Arkadaslik, dostluk yok mu gercekten?

Bazı insanlar karşısındakinin kötü gününde yanında dururlar, o insanın derdi tasası onu mutlu eder, aslında kendi de mutlu değildir karşıdaki de olsun istemez, sanırım sizin arkadaş da bu türlerden, böyle bir arkadaşım vardı, vasat günlerimden sonra başarılar bir bir gelince başka birine dönüştü, hiç konuşayım anlasın derdine düşmedim, yol verdim gitti, kıyıda köşede kendini yesin, bana ne.

Ne kadar aci degil mi? Bunu ogrendikten sonra insan durup dusunuyor, mutlulugumu paylasamayacaksam neden var ki hayatimda diye?

Ben acimi da mutlulugumu da paylasmayi severim. Acimi yasarken yanimda ama mutlulugumu kaldiramiyor. Cok uzucu.
 
Evet boyle bir sikintim var benim. Hataya tahammul edemiyorum. Hatayi gorunce tum iyilikleri aklimdan cikiyor.
Bence abartacak bişey yok. Az bi mesafe koyar devam edersiniz. Bu kadar keskin degil hayat. Insan bazen agzindan cıkani duymayabiliyor. Özde sizi sayan derdinizi dinleyen biriymiş hemen gommemek lazım
 
Ne kadar aci degil mi? Bunu ogrendikten sonra insan durup dusunuyor, mutlulugumu paylasamayacaksam neden var ki hayatimda diye?

Ben acimi da mutlulugumu da paylasmayi severim. Acimi yasarken yanimda ama mutlulugumu kaldiramiyor. Cok uzucu.
Maalesef kimisi derdinden kederinden beslenir, iyi gününde haset eder, kimisi de iyi gününde yer içer kötü gününde kaçar, ikisinin ortasında tavır alan insan da zaten gerçek dost değil midir, gerçek dostlar da var ama kolay kolay karşımıza çıkmıyor, iki tür insanla da karşılaştım, zaten çoklar karşılaşmamak elde değil, gerçek dostu 30 dan sonra buldum, siz de bulursunuz inşallah. O yüzden salın gitsin, üzerinde durmaya değmiyorlar.
 
X