Sevgilin olabilir, öpüşebilirsin, sarılabilirsin, ya da daha fazlasını yaşayabilirsin. Bu ancak senin isteğinle olacak şeyler. İstemezsen de yapmazsın. Ama hayatını kendi ahlaki değerlerine göre yaşarsın, annenin değerlerine göre değil. Sen bir bireysin, annen değilsin. Onun şartlarında büyümedin, onun şartlarında yaşamayacaksın.
Yaptığın eylemler, sana mantıklı geliyorsa devam edersin. Bir durum senin için uygun değilse, uzaklaşırsın bu kadar basit.
Şimdiye kadar yaptıkların için kimseye verecek hesabın yok. Hataysa senin hatan, bedeli de senin boynuna. Eğer yaşadıkların seni rahatsız ediyorsa, bunun vicdani rahatsızlığını sen çekeceksin. Başkası değil.
Hayatını başkasına göre yaşama. Bundan sonrası için kendi kırmızı çizgilerini belirle ve ona göre yaşa. Başkasının değer yargılarına göre yaşayamazsın çünkü. Yaşayanlar da, aslında o değer yargılarını kendi hayat biçimi haline getirdiğinden bunu başarmıştır.
Sen kendi değerlerini oluştur, onlara göre yaşa. Yaşadıkların içinde kimseye hesap vermek zorunda değilsin. Seni ilgilendirir sadece.
(
