Bu kadar yogun degildi diyorsunuz ama dertlesiyordunuz, surekli derdinizi dokuyordunuz degil mi?
Bakin bazi insanlarin empatik yonu cok gelismistir, ben bunlardan biriyim, kendi derdim varken baskalarinin derdinide dinler, o dertle dertlenir illa cozum ararim, yardimci olmak isterim, ancak karsi taraf hicbir sekilde cozume yanasmayip sadece derdiyle var oluyor, derdiyle kendini tanimliyorsa o insana verecek hicbir seyim olmadigini anladigim anda kendimi cekerim, cunku neden uzuleyim degil mi ama dert benim degil ve dert sahibi cozum aramiyor ki derdiyle tanımlıyor kendisini...
Bu insanlar benim gibileri cok yoruyor ve uzuyor.
Sizi kirmak istemem ebeveyn kaybi buyuk bir yuk, tek verebileceğim tavsiye konuyu arkadasimi kaybettim bakis açısından siyirip acaba terapi almaliyima yonlendirmeniz olacaktir.
Ben sizinde boyle kalmak istemediginizi dusunuyorum, hem ortada küçücük bir evlat var, evlatlar annelerini guclu gormek isterler, bunu da gucsuzluguyle kendini var edip, acisiyla tum hayatini zehir eden bir annenin kizi olarak yaziyorum.
Bence iyi bir uzmanla yolunuza devam edin, eminim size arkadaşlarinizdan daha iyi gelecektir.
Basiniz sagolsun, Allah bir daha buyuk bir aciyla sinamasin.