Arkadaş arıyorum

KaraGozlu1989

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
20 Ağustos 2016
10
15
34
Slm cümleten,

konuşup dertleşecek, gerekirse beraber gülüp, gerekirsede beraber ağlicak bir kafa dengi arkadaş arıyorum.
Herkezin kurulu düzeni, herkezin belirli bir arkadaşı var. Sanki kimse yeni arkadaş istemiyor gibi. Kendimi yanliz hissediyorum. Konuşamiyorum hic kimseyle.
Evliyim, iki cocugum var. Birisi 5 yaşında birisi 2 aylık. Yeni doğurduğum icin calişamiyorum şu an. Sanki daha da yanlız kalmış gibiyim. Calişdiğimda en azindan patronumla, iş arkadaşlarımla yada müşterilerle sohbet ediyordum. Şimdi tek gördüğüm yetişkin kocam.
Butün gün konuşmadık işden geldi, simdi yatmadan önce kisa günümden bişey anlatiyim dedim. Iki cümle yapdim. En fazla 30 saniye sürmüştür. Iyi tamam diyip kahvesiyle balkona yöneldi. Bitmemişdim dedim. Cidden bir cümle kalmişdi sadece. Bilmiyomusun ben dinleyen biri değilim dedi...

Önceden çalışdığım icin fark etmiyordum, ama şimdi anladım ki... eski gülüşüm kayıp olmuş, ruhum daralmış ve sanki nefes alamıyorum... boğluyorum adeta...
Boğulmak istemiyorum, gülmek istiyorum, günün nasildi diye bileceğim birini istiyorum, sence ne yapmalıyım diye soru sorabilecegim yada o soruya cevap verebilecegim birini istiyorum....
 
Kucuk bebeginiz biraz buyuyunce parka falan goturun cocuklarinizi. Orda kendiniz gibi annelerle tanisir, konusursunuz. Komsulariniz falan da yok mu?
Yani boyle netten olmaz ki.
Yine soracaginiz bir sey oldugunda burdan da yardim edilir elbet :)
Tskler. Keske baska yerlerden tanisip konusup arkadaslik edinebilseydim. Bunu maalesef beceremedigim icin burdan denedim. Benim icin yeterki benimle konusan biri olsun.
 
Tskler. Keske baska yerlerden tanisip konusup arkadaslik edinebilseydim. Bunu maalesef beceremedigim icin burdan denedim. Benim icin yeterki benimle konusan biri olsun.
Neden edinemiyorsunuz? O sorunu aşmayi deneseniz. Gecmiste esinizle tanisip bir sekilde konusup iletisim kurdugunuza gore baska insanlarla da tanisabilirsiniz. Isyerinde de konusuyormussunuz. Simdi neden olmasin?
 
Slm cümleten,

konuşup dertleşecek, gerekirse beraber gülüp, gerekirsede beraber ağlicak bir kafa dengi arkadaş arıyorum.
Herkezin kurulu düzeni, herkezin belirli bir arkadaşı var. Sanki kimse yeni arkadaş istemiyor gibi. Kendimi yanliz hissediyorum. Konuşamiyorum hic kimseyle.
Evliyim, iki cocugum var. Birisi 5 yaşında birisi 2 aylık. Yeni doğurduğum icin calişamiyorum şu an. Sanki daha da yanlız kalmış gibiyim. Calişdiğimda en azindan patronumla, iş arkadaşlarımla yada müşterilerle sohbet ediyordum. Şimdi tek gördüğüm yetişkin kocam.
Butün gün konuşmadık işden geldi, simdi yatmadan önce kisa günümden bişey anlatiyim dedim. Iki cümle yapdim. En fazla 30 saniye sürmüştür. Iyi tamam diyip kahvesiyle balkona yöneldi. Bitmemişdim dedim. Cidden bir cümle kalmişdi sadece. Bilmiyomusun ben dinleyen biri değilim dedi...

Önceden çalışdığım icin fark etmiyordum, ama şimdi anladım ki... eski gülüşüm kayıp olmuş, ruhum daralmış ve sanki nefes alamıyorum... boğluyorum adeta...
Boğulmak istemiyorum, gülmek istiyorum, günün nasildi diye bileceğim birini istiyorum, sence ne yapmalıyım diye soru sorabilecegim yada o soruya cevap verebilecegim birini istiyorum....
Merhaba ,anlattığınız şeyler bana çok tanıdık geldi ,O yalnızlık duygusu bende 20 senedir var ,liseden beri herkesin bir en iyi arkadaşı kankası varken ben hep kendimleydim ,güzel sosyal komik biriyim aslında ama kız arkadaş konusunda pek yüzüm gülmedi , sanki bile isteye yalnız bırakıldım, daha ziyade erkekler oldu arkadaşım onda da bilirsiniz bu defada “hep erkeklerle arkadaş “diye gıybetlere konu olmakla gectı ömrüm ..iş hayatında değişir dedim orda da genelde iş öğretmem ya da statümden faydalanmak için sahte arkadaşlarım oldu ,çok zorladım dost edinebilmek için onlar d.günümü hatırlamasa da personel dosyalarından d.tarihlerine bakıp hediye aldım , en sevdiği kitabı bulup getirttim , kuzenimle konsere gitmektense onun ağlamaklı aşk hayatını dinledim , dur ben öderimle yemekleri kahveleri hep ısmarlayan oldum,başı sıkışınca kendi planımı boşverip ona yardıma koştum,yaptımda yaptım yani .. arkadaşlarım yok boş kalacak sandalyeler diye kına gecesi bile istemedim , nikah günü saçım yapılırken bile kuaförde yalnızdım ,nedimesiz .. hep özendim oysakı bride kostumleri giyip sahte de olsa arkadaslarıyla poz verenlere ..düğün alışverişi birlikte yapanlara,gece pijama partisi için kalanlara .. oysa ben 14 saat mesainin ardından sabah uyumadan evlenen arkadaşımın düğün alışverişine söz verdiğim için gidendim ..sonra yaş 35 i bulunca yorulduğumu fark ettim ,anladımkı zorlamayla olmuyor, eş gibi komşu gibi iyisi denk gelmeli . ... dedim belki eşim olur en iyi arkadaşım eşimde kethum konuşmayan sohbet etmeyen biri denk geldi , tek bildiği koltuga oturup saatlerce kutsal damacana ya da hababam sınıfı üç buçuk gibi ergen filmler izlemek... çocugum yok neyseki ,sizin iç sıkıntınız daha yoğundur eminim , arkadaşın dediği gibi çocuk vesilesiyle parkta annelerle arkadaş olma şansınız var , inşallah eşinizde biraz değişir sizi anlar ..yalnız değilsiniz yani, sevgiler ..,
 
Merhaba ,anlattığınız şeyler bana çok tanıdık geldi ,O yalnızlık duygusu bende 20 senedir var ,liseden beri herkesin bir en iyi arkadaşı kankası varken ben hep kendimleydim ,güzel sosyal komik biriyim aslında ama kız arkadaş konusunda pek yüzüm gülmedi , sanki bile isteye yalnız bırakıldım, daha ziyade erkekler oldu arkadaşım onda da bilirsiniz bu defada “hep erkeklerle arkadaş “diye gıybetlere konu olmakla gectı ömrüm ..iş hayatında değişir dedim orda da genelde iş öğretmem ya da statümden faydalanmak için sahte arkadaşlarım oldu ,çok zorladım dost edinebilmek için onlar d.günümü hatırlamasa da personel dosyalarından d.tarihlerine bakıp hediye aldım , en sevdiği kitabı bulup getirttim , kuzenimle konsere gitmektense onun ağlamaklı aşk hayatını dinledim , dur ben öderimle yemekleri kahveleri hep ısmarlayan oldum,başı sıkışınca kendi planımı boşverip ona yardıma koştum,yaptımda yaptım yani .. arkadaşlarım yok boş kalacak sandalyeler diye kına gecesi bile istemedim , nikah günü saçım yapılırken bile kuaförde yalnızdım ,nedimesiz .. hep özendim oysakı bride kostumleri giyip sahte de olsa arkadaslarıyla poz verenlere ..düğün alışverişi birlikte yapanlara,gece pijama partisi için kalanlara .. oysa ben 14 saat mesainin ardından sabah uyumadan evlenen arkadaşımın düğün alışverişine söz verdiğim için gidendim ..sonra yaş 35 i bulunca yorulduğumu fark ettim ,anladımkı zorlamayla olmuyor, eş gibi komşu gibi iyisi denk gelmeli . ... dedim belki eşim olur en iyi arkadaşım eşimde kethum konuşmayan sohbet etmeyen biri denk geldi , tek bildiği koltuga oturup saatlerce kutsal damacana ya da hababam sınıfı üç buçuk gibi ergen filmler izlemek... çocugum yok neyseki ,sizin iç sıkıntınız daha yoğundur eminim , arkadaşın dediği gibi çocuk vesilesiyle parkta annelerle arkadaş olma şansınız var , inşallah eşinizde biraz değişir sizi anlar ..yalnız değilsiniz yani, sevgiler ..,
O an ki aklım olsa şunu yapardım dediginiz bir öneriniz vaar mi?
 
Benim de hiç arkadaşım yok olanlar şehir dışında yani. Sadece eşim var . Ailem de başka şehirde. Yeni insanlar tanıyorum atıyorum üniversiteden. Okul bitiyor herkes hoop uçmuş gitmiş. Anca çalışma hayatında olabilir bence.

Zaman biraz çıkara dönmüş herkes kendi günlük dertlerinde.Hatta aile bile. En azından benimkiler öyle.

Keşke burdaki kafadengi bulduğumuz hemen yanımızda belirse kahve icip iki lafın belini kırsak :)
 
O an ki aklım olsa şunu yapardım dediginiz bir öneriniz vaar mi?
Evet var , Herhangi bir sanatsal hobi edinmek . Bir müzik aleti çalmak-resim yapmak - dans etmek- felsefe kulübüne yazılmak - gönüllü yardım derneklerinde çalışmak... çok sonra öğrendimki müzikle -sanatla , sporla ( vücut geliştirme hariç) uğraşan kişiler daha ince ruhlu ,insana değer veren ,duyguları gelişmiş insanlar oluyor .orda güzel arkadaşlıklar edinilebilirmiş .
 
X