arkadaş ve dost sıkıntım

Merhaba benim sorunum çevremin olmaması aslında tanıdıklarım çok ama hep mesafeli .yakın hiç arkadaşım yok, yani teklifsiz gidebileceğim halimden anlayan dertlerimi paylaşabileceğim.
Çekingen bir yapım var hep acaba rahatsız edermiyim sıkıcımıyim diye kurar dururum ve insanlara adım atmaya çekinirim
Ev hanımıyım küçük çocuklarım olduğu için hep onlarla ilgilendim onlar büyüyene kadar açıkçası yalnızlığının pek farkında değildim
Ama şimdi onlar biraz büyüyunce yoğunluğum azalınca farkettimki yalnızım arkadaş dost arar oldum
5 yıldır oturduğum evimde bile karşı komşum dışında samimi olduğum kimse yok hep dışardan merhaba merhaba bu kadar komşuluk ilişkim .yani onlarlada diyalog kuramadım bunca yıl
Kv ile aynı binadayım sanırım o yetti bana komşu ihtiyacım olmadı .ama şimdi samimi komşuluk dostluk eksikliğini hissediyorum
Ama bir türlü kabuğunu kırıp insanlara yaklaşmıyorum
Sizce bu bir eksikmi ?
Akraba ilişkilerim gayet iyi ama kendime ait bi çevrem yok
lütfen yorumlarınızı bekliyorum

canım ,,Yalnızlık kötü arkadaştan, iyi arkadaş da yalnızlıktan iyidir.Benim Kaybetmeyi göze alamayacak kadar az arkadaşım var.Gönül pencereni aç...

10yıllık dostumdan kardeş dediğim insanlar ömrüm boyunca unutamayacağım kazıklar yedim..
bü yüzden çok samimi olmaya ve dost olmaya gerek yok insanlarla..
kk hatunları derki, AZ İNSAN ÇOK HUZUR

maalesef benimde dertleşeceğim arkadaşım, dostum yok.
birde evlendim, çevrem değişti. arkadaşlarım hep başka şehirdeler, zaten evlenmeden önce de pek içli dışlı değildim.
eşimle konuşurum genelde, bir de annemle.. ablamla da her ne kadar anlaşamasakta onunla dertleşirim.

Valla annem 25 senelik evli ve cok guzel komsuluklari da oldu. sonunda ne mi oldu? Kavga gurultu. Yeni evlendigi donemlerde baslamis ve ben okula giderken dahi cok iyi komsuydular.


Su an annem diyor ki hep, ah ne akilsizmisim millete gidecegime ona bunla gezecegime alsaymisim sizi carsiya, parka, kafeye gitseymisim. :))

Bize de oyle tembih eder. İnanin, dostluk cok zor bir sey. millet cikar iliskisi icin deliriyor. Tabii paranoyaklik derecesinde kimseyle konusmayin demiyorum ama bence yalnizlik daha iyi. Kimsenin agiz kokusunu cekmezsiniz.

Caniniz siklinca, cikin gezinin. Annem oyle yapiyor. :)

En iyisi bence. Bos ver. Insanlar bir tuhaf.

bu zamanda en iyi dost çocuklarn eşin. herkezden darbe yersin cnm bi zaman sonra b... u çıkıyo ilişkilerin. herkezle merhaba merhaba olman daha iyi.

Hep önceliği çocuklarıma eşime verdim.kendimi dışarıya kapattım.Etrafa bakınca herkeste aşırı samimiyet gelmeler gitmeler paylaşımlar derken kendimi pek bi yabani ve insanlardan ayrıksi gördüm

Benim annem de ev hanımı ve 100 metre yürüsek bizim semtte illaki konuşacak birini bulur,çok yakın arkadaşı vardır. Annemin taktiklerini söyleyeyim isterseniz; ilki annem çok güler yüzlüdür,hastanedeyken,metrodayken,alışveriş sırasındayken,elma armut seçerken yanındaki insanlarla hemen sohbet açabilir;hastanedeyken yanında oturan teyzeye "Neyin var teyze?" diyerek başlar,nereli olduğuna girer, bir yemek tarifi alır,evde de gelir bize yapar. :) Metrodayken yanındaki bir teyze bir yol tarifi sorar,muhabbeti bırakmaz annem.Meyve sebze seçerken yanındaki teyzeye bu sebzeler taze bunlardan alın, kaçırmayın,şu yemek çok güzel olur bundan der. Anneme şu ana kadar o kadar insan "Sizin gibi insanlar artık kalmadı, çok güler yüzlü ve hemen insanlara yardım edip,sohbet ediyorsunuz" dedi sayamıyorum. Ben de annemden gördükçe ve öğrendikçe en küçük bir sorunda bile ortama yardımcı olmak için sohbete giriyorum. Komşuluğa gelince, annem her yeni komşuya çıkar ve tanışır,sonra diğer arkadaşlarını çağırdığı bir buluşmaya onu da davet eder. Ama genellikle annem çoğu arkadaşlarını bana ve erkek kardeşime okulda velilik yaparken bulmuştur. Bizim dersteki sorunlarımız,ödevlerimiz olsun,veliler arasında etkinlik düzenlemek olsun hep ilgili olmuştur. Annem halen daha benim ve erkek kardeşimin ilkokul,ortaokul hocalarıyla muhabbet eder, arkadaştır.Okul aile birliğindeyken çok aktifti bence sizde okul aile birliğine girebilirsiniz eğer çocuklarınız ilkokul öğrencisiyse. Ben üniversite öğrencisiyim, kardeşimde lisede ama annem halen daha benim ve kardeşimin ilkokul arkadaşlarımızın anneleriyle arkadaştır.Birde annem cuma sohbetlerine gitmişti oradan da çok arkadaşı vardı.

Özetlemem gerekirse sizde bir kursa ,etkinliğe,okul aile birliğine girebilirsiniz,sınıf annesi olabilirsiniz. Ve kurslarda da insanlarla sosyalleşmeyi, iletişim kurmayı deneyebilirsiniz.Biraz konuşkan olmayı deneyin,annemde biraz şeytan tüyü vardır onu bende kabul ediyorum, ama genç yaşlı zengin fakir demeyin kendinizi insanlarla sosyalleşmek için açın.Annem sırf bu enerjisinden ve neşesinden dolayı abartmıyorum gerçekten ama 46 yaşında olmasına rağmen 30 yaşında bile zor dersiniz.Ben 21 yaşındayım ama aynı vücuda sahibiz,hiç çökmedi MaşAllah,o hep çok hareketli ve çok aktif oldu hayatı boyunca. Hiç evde duramaz,şu anda ben evdeyim,o değil, bir okul kantininde part time çalışıyor;yazları annemin hem çok yakın arkadaşı olan hemde bizim muhtarımızın olan kadının kafesinde pastacılık yapıyor.Bende onun yamaklığını yapıyorum. Annem işi bırakmak zorunda kalınca yalvardı kadın, lütfen sen gelince müşterilerimiz arttı diye.Çok da beceriklidir annem. :)

Kimseyle yakın arkadaş olmak zorunda değilsiniz. Ama her insan ailesinden bir başkasıyla da sosyalleşme ihtiyacı duyar.Şu anda acil bir şey çıksa annemin ve babamın ben ve kardeşimi akrabalarımızdan başka hatta akrabalarımızdan daha iyi ve daha rahat emanet edeceği bir sürü insan var. İnşAllah, güzel ve iyi arkadaşlara sahip olursunuz hayırlısıyla. :)

Çok imrenirim anneniz gibi insanlara ama ben çok cekingenim karşıda n beklerim hep ilk adımı ben atamiyorum

Umarım güzel ve iyi arkadaşlara sahip olursunuz hayırlısıyla.

Bella Donna .!.:

Umarım güzel ve iyi arkadaşlara sahip olursunuz hayırlısıyla.

Genişletmek için tıkla...

aminn güzel dilekleriniz için teşekkür ederim
Rabbim hepimizi kendini bilen Allah korkusu olan bizi hayırlara teşvik eden insanlarla karşılaştırsın

Amin canım..

seheryellerim .!.:

Çok imrenirim anneniz gibi insanlara ama ben çok cekingenim karşıda n beklerim hep ilk adımı ben atamiyorum

Genişletmek için tıkla...

Karşınızdaki sizin gibi bir insan. Karşınızdaki insanın da doğruları yanlışları var. Bende ve erkek kardeşimde de vardı hafiften çekinmek huyu. Ama annem ve babam bizi yazları çalıştırdı ve insanların aslında sadece bir güler yüze ve tatlı söze ihtiyacı olduğunu görünce ben ve kardeşim bu huyumuzdan kurtulduk. Bu yıl hem annemin yanında yamaklık yaptım,hem de hafta sonları Türkiye'de en çok satış yapan ve çoğu yerde şubesi olan bir mağazada satış danışmanıydım,kardeşimde iyi bir restoranda aşçı yamaklığı yaptı. Özellikle ben insanlara hep güler yüzlü davrandım,insanlara istedikleri ürünlerde yardımcı olurken misal, teyzelerde bana hep ''Keşke her çalışan sizin kadar ilgili ve güler yüzlü olsa'' derdi. Okulum başladığından çıkmak zorunda kalmıştım ama müdür benim son günümde bu kadar kısa sürede çalışıp da bu kadar müşterilerden teşekkür aldığımı hatırlamıyorum bir çalışanım hakkında demişti.

Dediğim gibi sizde rahat olun. Benim hatta dilim dolanırdı küçükken. Ama şu an siyasetle ilgili bir bölüm okuyorum,ve hitabet bizde en önemli şey. Annemin sayesinde bu sıkıntımın da üstesinden geldim. Sizde insanlarla etkileşim içerisinde bulunabileceğiniz bir ortama girin daha önce de dediğim gibi ve çekinikliğinizi atın. İnsanların istediği şey içten samimiyet,dürüstlük,güler yüz. Annemin hiç arkadan vuran arkadaşları olmadı,o herkese insan gibi davrandı sadece ve karşılık beklemeden yaptı çoğu her şeyi. Burada görüyorum çok,ben onun için çok şey yaptım,ama arkadaşım benim için bir şey yapmadı diye. Annemin hiç böyle düşüncesi olmadı. O arkadaşlığa çıkar ilişkisi ve zaman geçirmek gibi bakmaz. O her zaman iyi niyetli yaklaşır tüm insanlara. Onu davranışlarını suistimal edene de yine iyilikle yaklaşır ki kendisi farkına varsın da pişman olsun diye. Siz iyi niyetli,samimi olun insanlara.Her şey çok güzel olacak öyle düşünün. :)

Merhaba bende çok çekingen biriyim insanlarla hemen kaynaşamıyorum bu bizim yapımız.Ama kurslara giderek aşabilirsin,kurslar uzun süreli olduğu için elbette kaynaşacaksın insanlarla bu hep böyle oluyor :) Kurslar olmasaydı sanırım bende yalnız kalmıştım :)
Yakın arkadaş olma konusuna gelince şunu anladım kimse gerçekten yakın arkadaş olmuyormuş,yada bana hep böyleleri denk geldi.Artık yakın arkadaş aramıyorum.Şu zamana kadar çıkar ilişkisi olduğunu bilmeden yaklaşmışım insanlara.Sonu hüsran tabi.Bana en yakın yine kendimmişim :)

öncelikle insanları iyi tanımak lazım. Arkadaş hele dost artık çok özel kelimeler bence.
Derinine yoğunlaşmamak lazım bence mutsuz olmamak için.
Eğlendiğin, zaman geçirdiğin insanlar olsun yeter. Özelini anlatacağın, derdini paylaşacağın birini çok arama bence.
O olgunlukta değil jenerasyon.
Çocuklar büyüdüyse spor yap. Parklarda da bir sürü insanla tanışabilirsin. spor senin kendini resetlemen gibi bir şey olacak.
Okula giden çocuğun varsa velilerle de tanışama durumun olur.

Valla benım bır tane vardı cok cok yakın arkadasım ondan hayatımın kazığını yendikten sonra ınsanlara karsı hep mesafelı durdum. Evet su an hala cok yakınım dedıgım dostum dedıgım kısıler var ama bılmıyorum belkı de benden kaynaklı, artık eskısı kadar paylaşımım yok kımseyle. Uzuldum yanı o konuda.

konuyla ilgilenip zaman ayırıp yorum yazan herkese teşekkür ederim
yalnızlık Allah a mahsus insan bi yerden sonra farklı insanlara ihtiyaç duyuyor aile dışında
yorumlardan anladığım fazla samimiyette iyi değil
insanlardan uzak kalmakta iyi değil
en iyisi belli bi mesafe mutlaka olmalı samimiyetin yanında
tüm bunları düşünmüşken bugün şöyle yaptım
hemen basitçe hazırlanan sütlü irmik tatlısı yaptım
koydum tabaga üst katımda yaşlı bi karı koca var onlara gittim
karar verdim hiç düşünmeden gittim
düşünsem kesin çekinir vazgeçerdim
çok güzel karşıladılar bi yarım saat kadar oturup hal hatırlarını sorup geldim
onlarda bende çok memnun oldum

Arkadaslik, samimiyet iyidir. Kabugunuzu kirin. Insanlari siz davet edin. Guleryuzlu olun, sicak olmaya calisin. Gerci sicaklik dogustan gelen bir sey ama deneyebilirsiniz en azindan.
Cekinerek arkadaslik olmaz tabii, adim atmak lazim.
Ben yalnizlik, merhaba-merhaba uzakligi filan hoslanmiyorum. Yakinlik, samimiyet severim.