- 6 Ocak 2012
- 10.356
- 9.246
- 198
Çok teşekkür ederim ablacik...
Yok yanlis anlamadim ben direkt anlamamistim lafii
tamam canım iyi geceler. içini ferah tut.

Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Çok teşekkür ederim ablacik...
Yok yanlis anlamadim ben direkt anlamamistim lafii
tamam canım iyi geceler. içini ferah tut.![]()
çok yoruldum .. hayatımda ki zorluğa dayanamıyorum annemi çok ozledim . annesi ölen tek cocuk değilim biliyorum ama ben bunu artık kaldıramıyorum , kaldırmak istemiyorum . Gözümü kapadıgımda annemi görüyorum bu yuzden uyumaktan nefret ediyorum uyuya kalmadıkca kendi istegimle uyuyamıyorum .. Teyzemlerdeyim baya bi zamadır mutlu olmam gerekirken olamıyorum bu ara herseyden o kadar çok bunaldım ki.. daralıyorum , öldugumde annemı görcegime asla inanmıyorum.. ama ölmek istiyorum herşeyden çok ..![]()
Annemin eşyası çok vardı, akraba, eş dost mevlüte geldiğinde ''kıyafetlerini ne yaptınız? '' diye çok sordu. Hatta kıyafetlerinden bana da verin kayınvalideme götürürüm diyen.
Bu ne yüzsüzlüktür anlamam mümkün değil? Veren verir zaten, ki sağ olsun teyzemler kızlar kıyafetlerini vermeyecekler, saklayacaklarmış dediler. Sadece teyzemlere vermek istedik, en çok kullandığı, giydiği, üzerinde hala kokusu olan eşyaları da sakladık..![]()
O anlatılmayacak bir yüzsüzlük, sıraya giriyorlar resmen, cenaze dönüşü bizde de konuşuldu, eşyalar ne olacak, ziyan olmasın bize de verin falan, açtım ağzımı yumdum gözümü, hak ettiler
Halamlar yatak odasına giriyorlardı namaz kılma bahanesiyle, teyzem görmüş etrafı araştırıyorlarmış bir kere de ben gördüm annemin dolabının kapağını açmışlar bakıyorlardı. Hatta '' ayyy ne çok eşyası vaaarrr '' demişler. Biz ne derdine düşmüşüz, onlar neyi müzakere ediyorlar! Varsa var sanane? Fuzuli, gereksiz demeye getirdiler lafı, onlara bile vermelerine izin vermedik. Sadece teyzemler, onların üzerimizdeki emeği bebeklikten bu yana o kadar çok ki, az yıkamamışlar m* klu bezlerimi, az bakmamışlar bize, onların elinde büyüdüm ben, annemler çok bağlıydı kardeşler olarak, hastane sürecinde de her zaman ki gibi yanımızdaydılar beraber yaşadık her süreci, hala destekler çekmediler elini, eteğini. Biz çalışıyoruz, her konuda destekler bize Allah onlardan razı olsun. Onlar olmasaydı bu süreci çok daha zor geçirirdik.
İnsanın böyle akrabaları olması bile çok büyük kazanç hayatta. Dayım ticaret yapıyor, işleri bitmedi diye ikindiye kadar beklettik cenazeyi, annemi mezara koyabilecek tek erkek diye beklettiler, paşamız geldi kendisi de öküz kadar iki oğlu da uzaktan baktılar. Eniştem koydu annemi mezara. Kendisini büyüten ablasının öldüğü gün, bir türlü işlerini bitiremedi paşam. Akrabalarımla hiç görüşmüyorum artık. Zaten kalabalık bir sülale değiliz, olanları da annem öldüğünden beri aramıyorum. Namazı kılınırken cemaati camii avlusuna sığmadı anneciğimin, insanlar kaldırımların üzerinde namaz kıldılar, başka şehirlerden cenazeye gelenler oldu ama kardeşleri bir türlü organize olamadılar. Tanımıyorum şimdi hiç birini...