- Konu Sahibi sonbaharyaGmurlari
- #1
bir aptallık yaptım 22 yaşında evlendim 8 ay sonra boşandım..aslınbda gerçek bir sevgi değil huzursuz aile ortamında kaçıştı benimkisi.anne baba ayrı ikisi de başkalarıyla evli.ben annemle büyüdüm üvey babam iyidi ama annem bana sevgisini göstermedi hiçvarsa yoksa o adamdan olan oğlu ben de ünide tanıştım biter bitmez evlendim ama olmadı.şu an öğretmenim çalışıyorum bir lisede.28 yaşındayım karşıma erkekler çıkıyor evlilik için ama boşandığımı söyleyince kullanma moduna geçiyorlar.arkadaşlarım teker teker evleniyorum ben kaldım böyle.türk erkeklerinden de nefret eder oldum bana diyorlar ya çocuklu biriyle evlenirsin ya da yaşı geçkin biriyle.bu mu adalet..kızlar kendimi o kadar kötü hissediyorum ki.hiç mutlu olamicakmışım gibi geliyor.doğduğumdan beri sıcak bir yuvaya hasretim.sanırım da bu hasretim bitmeyecek.bazen diyorum YÜCE RABBİM canımı al ve beni huzura kavuştur çünkü ben alamam senin verdiği canı..ailemle ilişkilerim sıfır annem ona kötü davranmadığım halde babamın ona çektirdiikleri yüzünden benden nefret ediyor.o kadar kötü hissediyorum ki...
Son düzenleme: