Arkadaş Sorunu

eagle26

nazlı kızım & yakışıklı paşam
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
2 Haziran 2010
299
39
318
Merhaba hanımlar, bu zamana kadar kendi kendime düşündüğüm ve cevabıni bulamadığım bir sorunumu size danısmak istiyorum.

Arkadaşlar arasında ki hep en aranmayan sorulmayan biri benimdir.
Bir ortamda toplanildigi zaman, ya da ne bilim yolda orda, burda karşılaşıldığı zaman hep kenara itildigimi hissediyorum. Mesela konusulan bir konu hakkinda bir yorumda bulunurken çok rahat sözüm kesiliyor, üstüne konuşmaya başlıyorlar ve diğer herkes ben konuşuyor olsamda diğer insana kulak veriyor.

Bir yere gidileceği zaman ben unutkan kişi oluyorum.

Inanın o kadar ince düşünen, insanları gülümsetmeyi gayret eden bir yapım vardir ki. Her zaman gülümser tanimadigim insanlarla bile apt. Okul gibi yerlerde selamlaşır tebessüm ederim.

Kesinlikle yaşadığım, gördüğüm seyleri abartmadan, yalansız olduğu gibi anlatırım.
Ama arkamdan konuşulanlardan anladığım kadarıyla beni tanımadıkları gibi birde eleştiriyorlar.
Şimdi tekrar bir etkinlikle bir araya geleceğiz ve benim yine gardim düşecek.😔

Buraya gelene kadar yaşadıklarımı anlatsam sizde şaşırırsınız. Anlam veremediğim tavırlardan bıktım usandım. Takınacağım tavır ne olacak onuda şaşırdım.
 
Merhaba hanımlar, bu zamana kadar kendi kendime düşündüğüm ve cevabıni bulamadığım bir sorunumu size danısmak istiyorum.

Arkadaşlar arasında ki hep en aranmayan sorulmayan biri benimdir.
Bir ortamda toplanildigi zaman, ya da ne bilim yolda orda, burda karşılaşıldığı zaman hep kenara itildigimi hissediyorum. Mesela konusulan bir konu hakkinda bir yorumda bulunurken çok rahat sözüm kesiliyor, üstüne konuşmaya başlıyorlar ve diğer herkes ben konuşuyor olsamda diğer insana kulak veriyor.

Bir yere gidileceği zaman ben unutkan kişi oluyorum.

Inanın o kadar ince düşünen, insanları gülümsetmeyi gayret eden bir yapım vardir ki. Her zaman gülümser tanimadigim insanlarla bile apt. Okul gibi yerlerde selamlaşır tebessüm ederim.

Kesinlikle yaşadığım, gördüğüm seyleri abartmadan, yalansız olduğu gibi anlatırım.
Ama arkamdan konuşulanlardan anladığım kadarıyla beni tanımadıkları gibi birde eleştiriyorlar.
Şimdi tekrar bir etkinlikle bir araya geleceğiz ve benim yine gardim düşecek.😔

Buraya gelene kadar yaşadıklarımı anlatsam sizde şaşırırsınız. Anlam veremediğim tavırlardan bıktım usandım. Takınacağım tavır ne olacak onuda şaşırdım.

Ben çok fazla ince düşünen, insanları gülümsetmek için uğraşan, kendini sevdirmeye çalışan insanlardan haz etmiyorum mesela. Üniversitede böyle bir arkadaşım vardı, sürekli bizim istediklerimizi yapar, bize iyilik yapmaya çalışır, kendini sevdirme ve kabul ettirme çabası içine girerdi. Hiç hoşlanmazdım kendisinden. Siz de arkadaşlarınızda bu hissiyatı uyandırıyor olabilir misiniz?
 
Belkide kendinize bakış açınızla ilgilidir
Başkalarından ziyade sen nasıl görüyorsun kendini
Kendine dışardan bak nasıl bir arkadaşsın
Her anlamda iyi olmak asla olunmaması gereken bişey
 
Ben çok fazla ince düşünen, insanları gülümsetmek için uğraşan, kendini sevdirmeye çalışan insanlardan haz etmiyorum mesela. Üniversitede böyle bir arkadaşım vardı, sürekli bizim istediklerimizi yapar, bize iyilik yapmaya çalışır, kendini sevdirme ve kabul ettirme çabası içine girerdi. Hiç hoşlanmazdım kendisinden. Siz de arkadaşlarınızda bu hissiyatı uyandırıyor olabilir misiniz?

Ben de buradan devam edecegim. 👍
Devamli ortada iyilik melegi, sevgi kelebegi gibi uçuşan insanlar bana samimi gelmiyor acikcasi hafiften gicik olmuyor da değilim. Ha buradan "zaten kötüler sevilir" gibi bir sonuç cikmasin öyle birsey degil bu, sadece doğal durmuyor yani devamli insanlari hoşnut etme çabasi içinde bulunmak. Normal davranin.
 
biraz silik bir karaktere sahipsiniz sanki.önce kendinizi başkalarına sevdirme isteğinden vazgeçip kendiniz gibi olun.siz kendinizi sevin yeter.herkese iyi olayim kimseyi kırmayayım kafasından çıkın yeri gelirse tepkinizi koymayı kendinizi ağırdan almayı bilin
 
Merhaba hanımlar, bu zamana kadar kendi kendime düşündüğüm ve cevabıni bulamadığım bir sorunumu size danısmak istiyorum.

Arkadaşlar arasında ki hep en aranmayan sorulmayan biri benimdir.
Bir ortamda toplanildigi zaman, ya da ne bilim yolda orda, burda karşılaşıldığı zaman hep kenara itildigimi hissediyorum. Mesela konusulan bir konu hakkinda bir yorumda bulunurken çok rahat sözüm kesiliyor, üstüne konuşmaya başlıyorlar ve diğer herkes ben konuşuyor olsamda diğer insana kulak veriyor.

Bir yere gidileceği zaman ben unutkan kişi oluyorum.

Inanın o kadar ince düşünen, insanları gülümsetmeyi gayret eden bir yapım vardir ki. Her zaman gülümser tanimadigim insanlarla bile apt. Okul gibi yerlerde selamlaşır tebessüm ederim.

Kesinlikle yaşadığım, gördüğüm seyleri abartmadan, yalansız olduğu gibi anlatırım.
Ama arkamdan konuşulanlardan anladığım kadarıyla beni tanımadıkları gibi birde eleştiriyorlar.
Şimdi tekrar bir etkinlikle bir araya geleceğiz ve benim yine gardim düşecek.😔

Buraya gelene kadar yaşadıklarımı anlatsam sizde şaşırırsınız. Anlam veremediğim tavırlardan bıktım usandım. Takınacağım tavır ne olacak onuda şaşırdım.
Inanın o kadar ince düşünen, insanları gülümsetmeyi gayret eden bir yapım vardir ki. Her zaman gülümser tanimadigim insanlarla bile apt. Okul gibi yerlerde selamlaşır tebessüm ederim.

Bunlar sizin sözleriniz neden bu kadar kendinizden ödün veriyorsunuz ki bende istemediğim bir evlilikte yim benzer şeyler bende yaşıyorum ne zaman insanların yüzüne gerçekleri vurursanız size bir yerde saygı duyuyorlar fazla tebessüme gerek yok kimseyi oldugundan fazla şımartma malı.
 
Yani gülümserim derken siz tanıdığınız veya hergun karşılaştığınız kişiye slm verip gülümsemez mısınız? O anlamda diyorum.
Ortalarda iyilik meleği gibide dolaşmıyorum da, kimse beni sevsin ben on planda olayım. Olmazsa olmaz bir kisi olayim çabasında da değilim.
He bir de öyle herkesi mutlu etmek için kelebek gibi etraflarında pervanede olmuyorum. Yeterince ölçülü olduğumu düşünüyorum aslında.
 
Bulunduğunuz ortama göre bazen böyle şeyler yaşayabilirsiniz, hele yırtıcı bi insan değilseniz çok normal. Lisede bende öyleydim. Hiç ama hiç arkadaşım yoktu. Sınıfta herkes neden benden ortak bir sekilde nefret ediyordu anlamıyordum. Sonra üniversiteye gittim tam tersi oldu, sınıfta sevilen hatta herkesin gerçekten samimiyet duyduğu insan olmuştum. Sonra çalışmaya başladım, ilk görev yerimde en son ben basladigim için bi gruba dahil olmadım. Ikinci görev yerimde herkes benimle başlamıştı burda daha arkadaş canlısı ortam var. Öncelikle herkese incelik göstermeyin, gerek yok. Herkesle ne kadar olması gerekiyorsa en fazla o kadar samimi olun. 18 22 yaşlarında bu tarz şeyler üzüyor ama sonra insan yalnız kalmayı daha çok seviyor hatta.
 
Ben de buradan devam edecegim. 👍
Devamli ortada iyilik melegi, sevgi kelebegi gibi uçuşan insanlar bana samimi gelmiyor acikcasi hafiften gicik olmuyor da değilim. Ha buradan "zaten kötüler sevilir" gibi bir sonuç cikmasin öyle birsey degil bu, sadece doğal durmuyor yani devamli insanlari hoşnut etme çabasi içinde bulunmak. Normal davranin.
Insani belirleyen evetleri değil hayirlaridir.. Okuduğum ve hep aklımda olan bir cümle. Hep evet demeniz hep iyi güzel davranmanız sosyal hayatta size verilen değeri düşürüyor. Bunu kabullenmek başta zor. İnsan diyor ki ama neden böyle olur ki? İnanın bu böyle.
 
Bulunduğunuz ortama göre bazen böyle şeyler yaşayabilirsiniz, hele yırtıcı bi insan değilseniz çok normal. Lisede bende öyleydim. Hiç ama hiç arkadaşım yoktu. Sınıfta herkes neden benden ortak bir sekilde nefret ediyordu anlamıyordum. Sonra üniversiteye gittim tam tersi oldu, sınıfta sevilen hatta herkesin gerçekten samimiyet duyduğu insan olmuştum. Sonra çalışmaya başladım, ilk görev yerimde en son ben basladigim için bi gruba dahil olmadım. Ikinci görev yerimde herkes benimle başlamıştı burda daha arkadaş canlısı ortam var. Öncelikle herkese incelik göstermeyin, gerek yok. Herkesle ne kadar olması gerekiyorsa en fazla o kadar samimi olun. 18 22 yaşlarında bu tarz şeyler üzüyor ama sonra insan yalnız kalmayı daha çok seviyor hatta.

Bulunduğum ortam askeri bir ortam ve evet ben hiç yirtici bir tıp değilimdir. Ama öyle yaranmak için yalakalik yapan tiplerdense hiç değilimdir. Genelde tanıyana kadar sert mizaçlı olduğumu zannetselerde aslında ne kadar eğlenceli biri olduğumu sonradan farkederler.
 
Ciddiye almiyorlar sizi ondan bütün bunlar.Kendinizi saydirmak istiyorsaniz sevgi kelebeği olmaktan vazgeçin.
 
Insani belirleyen evetleri değil hayirlaridir.. Okuduğum ve hep aklımda olan bir cümle. Hep evet demeniz hep iyi güzel davranmanız sosyal hayatta size verilen değeri düşürüyor. Bunu kabullenmek başta zor. İnsan diyor ki ama neden böyle olur ki? İnanın bu böyle.
Çok doğru bir cümle gerçekten.Inanin her şeye evet demiyorum. 🙁
 
Sevgi kelebeği falan olduğum yok sadece insan gibi davranıyorum.
Ama insan gibi de kendiniz soyluyosunuz sozumu kesiyorlar ciddiye almiyorlar diye.Mesala gorüştüğunuzde biraz ciddi sert ve az konusun bakin ne olacak.Sizi eleştirmek için söylemedim ki
 
Ben sizin söylemek istediğinizi çok iyi anladim. Duygusal bir insansinız genelde duygularinizla ve vicdaninizla hareket ediyorsunuz. Kendinizden cok baska insanlari dusunuyorsunuz. Onlarin sizi anlamadigi zaman zaman dusunuyorsunuz. Neden ben bu kadar iyi ve kendim gibi davraniyorken kimse olmuyor yanimda diyorsunuz. Bunu bircok insan diyor. Ve hatta bu konu da ciddi problem yasiyor. Cunku uzuluyorsunuz.. Dusunmemek elde degil sorgulamamak elde degil. Bende ayni problmeleri belki dile getiremedigim sikintilari yasiyorum. O yuzden emin olun. Herkes ark. Cok mutlu gornurken aslinda degil. Sikmayin caninizi demek istiyorum. Cok uzun tuttum sozlerimi ama bana da hitap eden bir konu.
 
Çok doğru bir cümle gerçekten.Inanin her şeye evet demiyorum. 🙁
O zaman başka şeylerde eksiklikler var. Kendinizi ifade etmekte mi zorlaniyorsunuz? Açıkça düşüncelerinizi söylemekte mi? İstemediğiniz halde bazı şeylere göz yummak zorunda mı hissediyorsunuz? Yada istemediğiniz halde öyleymiş gibi mi davranıyorsunuz?
 
Ama insan gibi de kendiniz soyluyosunuz sozumu kesiyorlar ciddiye almiyorlar diye.Mesala gorüştüğunuzde biraz ciddi sert ve az konusun bakin ne olacak.Sizi eleştirmek için söylemedim ki
Inanin konu hakkın da fikir sahibi isem konuşurum.Her şeye atlayan bir tip değilim.
 
Ben sizin söylemek istediğinizi çok iyi anladim. Duygusal bir insansinız genelde duygularinizla ve vicdaninizla hareket ediyorsunuz. Kendinizden cok baska insanlari dusunuyorsunuz. Onlarin sizi anlamadigi zaman zaman dusunuyorsunuz. Neden ben bu kadar iyi ve kendim gibi davraniyorken kimse olmuyor yanimda diyorsunuz. Bunu bircok insan diyor. Ve hatta bu konu da ciddi problem yasiyor. Cunku uzuluyorsunuz.. Dusunmemek elde degil sorgulamamak elde degil. Bende ayni problmeleri belki dile getiremedigim sikintilari yasiyorum. O yuzden emin olun. Herkes ark. Cok mutlu gornurken aslinda degil. Sikmayin caninizi demek istiyorum. Cok uzun tuttum sozlerimi ama bana da hitap eden bir konu.
Malesef öyle 🙁
 
O zaman başka şeylerde eksiklikler var. Kendinizi ifade etmekte mi zorlaniyorsunuz? Açıkça düşüncelerinizi söylemekte mi? İstemediğiniz halde bazı şeylere göz yummak zorunda mı hissediyorsunuz? Yada istemediğiniz halde öyleymiş gibi mi davranıyorsunuz?
Bilmiyorum gerçekten 🙁 Mesela ortamda ki birinden örnek vereyim. Dışardan o kadar şeker birisi ki ama herkesin de arkasından konuşuyormuş. Bir zaman benimle yakın bir arkadaşlık kurmuştu
 
Back
X