Merhaba kızlar forumunuzu yeni keşfettim ve sizi derdimi paylaşabileceğim bir araç olarak gördüm.Biraz uzun bir mesaj olabilir.Vaktinizi aldığım için özür dilerim.
Evet kızlar bana en kucuklukten beridir hep söylenir sessiz sakin birisi olduğum ve doğru bunun farkındayım.Ancak kucuklugumu dusundugum zaman ilkokul ve ortaokul çağlarını hep bir arkadaş kitlem olmuşdu.Mahallede okulda birçok arkadaşım vardı.Bu arkadaş gruplarında okulda olsun mesela hep oyunu ben kurardım ben toplardım bir takım kurardım ne bileyim işde merkezde yer alıyordum diyelim.Bazen evde bilgisayar oynamak isterdim mahalle arkadaşlarım zile basar beni çağırlardı hemen eksik kişide değillleri dusundugum zaman 7 8 kişi bir grupduk ama eksikliğimi hissediyor olmalılardı ki 1 gun bile evde oturmuyordum.Çok samimi 3 arkadaşım vardı.Eve gider gelirdik.Hafta sonları birbirimizin yanına giderdik ortam çok güzeldi.Lakin hayatımın enteresan dönemi Lise çağında başladı.Lise 1'e başladığım zaman ortama ayak uyduramadım.O dönemler ailesel çatışmalarda oluyordu ama ilk değildi ezelden beridirde vardı bu çatışma alışdıkdım aslında bundan kaynaklandığınıda düşünmüyorum.Lise 1'e başladığım 3. yada 4.gun okulu bıraktım.Alışamadım bir türlü hatta sınıfta ağladığımı bile hatırlıyorum.O sene tanıdığımın yanında işe başladım 1 seneyi öyle bitirdim.Ertesi sene Çalışma hayatının zorlugunu iliklerime kadar hissetmem rağmen yine Liseye gitmek istemedim ama ailem zorla gönderdi.2 3 Hafta sonra akıcı geçmeye başladı.Ama yine arkadaşım yoktu tek oturuyordum.Derslere verdim kendimi aşık oldum biraz böyle böyle geçiyordu gunler.Lise 1 de kafama göre pek kimse bulamadım.Yine birkaç kişi ile konusuyorduk.Bedenlerde ufak oyunlar oyduyorduk ama dışarıda hiç gorusmuyorduk.Sonra Lise 2 de bu arkadaşlarla sayısal alanına gittiğimiz için dahada kaynaşdık.Ama lise 1 deki gibi değildi geniş bir grupduk herkesle muhabbetimiz olmaya başladı az çok ama ben hala tek oturuyordum.Hep birlikte aktivite yaparlardı 4 5 kişi beni çağırmazlardı.Ancak kişi sayısının çok olması gereken voleybola çağırılardı.Ben biraz titiz birisiyim bunu yansıtıyorum etrafıma bu yuzden elimi bile sıkmazlardı bazı zamanlar ben kendim sıkardım.Dediğim gibi o 5 kişi hep bir aradaydı.Birbirleriyle gezerlerdi birbirleriyle şakalaşırlardı ben ve bir kişiyi daha hiç çağırmazlardı.Lise 4 e kadar böyle gitti bu.Ama sadece Lisedede değil.Mahallede Köyde bir arkadaş grubuna girdiğim zaman muhakkak hep dış planda yer almaya başladım.Ancak meydanda gördügüm zaman yanlarına giderim konusurz onlar benım dısımda bir cok şey yaparlar.Artık pskolojimde yer edindi kimseyi bir yere çağıramıyorum.Benımle gezmek istemezler diyorum.Halbuki ortaokulda ne guzeldi herşey o zamanda sessizdim şimdide sessizim ne değişti bilmiyorum.Üniversiteye geçtim bu sene soruyorum arkadaşlara Kayıtlar nasıl diye inanırmısınız bir kişi sormadı kayıt nasıl geçti diye ben soruyorum onlara onlar nasıl geçtiğini anlatıyor beni bile sormuyor.Tek böyle dertleştiğim sanal hiç gormedigim bir arkadaş onla kimse ile olmadıgı kadar sobet ediyoruz.Onlada artık yazısmayız diye bunları anlatmadım tabiki.Durumum çok karışık biliyorum.Ama neden hep 2.plandayım bilmiyorum neden artık samimi bir arkadas bulamıyorum bilmiyorum ve cok sıkılıyorum.Soğuk bir insan oldugumu söylerler ama ben elimden geleni yapıyorum insanlarla konusmaya guler yuzlu olmaya calısıyorum ama olmuyor.Çok dertliyim ve Çok düşünceliyim çook off
Evet kızlar bana en kucuklukten beridir hep söylenir sessiz sakin birisi olduğum ve doğru bunun farkındayım.Ancak kucuklugumu dusundugum zaman ilkokul ve ortaokul çağlarını hep bir arkadaş kitlem olmuşdu.Mahallede okulda birçok arkadaşım vardı.Bu arkadaş gruplarında okulda olsun mesela hep oyunu ben kurardım ben toplardım bir takım kurardım ne bileyim işde merkezde yer alıyordum diyelim.Bazen evde bilgisayar oynamak isterdim mahalle arkadaşlarım zile basar beni çağırlardı hemen eksik kişide değillleri dusundugum zaman 7 8 kişi bir grupduk ama eksikliğimi hissediyor olmalılardı ki 1 gun bile evde oturmuyordum.Çok samimi 3 arkadaşım vardı.Eve gider gelirdik.Hafta sonları birbirimizin yanına giderdik ortam çok güzeldi.Lakin hayatımın enteresan dönemi Lise çağında başladı.Lise 1'e başladığım zaman ortama ayak uyduramadım.O dönemler ailesel çatışmalarda oluyordu ama ilk değildi ezelden beridirde vardı bu çatışma alışdıkdım aslında bundan kaynaklandığınıda düşünmüyorum.Lise 1'e başladığım 3. yada 4.gun okulu bıraktım.Alışamadım bir türlü hatta sınıfta ağladığımı bile hatırlıyorum.O sene tanıdığımın yanında işe başladım 1 seneyi öyle bitirdim.Ertesi sene Çalışma hayatının zorlugunu iliklerime kadar hissetmem rağmen yine Liseye gitmek istemedim ama ailem zorla gönderdi.2 3 Hafta sonra akıcı geçmeye başladı.Ama yine arkadaşım yoktu tek oturuyordum.Derslere verdim kendimi aşık oldum biraz böyle böyle geçiyordu gunler.Lise 1 de kafama göre pek kimse bulamadım.Yine birkaç kişi ile konusuyorduk.Bedenlerde ufak oyunlar oyduyorduk ama dışarıda hiç gorusmuyorduk.Sonra Lise 2 de bu arkadaşlarla sayısal alanına gittiğimiz için dahada kaynaşdık.Ama lise 1 deki gibi değildi geniş bir grupduk herkesle muhabbetimiz olmaya başladı az çok ama ben hala tek oturuyordum.Hep birlikte aktivite yaparlardı 4 5 kişi beni çağırmazlardı.Ancak kişi sayısının çok olması gereken voleybola çağırılardı.Ben biraz titiz birisiyim bunu yansıtıyorum etrafıma bu yuzden elimi bile sıkmazlardı bazı zamanlar ben kendim sıkardım.Dediğim gibi o 5 kişi hep bir aradaydı.Birbirleriyle gezerlerdi birbirleriyle şakalaşırlardı ben ve bir kişiyi daha hiç çağırmazlardı.Lise 4 e kadar böyle gitti bu.Ama sadece Lisedede değil.Mahallede Köyde bir arkadaş grubuna girdiğim zaman muhakkak hep dış planda yer almaya başladım.Ancak meydanda gördügüm zaman yanlarına giderim konusurz onlar benım dısımda bir cok şey yaparlar.Artık pskolojimde yer edindi kimseyi bir yere çağıramıyorum.Benımle gezmek istemezler diyorum.Halbuki ortaokulda ne guzeldi herşey o zamanda sessizdim şimdide sessizim ne değişti bilmiyorum.Üniversiteye geçtim bu sene soruyorum arkadaşlara Kayıtlar nasıl diye inanırmısınız bir kişi sormadı kayıt nasıl geçti diye ben soruyorum onlara onlar nasıl geçtiğini anlatıyor beni bile sormuyor.Tek böyle dertleştiğim sanal hiç gormedigim bir arkadaş onla kimse ile olmadıgı kadar sobet ediyoruz.Onlada artık yazısmayız diye bunları anlatmadım tabiki.Durumum çok karışık biliyorum.Ama neden hep 2.plandayım bilmiyorum neden artık samimi bir arkadas bulamıyorum bilmiyorum ve cok sıkılıyorum.Soğuk bir insan oldugumu söylerler ama ben elimden geleni yapıyorum insanlarla konusmaya guler yuzlu olmaya calısıyorum ama olmuyor.Çok dertliyim ve Çok düşünceliyim çook off