arkdşlar merhaba. 19 yaşındayım ve 12-13 yaşımdan beri tanıdığım komşumuz ve çok yakın arkadaşımdan şüphe duyuyorum. örneğin ben para biriktiriyodum ve o da bunun yerini öğreniyodu okuldaki harçlıklarımı biriktirip kendime etek almıştım ve onu gösterdim odaya girdim ve anca o gidince eteğimi bulamadım onca şey yaptık eve ama hala bulamıyorum ve kardeşim onun o zamanlarda takıldıgı kızda eteğin aynısını görmüş demişti çantasına koyup ona vermiş olabilir yok artık dedim o eteği baya bi uzaktan almıştım onun arkadaşının alması imkansız daha sonra 80 lira okul harçlıklarımdan biriktirdiğim vardı 1 yılda zar zor o da daha sonra saydım param eksik çıktı ve yine onun geldiği bir gündü daha sonra 35 liram çalındı artık evde ruhani birşeyler yok dedim en sonda 8. sınıfta oldu bunlar bundan önce de pasta yapıcaktık emindim parayı ona vermiştim markette herşeyi aldım parayı ver dediğimde bende yok ki dedi şok geçirdim sokaklara baktım baktık yok 5 liram da böyle gitti 5-6. sınıftaydım sanırım bunlarda da ve tam 2-3 ay önce ailemden kimse evde yokken bize geldi wcye gittiğimde tek kalmıştı annem akşam parasını sordu (20tl) cüzdanı da evdeydi daha sonra babamın cebinde 50 lira yoktu artık ben zaten anladım onun çaldığını ama aileme karşı sürekli korudum küçükken çalmıştı şimdi o yapmış olmasın dediler yok hep yanyanaydık dedim yalan söyledim onlara karşı hatta biz evde bi takım tadilat yaptırıyoduk kimse yoktu yine ben mutfaktaydım o da benim odamdaydı artık önlemimi almıştım paramı saklamıştım ki kız babamın gardrobuna abanıyor ya bu nasıl bir yüzsüzlüktür olay tam şöyleydi odada sanıyorken babam işten geldiği için zil çaldı kapıyı açıcaktım baktım yatak odasından çıkıyor sözde ordaki terliği giyme numarası yapıyor yarabbim sen yüce kandil gününde düşündükçe napıcağımı bilemiyorum eve gidicem falan dedi o kadar heycanlıydı ki telefon kılıfnın arkasına saklamıştı ya da cebine artık ne aldıysa. Yani arkadaşlar yanyana binamız beraber büyüdük para istedi de vermedim sanki zaten bazı hareketleri artık beni delirtiyor kendinden emin konuşmaları artık onun utanması gerekirken ben utanıyorum ve artık karar verdim ortak bir arkadaşımız da var ona da söyleyeceğim onlara hiç gitmez hep bize gelir her gün nerdeyse gelsin bi sorun yok ama paramızı çalması çok dokunuyor. Haftaya yüzyüze konuşacağım inkar ederse kurana el bastırtacağım ve ailesine söyleyeceğim hayır maddi durumu da kötü değil bizde sadece babam çalışıyor onlar da 2 kişi nasıl bi konuşma yapayım sizce? Allahım sen hayırlı dostlar eyle. Artık tahammül bile edemiyorum çıldıracağım