Arkadaşlar bana yol gösterin ne olur....

Arkadaşlar kendimi çok kötü hissediyorum içimde bi sıkıntı bunaltı hali sanki başıma kötü bişey gelicekmiş gibi kaygı-korku hali içindeyim. Ben 1 senedir depresyon ilacı kullanıyordum. Panik atak geçirdim ve ilaç tedavisi gördüm. Doktor kontrolünde ilacımı düzenli olarak kullandım ve kendimi oldukça iyi hissediyordum azaltarak 1 sene sonunda ilacı bıraktım. Bana çok kilo aldırmıştı ve kendimi çok iyi hissediyordum. 2 ay oluyor ilacı bırakalı ve şimdi gereksiz korkular yaşıyorum yine kendimi sıkıntılı hissediyorum ruh halim hiç iyi değil. Birtek uyurken iyiyim arada bir kendimi rahatlatmaya çalışıyorum ama tam başarılı olamıyorum kendimi dinliyorum sürekli. Bunu nasıl atlatacağım ilaca tekrar başlamak istemiyorum ilaç içtiğim sürece iyiyim ama ömür boyu ilaçla yaşayamam. Benim durumumda olan arkadaşlar var mı kendinizi nasıl motive ediyorsunuz Alllah kimseye vermesin herşeyin başı sağlık. Bunu nasıl yeneceğim korkularımı nasıl yeneceğim bana bi yol gösterin ne olur.

canım böyle bişeyi hiç yaşamadım ama neden korkuyosun önce korkularının ne olduğunu paylaşır mısın

ilaç tedavisi tabiki bir yere kadar ama çözüm için öncelikle kaygılarının sebebini bulmak gerekiyor yani neden kaygı duyuyosun bunları paylaşıp rahatlaman gerekiyor imkanın varsa psikoterapi almanı öneririm bu çok önemli canım sana kaygılarınla ataklarla başetmeyi öğretecektir

arkadaşlar allaha şükür uzun süredir atak yaşamadım ama şu aralar korkular yaşıyorum sanki kontrolümü kaybedicem bana kötü bişey olucak ve en başa dönersek bu hastalık bana yine bir korkuyla geldi ben midem den zehirlenmiştim 1 sene evvel doktora gittik bağırsaklarım bozulmuştu mide bulantısı falan vs. doktor bana mide bulantım için ilaç verdi ve zehirlenme içinde 1-2 ilaç yazdı herneyse ben bu mide bulantısının çok kötü bi yan etkisiyle karşılaştım ve bende çok kötü izler bıraktı. Birgün dışarı çıktım ilacı içmiştim sokakta birden bire bana konuşamama hissi geldi allahım o kadar kötüydüki dudağım yamuldu konuşuyordum ama zorluyordum kendimi sonra saat geçtikçe fenalaştım annemler hemen acile götürdü beni doktor hemen anladı sen şu ilacımı içtin diye bana senin gibi bi kaç kişi daha bu şekilde buraya geldi diye ilacın yan etkisi olmuş dedi. Ama o kadar kötüydüki ve ben sonra sakinleştim düzeldim ama korkular yaşamaya başladım bu olayın arkasından depresyona girdim ilac kullandım sanki konuşamıycakmışım gibi kötü hislere kapıldım ve halada kapılıyorum biliyorum bu hastalık öyleki birşey olmuyor kötü birşeyde olmuyor ama o korkuyu sürekli içinizde taşıyosunuz çok kötü yaa ne olur bana yardım edin korkumu atmama yardımcı olun gerekirse doktorada gideceğim ama ben kendi kendime bu korkuyu yenmek kurtulmak istiyorum bu durumdan...

oluyor insanın kendini öyle hissettiği zamanlar arada..ama bu daha çok kendimize güvenmediğimiz zamanlarda olur.
korkularını ancak üzerine gidersen yenebilirsin bunu unutma.seni korkutan her neyse onunla yüzleş çok klasik olduğunun farkındayım ama gerçekten çok işe yarıyor.

geçmiş olsun canım
tabii en iyisi yine uzman yardımı

zaman zaman deniyorum bunu üstüne gidicem benim bişeyim yok ben iyiyim diye rahatlatmaya çalışıyorum ama sonra yine aynı noktaya geliyorum yapı olarak çok güçlü dayanıklı bi yapıya sahip değilim ne yazıkki hassas bi yapım var keşke vurdum duymaz hiçbişeyi kafaya takmayan bi insan olsaydım

sarissa .!.:

geçmiş olsun canım
tabii en iyisi yine uzman yardımı

Genişletmek için tıkla...

sağol canım

canım bak sağlıkta hiç bir şey anlamsız ve açılımsız değildir.bir ilacın yan etkisi vardır,kimi ilaç konuşamama yapar,kimi unutkaNLIK yapar,kimi uyku yapar,daha korkunçları bile vardır bunların..ama bunlar sadece yan etkidir,yani geçicidir..içini ferah tut,sağlıkta yanlış yapmazlar kolay kolay,yani hastalansan da ilaç kullansan da tedavi görsen de herşey kuralına göre yapılır ve zararlı bir tablet ya da süspansiyon asla ama asla piyasaya sürülmez.ancak yan etkilerini yaşarsın,onlar da geçicidir.
mesela ilk defa dişim çekileceğinde dişimi uyuşturmuşlardı,ama inanırmısın tüm yüzüm uyuştu ve ufacık bir hareket bile yapamadı yüzüm,ve ben o kadar korktum ki herhalde birşey oldu yüzüme bulaştı uyuşturucu,ve asla düzelmeyeceğini sandım.
fark olarak sen takıntı yapmışsın,çünkü ben düzeldiğini gördüğümde kendime gülebildim ne seneryolar üretmişim diye.fakat sen daha çok içinde büyümesine izin veriyorsun.
hayatı akışına bırak,allah hiç bir kuluna katlanamayacağından daha fazla acı vermez.
rahat bırak kendini,hepimiz bir korkuyla yaşıyoruz sonuçta,ve elbet hepimizin başına korkutucu şeyler geliyor,ama emin ol herkes kaderde yazılıymış benim hatam değil diyebiliyor.
kendini zamanını herşeyini akışına bırak,düşünme aklına getirme böyle şeyler,korkacak bir şey yok,düşüren allah kaldırmasını da biliyor cnm içini tertemiz tut,hayat çok güzel,güzellikleri görmeye çalış

bloodrayne__ .!.:

canım bak sağlıkta hiç bir şey anlamsız ve açılımsız değildir.bir ilacın yan etkisi vardır,kimi ilaç konuşamama yapar,kimi unutkaNLIK yapar,kimi uyku yapar,daha korkunçları bile vardır bunların..ama bunlar sadece yan etkidir,yani geçicidir..içini ferah tut,sağlıkta yanlış yapmazlar kolay kolay,yani hastalansan da ilaç kullansan da tedavi görsen de herşey kuralına göre yapılır ve zararlı bir tablet ya da süspansiyon asla ama asla piyasaya sürülmez.ancak yan etkilerini yaşarsın,onlar da geçicidir.
mesela ilk defa dişim çekileceğinde dişimi uyuşturmuşlardı,ama inanırmısın tüm yüzüm uyuştu ve ufacık bir hareket bile yapamadı yüzüm,ve ben o kadar korktum ki herhalde birşey oldu yüzüme bulaştı uyuşturucu,ve asla düzelmeyeceğini sandım.
fark olarak sen takıntı yapmışsın,çünkü ben düzeldiğini gördüğümde kendime gülebildim ne seneryolar üretmişim diye.fakat sen daha çok içinde büyümesine izin veriyorsun.
hayatı akışına bırak,allah hiç bir kuluna katlanamayacağından daha fazla acı vermez.
rahat bırak kendini,hepimiz bir korkuyla yaşıyoruz sonuçta,ve elbet hepimizin başına korkutucu şeyler geliyor,ama emin ol herkes kaderde yazılıymış benim hatam değil diyebiliyor.
kendini zamanını herşeyini akışına bırak,düşünme aklına getirme böyle şeyler,korkacak bir şey yok,düşüren allah kaldırmasını da biliyor cnm içini tertemiz tut,hayat çok güzel,güzellikleri görmeye çalış

Genişletmek için tıkla...

canım söylediklerin içime su serpti inan bana sağol ALLAH kimseye kötülük vermesin

inşallah ALLAH kimseye vermesin çok kötü bişey ya hiçbişey yokken sanki varmış gibi kendinizi kötü hissediyorsunuz aşmak istiyorum artık daha 25 yaşındayım ben nereye kadar ilaçla yaşayacağım

siz iyi olmanızı ilaca bağlayarak kendinizi buna şartlandırmışsınız.ilaç sizi tedavi etmedi sadece "kendinizi tedavi etmenize yardımcı"oldu. ve artık sizin onun yardımına ihtiyacınız yok.bünyenize bunu kabul ettirin yoksa bu şartlandırmayla ilaç esiri olmaktan kurtulamazsınız..

hımm evet bende yaklaşık 1,5 yıl panik atak hastası olarak yaşadım....yaşadığın ve anlatmaya çalıştığın hatta anlatamadığın duygularda dahil hepsini çok iyi biliyorum....vücudunun üstündeki kontrolu kaybetme korkusu,çıldırma korkusuna kadar vs vs...berbat birşey...hayatımın en korkunç,asla hatırlamak istemediğim bir sürecidir...tek başına kalamazsın,ama kalabalığıda kaldıramazsın...sokağa tek başına çıkamazsın...heran öleceğini düşünürsün...dr dr gezersin...öfffff içim daralıyor hatırlamak bile istemiyorum....bak canım banada dr lar ilk etapta antideprasanlar verdi...fakat en hafifini dahi vücudum tolere edemedi...korkunç kalp çarpıntıları,titremeler,soğuk ter boşaltmalar gibi hastalığımdan beter yan etkiler yaşadım...yani tedavi edecekleri yerde hastalığımı daha beter hale getirdiler...sonra bir gün artık son noktaya geldiğimde dr'un karşısında bende kayış koptu...bana verdiğiniz ilaçların hepsi beni mahvediyor...bana ne yapıyorsunuz...hastalığımın adını bile koymadınız...kendim arayıp tarayıp buldum benim hastalığımın çözümü ne????bütün hayatım böyle geceçekse hergün ölmektense,birgün ölmeyi tercih ederm diye...bağırıp çağırdım....dr'un bel bel baktığını görünce kapıyı çarpıp çıktım...sonra dedimki insan düşmanını tanırsa onu yenebilir...onu tanımazsa ne yapabilirki....o zaman internet felan yok...panik atak bile bilinen tanınan bu kadar popüler olan bir rahatsızlık değil...benimki bir gece aniden dış gebelik nedeni ile başlayan iç kanama ile acil ameliyata alınmamdan sonra gelişmişti((( bir bayram arifesi idi dr şüphelenmişti..fakat bayram ağzı olduğu için bayramdan sonraya bırakmış banada yazlık,kışlık,muaynehane numaralarını bırakmıştı(o zamn cep telf'leride yoktu)...fenalaşırsan hemen beni ara demişti....tam üç gün insan vücudundan gelen her sinyali dinlerse o insanın psikolojisi ne hale gelir....dış gebeliğin ölüme bile sebeb olan bir şey olduğunu öğrenmiştim...henüz 3 yaşında bir oğlum vardı...ailem bayramda kızkardeşimin nişanlısının olduğu il'e ziyarete gitmişti....o üç gün neler düşündüm yaşadım yukarda Allah b,iliyor....başıma birşey gelse eşimden başka kimse yok,oğlum küçücük daha onu nereye teslim edeceğim....bana birşey olursa oğlum ne olur...arkadaş,akraba var ama insan ailesinden başka kimseye güvenemiyor helede çocuğu söz konusu ise....nitekim korktuklarım oldu...bayramın 3.günü gece aniden fenalaşıp ameliyata alındım...masaya yatarken oğlumu Allah'a emanet ettim...sağ salim tekrar uyanacağımdan emin değildim çünkü...eşim ameliyathanenin dışında,oğlum hastane bahçesinde arabada uyurken ben 2,5 saat ameliyatta kaldım...eeee bu kadar olumsuzluğun üstünede çok şükür sağsalim çıktığım ameliyat sonrası bu hastalık pençelerini bana geçirdi tabii... daha birçok olumsuz detay var ameliyat öncesi ve sonrası yaşadığım ama bunları anlatmak hayli uzatır konuyu....işte sonuç 1,5 yıllık bir kabus oldu......işte o patlamadan sonra bulabildiğim tüm kitaplardan araştırma yaptım...çünkü psikiyatrlara itimadım kalmamıştı...tabiiki mesleğini hakkıyla yapanlar var ama bana öylesi (öyleleri)denk gelmedi....vücudumda bildiğim tüm organlar için aylarca dr dr gezmiş (kalp,beyin,ciğer,böbrekvs vs) tüm tetkikleri yaptırmış ve patolojik bir durumum olmadığını biliyordum...sonra bu bir tıp kitabında bu hastalığı buldum...adını koydum...dr'larada söyledim...ama bana verdikleri ilaçlar yukarda dediğim gibi beni mahvediyordu...bir eczacı tanıdığımla konuştum bana dediki..."bunları kullanabilsen bile bunlar sende alışkanlık yapacak...bırakman bile sürece bağlı olacak...bıraktığında da hastalığın tekrar nüksedebilecek"eve geldim ne yapabilirim diye düşündüm ama çok ağladım kahroldum sanki bir kaosun,çıkamadığım bir kısır döngünün içindeydim...ilaç kullanamıyordum,kullanabilsemde alışkanlık yapacak onu bırakmakta süreç istiyecekti tüm bunlaarı atlatsam bile ilaçları bıraktığımda tekrar başladığım noktaya gelebilecektim...ama böylede yaşayamazdım...küçük ve benim ilgime muhtaç bir oğlum vardı...bu bozuk ruh halim çevremi bıktırıyordu buna ailemde dahil((insanlar bir zaman sonra sizden uzaklaşıyor çünkü bunalıyorlardı....kendi kendime dedimki bu rahatsızlık benim beynimde yani bunu ben yaratıyorum...demek ki beynimin kontrolunu bir şekilde elime geçirmem lazım....gittim bitkisel bir ilaç olan,alışkanlık yapma riskide olmayan passiflora şurubu aldım....hayatıma yeni bir düzen getirdim...ölüm inançlı bir insanda niye korku yaratır diye düşündüm...çünkü Allah'ın karşısına eksik ibadetlerle ve günahların için yeterince tövbe etmemiş,mağfiret ve af dilememiş,bilerek veya bilmiyerek işlemiş olduğun günhların için yeterince pişmanlığını dile getirmemiş olmaktan duyduğu korku;yani kısacası onun karşısına çıkmak için yeterli hazırlığı olmaması sebebi ile korkar....en azından ben öyle düşündüm...o günden sonra düzenli namaz kılıp,fırsat buldukça kaza namazları kılıp rabbime bol bol dua ettim eğer bilmeden işlediğim günahlarım varsa beni affetmesi ve hastalığıma şifa vermesi beni çocuğuma bağışlaması için....korku ataklarım gelincede yanımda kim olursa olsun çaktırmadan odadan çıkıp başka bir odaya geçiyor balkona cama çıkıp derin derin soluyor...doğayı tabiatı tüm güzel şeyleri ve onları ve beni yaratan Allah'ı düşünüp şükrediyordum...ve sürekli şunu tekrarlıyordum"benim hiç bir şeyim yok,ben gayet iyiyim tüm bunlar beynimin içinde... bunu beynimde ben yaratıyorum...birazdan bu geceçek ve ben rahatlayacağım..."kolonya döküp boynumu ovalıyor,kokusunu içime çekiyor,temiz havayı soluyordum....ama sürekli kendimi telkin ediyordum....ilk zamanlar çok kolay olmadı tabii bunları söyleyipte kendimi inandırabilmek...bir iki kaşık passiflora içiyordum sakinleşmeme destek olması için....ama zamanla atakları şurubu içmedende bertaraf edebilir oldum....sırf telkinle...yavaş yavaş sokağa tek başıma çıkıp her gün evden biraz daha uzak mesafelere gitmek için kendimi zorladım...ben evin köşesindeki markete bile gidemez halde idim...evden çıkıyordum evle marketin tam ortasında yolda kalakalıyordum...ne eve dönebiliyordum,ne markete gidebiliyordum öylece kalıyordum...yol sanki halıymışta ayağımın altından çekiliyormuş gibi gelirdi bana...geçen bir komşumdan yardım isteyip eve atıyordum kendimi...o kadar berbat durumdaydım yani....sonra bitişik komşumdan yardım istedim...ben markete çıkınca ona haber veriyordum...o camdan beni izliyor eğer donup kaldığımı görürse ya kendi ya kızı gelip beni alıyordu....işte bu durumdayken her gün biraz daha uzağa,biraz daha uzağa diyerek korkumun üstüne gittim...kısacası yaşadığım her çözümsüz görünen sıkıntıma kendimce çıkış yolları koydum bunları uygulaması hiç kolay olmasada yavaş yavaş ama azimle üstlerine gittim...çünkü mücadelem kendimle idi.....namaz,dualar,bol bol telkin ve korkularımın üstüne gitme kararlığı ile zor fakat kökten bir şekilde bu sorunun üstünden geldim...ve ilaçsız....gittikçe ataklarımın arası açıldı...sonra atak gelsede bulunduğum ortamdan çıkmadan içimden telkinler yapar hale geldim...derken ataklar geçti ilk zamanlar senede bir iki defa gönlüm yükselir gibi oluyordu hemen telkinler yapıyordum içimden,atak tam teşekkül edemeden bastırıyordum...bunu başarabildiğimi görünce güvenimde arttı ve ben seni yendim defol hayatımdan dedim...ve gitti....üstelik sonraki dönemlerimde ne üzüntüler yaşadım,en dayanıklı insanı bile depresyona sokup yıkılmasına sebeb olacak şeyler....ama asla bir daha bu hastalığı yaşamadım...çünkü ben onu yendim...onu yenerkende heralde depresyona karşı bağışıklık geliştirdim ne bileyim belki bir tür antikor:)))))))))))yıllar sonra benden küçük kardeşim diyebileceğim bir kızla tanıştım ...aynı senin durumunda idi....panik atak olmuş ilaç tedavisi görmüş...ilaç kullanırken gayet iyi imiş...yavaş yavaş ilaçı bırakmış...fakat hastalığı tekrar etmişti...onada bunları anlattım...ve denemesini istedim...en azından kendini telkin etmeyi öğren dedim...ilaçlara yeniden başlama...yine bırakacaksın ama bırakınca yine olacağım düşüncesi hep beyninde olacağı için yeniden olacaksın...çünkü bu hastalığı bir başka şeye dayanarak bastırıyorsun yardıma ihtaç duyuyorsun...kendi başardığın birşey yok...bir mücadele yok ve adım adım hergün başarıyı kendi gayretlerinle yakalamıyorsun....önce kendine inanmalısın çünkü mücadele ettiğin zaten kendi beynin ve onun yarattıkları....yaptı biliyormusun...ilaca başlamadı tekrar...ilk zamanlar atağı geldiğinde beni arıyordu "abla çok fenayım" diye ona kendini telkin etmeyi öğrettim...sonra ataklarını atlatınca arıyordu..."abla yaptım geçti" diye...derken aynen onunda yavaş yavaş ataklarının arası açıldı ve sonra tamamı ile kurtuldu...şimdi çok iyi...bu hastalık yüzünden eşinden uzaklaşmış...boşanma süreci yaşıyordu...eşi ile barıştı...bir çocuğu vardı zaten bir çocuk daha yaptı...yarım bıraktığı okuluna döndü onuda tamamladı...çünkü bunu kendi mücadelesi ile başarmak onda kendine güven duygusunu yeniden oluşturdu....şimdi iş güç sahibi gayet düzenli ve mutlu bir ev hayatı olan bir hanım....oda bu rahatsızlığı olan tanıdıklarına aynı şeyleri önerip yardımcı olmaya çalışıyormuş...çünkü bunu ancak yaşayan bilir.....ben sana uzun uzun anlattım...umarım sanada bir faydası olur...seni çok iyi anlıyorum...ama inan halledemeyeceğin bir şey değil...bunu yaşayan biri olarak söylüyorum...tanık veya seyirci olan biri olarak değil....unutma her şey beyninde ve çözümde orda...sevgi ile kal

sağolun önerilerinizi deniycem evet tabiki olay beyinde bitiyor biz kendimizi dinlediğimiz için oluyor herşey.

en iyisi iyi bi arkadaş çevresi edinmek bence dertleşmek çok yalnızmı kalıyosun acaba...................

Annemdede vardi ve ilac tedavisi gormedi, kendisi kabul etmedi aliskanlik yapacagini bildiginden. Terapi gormen sart.. baska turlu yenemezsin, cok zayifsin cunku suan. Kendi iradeni kontrol edebilicek kapasidede olsaydin zaten bu illetten kolayca kurtulurdun. Bu bi surec istiyo, yasantini degistirmek zorundasin. Etrafinda sana zarar verdigini dusundugun kisilerden kurtul.. tavsiyem bu. Bide sunu unutma, her insanin korkulari vardir, bunu hayatinin orta yerine koyma. Sen tekmissin gibide dusunme bir suru kisi var senin gibi belkide cok daha kotuleri. Kimyasallari sakin kullanma derim, onlar gecici olarak seni iyilestirebilirler, ama asla seni duzeltmezler. Daha cok soyle soyliyim, kisa sureli bi goz boyama islemi goruyolar. Sen biraz rahatlayasin diye, ama baska turlude bu olaylardan uzaklasabilirsin. Meditasyon yap, bedensel rahatlamak icin hareket terapileri var ve hareket terapisinden sonra muzikle ruh ve bedeni rahatlatiyolar.

Sorunlardan uzaklas, onlari cozmeye calisicam diye devamli gundeme getirme, kurtul yok et.

selinay2002 .!.:

en iyisi iyi bi arkadaş çevresi edinmek bence dertleşmek çok yalnızmı kalıyosun acaba...................

Genişletmek için tıkla...

Olabilir aslında canım. Gündüzleri işteyim zaten evden işe işten eve hafta sonlarıda erkek arkadaşımla görüşüyorum. Ama çalışmakda iyi geliyor en azından evde değilim bütün gün yoksa daha kötü oluyor insan evde yapacak bişeyde bulamıyorsun