileriye gittiler en son kızıma yarın gelip seni parka götürcez oyunlarına götürcez diyip akşamdan ebe gittiler kızım bütün gün süslenip anneannesini teyzelerini bekledi akşama kadar dayanamayıp aradım akşam üzeri dedi işimiz cıktı dedim bi haber verseydiniz çocuğun duygularıyla niye oynuyorsunuz ben çıkartırdım yada veklemezdi bütün gün ağzıma ne geliyorsa saydım ama hala içim soğumuş değil çok çok doluyum

Genişletmek için tıkla...

moonna .!.:

İnanın çok iyi anlıyorum. Anne baba kardeşler varken kendini kimsesiz hissetmek gibi bir duygu.
Hep de bir bahaneleri vardır. Bende anneyim. Düşünüyorum çocuğumun bana en ihtiyaç duyduğu anda olmayacaksa ne anlamı var? Büyük konuşmak istemem ama 2 elim kanda olsa önce evladım gelir Hele ki sağlık söz konusuysa.
Ben artık hiçbir beklenti içinde değilim ve kendimi daha iyi hissediyorum. Eskisi kadar üzülmüyorum da. Kabullendim. Beklentinizi sıfırlayın kendi hayatınıza bakın. Uygulamada zor oluyor insan üzülüyor ama azalıyor şu andaki duyduğunuz kırgınlık. Artık birşey hissetmemeye başlıyorsunuz.

Genişletmek için tıkla...