Size de oluyor mu?
Esimle tartışmaları minimuma indirdik. Iletişimimiz kuvvetlendi cunku günlerce kusmeleri bıraktık. Ama bana tahammülsüz olabiliyor bazen. Örnek veriyorum; yemek yapacak ben de tezgahı bosaltayim da rahat yapsın derdindeyim makineye bulaşık diziyorum off poff diyor simdi bunun sırası mi diyor surat asiyor. Istemedigi bir sey yapayim surekli sikayetlenme somurtma. Kendimi bi sey yaparken hep bi diken ustunde, baski altinda hissediyorum ve bu durumdan inanilmaz rahatsizim. Kısacası ciddi anlamda tahammülsüz. Kendi de söylüyor zaten bunu.
Bir de diger sorunum bazen aramizda kopukluk oluyor. Tartışma yok bir sey yok negatif elektrik alıyorum ondan. Ilgisiz oluyor iyi geceler diyip suratima bakmadan yatmaya gidiyor. Burayı tam izah edemedim umarım anlamışsınızdır. Esime saka yapacakken iki kere düşünürüm mesela tersler hosuna gitmezse. Aramizda bi duvar var sanki onu tam anlamiyla benimseyemiyorum. Böyle bana soğuk yapınca sormuyorum da çünkü ortada bir sey yok. Boyle zamanlarda sevilmedigimi hissediyorum. Insanın her hissettigi dogru mudur? Bana öyle geliyor da :/ kaybetmekten korkmuyor gibi. Küssem mesela hic takmazdı beni. Sevse benimle konuşmaya çalışır gönlümü almaya calisirdi diye düşünüyorum.
Eşim değişmedikçe ondan cocuk yapmayı ve onunla yaşlanmayı istemiyorum. Bizden olmadigini dusunuyorum. Bazen boşanmayı düşünüyorum. Sonra bakıyorum burası küçük bi sehir cahil insan dolu. Herkes herkesi tanir. Her köşe başında dedikoducu teyzeler var. Bana vah vah yapacaklar gibi geliyor. Annem de cekingen bi kadındır onlar vah dese annem de ah vah eder bi sey diyemez. Diplomam var ama burada ozel sektör yok is imkani yok. Sayet dananin kuyrugu kopar da bi gun ciddi anlamda boşanmaya karar verirsem nasil olacak bilmiyorum. Bi yandan bosanmak isteyen hic durmaz bahane etmez bi seyleri biliyorum. Bosanirsam kendi duzenimi, evimi ozlerim gibi geliyor falan. Tavsiyelerinizi bekliyorum.
utopikuye
