- 13 Ekim 2014
- 91
- 55
- 98
- 40
Allahtan umut kesilmez... Ne hikayeler duyuyoruz burda, imkansız denilen şeyler oluyor... Belki senin de başkalarına umut olacak bir hikayen olucak, burda paylaşıcaksın bizimle.Annesini erken kaybetmiş bir çocuktum ve çocuk sahibi olmak hep korkuttu beni onu erkenden bırakıp gitme korkusu bir türlü beynimde silinmedi.33 yaşıma gediğimde artıkolmalı bu korkuyla yaşayamassın sevdiğin adama benzeyen bir bebeğin olsun dedim sonunda.ünv bitirdim çalışıyordum aslında çocuk özlemim yada isteğim hiç olmamıştı.sevmiyordumda imrenmiyordum hiç kimseye.östrojen hormonumun az olduğu ozamandan belliymiş)kararımı verdiğimde birdaha asla hasta olmayacağım ve aslında yumurtalarımı kaybettiğim oo son aylardaymışım.doktora gitmeye karar verdim hormon testlerim yapılırken ben bir iğne vurup söktürücü gönderecek beni diye düşünüyordum.hsyatımda fsh ve lh birde e2 denen o lanet üclüyü ilk defa orda duydum.fsh58. lh 33 .e2 5ten küçük. Yani erken menapoza girmişiniz yumurta rezerviniz bitmiş dediğinde şaka yapıyorsunuz diye bildim.hayır ciddiyim dediğinde hayatım boyunca kullanmadığım bir organ nasıl bitebilir diye düşündüm saçmalıyordum.içime kocaman bir ateş düştü dünya durdu benliğim dondu ogünden buyana altı ay oldu ve hiç çözülmedi.aslan penćesi hayt otu soğan kürü civan perçemi hepsini aldım aktara gidip ama içimden bir ses boşa uğraşma dedi.yumurta naklini araştırmaya başladım o daha faxla acı verdi.çaresizlik dedikleri buysa daha önce hić çaresiz kalmamışım ben acı çekiyorum sabahları uyandığımda bana günaydın diyen ilk düşünce bu.şimdi anlamadım kabullenemiyorum ben sevdiğim adamdan bir bebeğim olmayacakmı benim.özgür ismini kime koycam ben.çocukları seviyormuşum aslında olmayan yumurtalarıma güvendiğimden cesurmuşum.rahatladım kim okur kim okumaz bilmem ama duygularımı bukadar net ifade etmek bile yetti bana