Günaydın arkadaşlar. Çok uzun bir süredir kendimi yanlız hissediyorum. Ama bu yanlızlık öyle duygusal yanlızlık değil fiziksel yanlızlık yani çevremde kimsem yok. Sadece çok yakın olduğum samimi bir komsum var.onunla karşılıklı görülüyorum. Çalışan bir insanım. Çevremde çok insan var ama ben onlara yaklaşsamda karşılık bulamıyorum. Çok denedim kusır döngü gibi. Olmuyor. Yeni birisiyle tanıştığımda güleryüzlüyümdür kibar bir insanım sevdirmeye çalışırım kendimi sözde çok değerli iyi bir insanım onların deyimiyle ama karşılık bulamıyorum. Çok sıradan mı bulunuyorum bilmiyorum. istanbulda yaşıyorum yasadığım yer hep yüksek katlı binaların olduğu selamlaşmanın komsuluğun olmadığı bir yer. Sadece Elazığlı bir komsum var gercekten çok iyi bir insan. Ama 8 yıldır o kadar denememe rapmen başka arkadaşbulamadım.Ailem başka memlekette.Akraba namına ne benim ne de eşim tarafından kimse yok sayılır.Eşimdede durum aynı.Acaba benmi farkında olmadan birseyleri yanlıs yapıyorum yoksa heryerde durumlar böyle mi? Bakıyorum çarçabuk yeni bir ortama gidip arkadaş edinip çevre oluşturan aranılıp sorulan karşılık bulanlarda var. Neyi nasıl yapmam lazım çok mu safım iyi niyetliyim acaba. Bundan mı olmuyor? Benim şartlarıma sahip yani yaşdığı şehirde aile akraba arkadaşı olmadan bir şehre yerleşenlerden sosyal olanlar bu tarz sıkıntı çok çekmeden arkadaş edinen ve karşılık bulan arkadaşlardan tavsiyeler fikirler almak istiyorum. Neler yapıyorsunuz nasıl yaklaşıyırsunuz nasıl sürdürüyorsunuz?