• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Arkadaşlarınıza dertlerinizi sorunlarınızı açıyor musunuz ben sürekli bu hatayı yapıyorum

Sevgilisine anlatmayan da arkadasina bilmem nesine sizi giyabinizda bile taniyorsa anlatiyordur.
O yuzden kategori yapin.
Anlattigim seyi baska birinden duydugumda uzulmeyeceklerim ve uzuleceklerim.
Uzulmeyeceklerimi anlatin, uzuleceklerimi anlatmayin.

Herkese her sey anlatilmaz ve cok kere de anlatilmaz.
Ustelik sikayet sikayeti dogurur, olumsuz seyler anlattikca cogalir, enerjileri emer.
Bence cok onemli olmadikca dert de anlatmayin.
 
sonra da anlattığıma pişman oluyorum.bir kız arkadaşıma anlattım kocasına anlatmış.anlatmaması gereken şeyleri bile anlatmış.sürekli sorar gözlerini kısar süzer dinlerken hatta.diğerleri de öyle değişen bir şey yok ki.Dertleşsem gidip bir başkasına anlatırlar vs.ben öyle değilim işte ben yapamıyorum da başkasının derdini sıkıntısını 3.kişiye anlatmayı.Anlatma huyumdan nefret ediyorum.Nasıl aşabilirim bu konuyu?
Ahh bende çok yaparım bu hatayı. Ama nafile insanın mizacı gibi huyu gibi bir şey sanki. Ne demişler konuştuklarımdan çok pişman oldum sustuklarımdan hiç pişman olmadı. Dizginleyelim kendimizi
 
Derdimi paylasmayacaksam arkadaşım değildir ki o..
Arkadaş sadece gez, toz kahve iç, karara kikiri takil diye yoktur.
İçimizi dökecegiz, birbirimizi teselli edeceğiz. Dertleri geyiğe çevirip bosvertecegız.
Aramızda kalacak sonra da ille birine bu konudan bahsetmek gerekiyorsa isimsiz bir arkadasin başına su gelmişti diye konuşulur geciştirilir. Her naneyi kocasına falan anlatan insanla kahve bile içme, selam bile verme yani.
 
Aslında çözüm çok basit başkasına gösterdiğin dert sadakatini kendine de göster,
Kisaca kimseye hic bir şey anlatma.
Sanki anlayacağın dert senin değil de başkasının derdiymis gibi sakla .
 
annem de böyleydi. beş dakika önce tanıştığı kişilere hayat hikayesini falan anlatırdı sonra iyi bi kazıklanınca kendine geldi, bayağı ketumlaştı falan :KK70:belki size de bir sarsıntı gerekiyordur:KK45:
 
Aslinda benim anlayamadigim su..
Normal sartlarda bir erkek esini bile cok nadir dinlerken nasil oluyorda bir baskasinin iliskisini bu kadar hevesle dinleyebiliyor.
Sıkılması gerekmez mi.? Cok ilginc..

eski erkek arkadaşlarımdan biri kelimesinin tam anlamıyla dedikodu sapığıydı, lafı ucundan kıyısından eskaza yakalasın ha?hı?ne olmuş? moduna girerdi. ee ben de kendisiyle az dedikodunun dibini sıyırmadım allah affetsin
 
o an dayanamıyorum konuşuyorum ama dikkat ediyorum insanlar çok temkinli herkes ben gibi her şeyini dökmüyor hemen ortaya.
Ben asla özelimi anlatmam, özellikle evliliğim ile ilgili olan bir şeyi en yakın dostlarımla bile paylaşmam.
Onlara güvenmediğim için değil, güveniyorum ama bu kendime ve eşime olan saygımla ilgili bir şey.

Dostlarımla diğler konularda dertleşirim ve dostlarım en az benim kadar hassaslar ve konuştuklarımız aramızda kalır.

Konuşacak kimseniz yoksa içinizdekileri bir kağıda dökün, sonra yırtıp atın. İnanılmaz rahatlatıyor. Akıl danışacaksanız, hele ki evliliğiniz ile ilgiliyse, olgun, saygıdeğer bir büyüğünüz/ yakınınız vardır belki, bilemiyorum...

Dertlerinizi dedikodu malzemesi yapmayacak gerçek dost edinmeniz dileği ile...
 
Son düzenleme:
sonra da anlattığıma pişman oluyorum.bir kız arkadaşıma anlattım kocasına anlatmış.anlatmaması gereken şeyleri bile anlatmış.sürekli sorar gözlerini kısar süzer dinlerken hatta.diğerleri de öyle değişen bir şey yok ki.Dertleşsem gidip bir başkasına anlatırlar vs.ben öyle değilim işte ben yapamıyorum da başkasının derdini sıkıntısını 3.kişiye anlatmayı.Anlatma huyumdan nefret ediyorum.Nasıl aşabilirim bu konuyu?
Eskiden "Derdini anlatmayan derman bulamazmış" derlermiş.. Şimdilerde anlatırsan derdine dert eklenir...Kimseye anlatmıyorum...Eşime ya da bazen anneme anlatırım konusuna göre onlarada anlatamazsam duvara anlatırım ama başkasına büyük konuşmayayım da asla..!:eek:
 
sonra da anlattığıma pişman oluyorum.bir kız arkadaşıma anlattım kocasına anlatmış.anlatmaması gereken şeyleri bile anlatmış.sürekli sorar gözlerini kısar süzer dinlerken hatta.diğerleri de öyle değişen bir şey yok ki.Dertleşsem gidip bir başkasına anlatırlar vs.ben öyle değilim işte ben yapamıyorum da başkasının derdini sıkıntısını 3.kişiye anlatmayı.Anlatma huyumdan nefret ediyorum.Nasıl aşabilirim bu konuyu?

Hiç kimseye hiçbir sıkıntımı veya sevincimi anlatmıyorum. Daha çok yüzeysel geyik tarzı anlatırım ev hallerimi ailevi problemlerimle dalga geçerim. Çok yakın arkadaşım 1-2 dir badir görüşürüz. Onlara anlatırım o da her sorun zaten anlatılmaz. Eşimle ilgili bir konuyda mesela eşim onların bilmesini istemeyeceği için anlatmam.
Yine de insanlar dedikodu yapacak şey buluyor. Mesela eşimle sevgiliyken, kendisinden ortamlarda bahsetmediğim için ayrılmak istediğime dair dedikodu çıkarmışlardı. :)
 
sonra da anlattığıma pişman oluyorum.bir kız arkadaşıma anlattım kocasına anlatmış.anlatmaması gereken şeyleri bile anlatmış.sürekli sorar gözlerini kısar süzer dinlerken hatta.diğerleri de öyle değişen bir şey yok ki.Dertleşsem gidip bir başkasına anlatırlar vs.ben öyle değilim işte ben yapamıyorum da başkasının derdini sıkıntısını 3.kişiye anlatmayı.Anlatma huyumdan nefret ediyorum.Nasıl d
Anlatmam. Birak arkadaslarimi ablalarima bile anlatmam. Anlatinca rahatlayan insanlardan degilim ben. Aksine ne kadar cok kisi bilirse o kadsr cogaliyormus gibi hissediyorum.
 
Benim dostum sırdaşım eşim ve halamdır
Kalbimi kafamı tamamen özgürce güvenle onlara açarım, hiç pişman etmediler sağolsunlar
Ben 36 halam 71 yaşında, halamın da ben de çok sırrı vardır evladı bile bilmez, asla kimseye anlatmam
 
Valla gözlemlerime gore herkes esine herşeyi anlayıyor. Siz birine birşey anlatirken esine anlatir bunu diye düşunerek anlatın ona gore yani
 
sonra da anlattığıma pişman oluyorum.bir kız arkadaşıma anlattım kocasına anlatmış.anlatmaması gereken şeyleri bile anlatmış.sürekli sorar gözlerini kısar süzer dinlerken hatta.diğerleri de öyle değişen bir şey yok ki.Dertleşsem gidip bir başkasına anlatırlar vs.ben öyle değilim işte ben yapamıyorum da başkasının derdini sıkıntısını 3.kişiye anlatmayı.Anlatma huyumdan nefret ediyorum.Nasıl aşabilirim bu konuyu?
gel kadinlar klubune anlat :)
 
Benim dostum sırdaşım eşim ve halamdır
Kalbimi kafamı tamamen özgürce güvenle onlara açarım, hiç pişman etmediler sağolsunlar
Ben 36 halam 71 yaşında, halamın da ben de çok sırrı vardır evladı bile bilmez, asla kimseye anlatmam
Ne güzel Allah başınızdan eksik etmesin.aynı yaşlsrda benim de halam var ama ne kadar az konuşursan o kadar iyi.🤦‍♀️
 
sonra da anlattığıma pişman oluyorum.bir kız arkadaşıma anlattım kocasına anlatmış.anlatmaması gereken şeyleri bile anlatmış.sürekli sorar gözlerini kısar süzer dinlerken hatta.diğerleri de öyle değişen bir şey yok ki.Dertleşsem gidip bir başkasına anlatırlar vs.ben öyle değilim işte ben yapamıyorum da başkasının derdini sıkıntısını 3.kişiye anlatmayı.Anlatma huyumdan nefret ediyorum.Nasıl aşabilirim bu konuyu?
O hatayı ben de yaptm ilk zamanlar. Ama herkes bizim gibi iyi niyetli değil ki. Herkes fesat fırsatçı. İyini de kötünü de kimseye anlatma
 
Ne güzel Allah başınızdan eksik etmesin.aynı yaşlsrda benim de halam var ama ne kadar az konuşursan o kadar iyi.🤦‍♀️
Yürek dolusu amin
Halamla yaş farkımız çok ama gençlerin haline vakıf görmüş geçirmiş bir kadındır, gören konuşan 50li yaşlarda sanır, halam yurt dışında yaşıyordu yılda bir kez birkaç gün görüşmemize rağmen garip bir telepati var aramızda, gözümden anlar derdimi
Eşim de halam da şu hayatta kaybetmekten en çok korktuğum insanların başındadır, hep derim ben size doyamam diye
 
Back
X