arkadaşsızlık

S

Suburcu34

Guru
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
13 Mayıs 2012
375
298
303
izmir
merhaba arkadaşlar kndimi çok yalnız hissediyorum, iş arkadaşlarım ,üni arkadaşlarım vs var ama hepsi olduğu yerde kalıyor. hiç yakın arkadaşım yok ve bunun eksikliğini çok hissediyorum. insanlara bakıyorum düğünü oluyor mesela bir sürü arkadaşı geliyor, şehir dışı diye düğünüme bile gelmedi kimse herkes bir bahane uydurdu. onlara da hak veriyorum hiçbiriyle çok yakın değilim ki, yakını olmayınca kendiniyormuyor kimse.. düğünüm üstünden yıllar geçti ben hala değişmedim hala yakın arkadaşım yok hiç.. sorun bende herhalde nasıl davranmalıyım insanlara nasıl dost edinilir hiç bilmiyorum yardımcı olur musunuz?
ailecek görüştüğümüz kimse de yok, yakın arkadaş gruplarımız olsun arada toplanalım sohbet edelim de istiyorum. eşimle de konuşacak bişey bulamıyoruz çoğu zaman telefona gömülüyoru, eşli arkadaşlarım da olsa keşke sık sık görüşürüz birlikte aktiviteler yaparız eğleniriz dye düşünüyorum.
yani hem yakın kız arkadaş hem de ailecek görüştüğümüz aile dostlarımız olsun istiyorum. gazete ilanı gibi oldu yazım, nasıl yazacağımı bile bilemedim yaa lüften bir yol gösterin bana, sosyal nsanlara o kadar özeniyorum ki
 
3-5 ay kaldığım yerlerde edindiğim uzun süreli arkadaşlıklara bakarak bu konuda kendimi incelediğimde bulduklarımı anlatacağım. Ama ben strateji yapmadım, nasıl olduğunu anlamadan karşılıklk büyük sevgiler hissettik.

Herkesi zaten tanıyormuşum gibi yakın davranırım, genelde çok zamanım olmuyor vakit kaybetmeye ne gerek var resmiyetle.

Grupta insanları iyi incelerim, kimle kafam uyuşcağını anlayabilirim sonra bu insanların en özelini tahmin ederim kendi en özelimi de anlatırım. Onlarda bana sırlarını anlatır ve anlamlı bir bağ oluşur genelde. 5 gün tanıştığım arkadaşım ben 2 gün bir yere gidince kendini yalnız hissedip dönmem için gün saymıştı özelini ben bildiiğim için.

İnsanları yeniliklerle tanıştırmak, onlara bir şey katmak, unutmayacakları anlar yaşamak birlikte. Anılar yaratmak. İlkleri yaşamak yaşatmak. Bunlar çok büyük bağlar kuruyor.

Kısacası samimiyet, kafa uyuşması, özel olmak, güven duymak ve anılar yaratmak olmuş sanırım. Sade bir sohbetten yüzeysellikten belli mekanlarda takılmaktan ötesine geçmek gerekiyor, kolay gelsin.
 
ben de sıcak kanlı biriyim aslında çabuk muhabbet kurarım o aşamada sıkıntı yok, ama gerisini getiremiyorum işte, birkaç tane kız vardı aslında eşli görüşebliriz diye düşündüğüm iki kere bize çay içmeye çaırdım bahane buldular gelmediler bir daha da sesleri çıkmadı, başka da işte bununla yakın arkadaş olmalıyım diye düşündüğüm kimse olmadı
 
arkadaş gruplarında bile aynı şeyi hissediyorum kimse benim varlığımı hissetmiyor kestra beni özlemiyor, doğum iznim sürecinde de işteki arkadaşlar pek yazmadı bana. onun dışında 2 tane whatsapp grubum var 10kişi civarı kişi var, hepimiz yeni tanıştık internetten çocuğu olan anneler hep, arkadaş olduk, orda da silik bir tipim yaa yüzyüze görüşmediğim insanlar hep, birkaç gün yazmasam kimse beni sormaz merak etmez mesela, ömür byu silik bir tip olarak kalmak istemiyorum
 
al bendende okadar millet birbirlerine gidiolar cay kahve sole bi kafa dengi yok gidip gelecegim cocugu alip parka gidiyorum kadinlarin gozlerinin icine bakiyorum arkadas olurmuyuz felan evde cok skliorum liseden ark cafelerde bulusuyor ben gidemiyorum evde tikilip kaldim anca internette dolasiyorum
 
yakın arkdaşlık kurmak alış- veriştir aslında, ne ekersen onu biçersin...arkadaşım yada komşum dediğin insanların iyi yada kötü gününde onların yanında olman gerekir...birasda yedirip içirmen lazım açıkçası...buyur etmen gerekir evine...ayrıca hep kendini değil, onlarında anlatmalarına izin vermek gerekir...kısaca ilgili olursan , ilgi görürsün...resmi olursan resmiyet...
 
çocuk olunca daha da ekdikliğini duymaya başladım ben, çocuğuma arkadaş birileri olurdu sosyalleşirdi diye.. hep evdeyiz şimdi sadece görümcem ve kv burda onlar var
 

Nerde yaşıyorsunuz. Ben de arkadaş istiyom ama öyle alışveriş moda ev görmesi değil beraber at binmeye gidecek poligona vs. Benim arkadaşlarım bu konularla hiççç ilgilenmiyorlar. Kendimi onlardan geri çekmekte istemiyorum ama hayatı kaçırıyor hissine kapılıyorum. Kafa dengi bulmak ne zormus
 
izmirdeyim. öncelikle birlikte vakit geçirmek istiyorum ben sohbet muhabbet, hani saat kaç olursa olsun arayıp bişeyler anlatacak kimsem yok( hobim yok şimdilik, ama arkadaşımla boş magazin sohbetleri yapmak değil de kendimiz geliştirmek isterim, bibirimizi teşvik edip
 
cevremde bi suru arkadasim var.girdigim her ortamda eger kafa yapimiz uyusuyorsa cok cabuk arkadas edinirim ve hemende samimi oluruz.gel gor ki zamanla hatalarini gorur birakirim onlari.en son bi kac ay once bi suru arkadasim vardi.su an samimi oldugum bi kac kisi var.hepsini tek tek cikardim hayatimdan.peki mutlu muyum evet mutluyum.gereksiz arkadasliktan beni mutlu etmeyen insanlardan tat almiyorum.sirf arkadasim olacak diye kimseyi alttan almiyorum.bi kac dostum var onlar bana yetiyor.uzaktayiz ama hergun konusuruz.sozde cok takmayin kafaya
 
Ne kadar az insan o kadar iyi bence. Zaten istemeyle olmuyor arkadaşlıklar ,olanlarda yapmacık oluyor bence.
 
benim de birkaç dostum olsa yetecek zaten, çok yalnız hissediyorum kendimi
 

Ben sade sohbet ve arada bir görüşmeyi tercih ediyorum. Hep bir sınır vardır.
Bu konulardan basınız agrimamis belli ki. Benim de agrimadi gerçi ama kimseye o denli herşeyimi anlatamam. Dediğiniz doğru sırlar paylaşmak insanları yakınlaştırıyor ama yakın olmak için gidip en özelini paylaşmak ne kadar mantıklı bir iş bilemiyorum.
Kendimce yakın arkadaşımla en özelimi paylaştığım dönemler lise dönemiydi en son, kalkıp su yaşımda arkadaş edinip ne var ne yok ortaya dokemem herhalde.
 

ay öf ergen gibi erkek hobilerine sahibim farklıyım triplerindeki üyeydin sanırım sen. kendini kalıba sokmaya o kadar meraklı olursan bi yol alamazsın benim de çok farklı ilgi alanlarım var erkek hobisi kadın hobisi diye kalıba sokmuyorum ne kendimi ne ilgi alanlarımı canım istediğini yapıyorum. farklı olmak için kasma kendini muhabbeti bile bayıcı oluyor
 
Aaa benim de en sevmediğimdir. O tarz insanlar var tabi de,iki haftada bir kafeye gidip oturduğum insanları arkadaşım saymıyorum, bana samimi gelmiyor. Bağımı kopardıklarım oldu. Hele sınırlar hiç tahammül edemem aynı kardeş gibi kavga etsem bile barışırım bir kalemde silip atamayız.Dost dediysek kredisi olan bir şey zaten.

Bir de sadece yakın arkadaşlarıma değil , yakın olmak için de değil beni rahatlattığı ,eğlediğim ve insanlara güvendiğim ve çok önemsemediğim için özelimi anlatmayı seviyorum. Başımın ağrıdığı eskiden oldu ama onu da seviyordum sorunlarla uğraşmayı. Ama güvenimin kırılcağı şekilde olmadı zaten

Bilmiyorum ben çok seviyorum üzgünken birinin aramasını gel kardeşim birlikte üzülelim şöyle çözelim demesini, birlikte gülmekten ağlamayı, gelecek planlarını. Birinin bir şeye bakınca aklına gelmeyi, fikirlerini değiştirmeyi ve mutlu etmeyi, pek çok yerde kapımızın olmasını ve sürekli planlar yapıp gerçekleştirmeyi.Hayat enerjisi veriyor.Ben fazla sosyal seviyorum sanırım ve o tarzda arkadaşlık kuruyorum. Siz nasıl böyle şeyleri sevmiyorsunuz anlamadım.
 

Beni yoruyor yahu. Huzurlu olmayı seviyorum ben sorun çıkmasından ziyade.
Bir de yakın arkadaşlığın gerektirdiği devamlı bir derdine koşma, devamlı arayıp sorma olayları bana çok zor geliyor.

Aynı kisilerle devamlı iletişimde kalmak sıkıyor beni. Eşim de öyledir mesela +10 yıllık arkadaşlıkları var onun da ve bazen aylarca birbirlerini arayıp sormazlar ama biri birgün der " hadi bulusalim" hepimiz musaitsek hemen gideriz ve sanki araya aylar girmemiş gibi sohbet eder eğleniriz.

Ben de aynen öyleyim arada bir görüşürüm anca ama herkes bu durumu doğal karsilayip arkadaşlığa devam etmek istemiyor tabi ki
 
Ayni dertten bende muzdaribim evlenince turkiyeye yerlestim butun arkadas cevrem es dost yurt disinda kaldi. 6 yil oldu hala kimseyle kalici olarak sıkı bir dostluk kuramadim. Kurduklarimlada esimin surekli cikan tayini nedeniyle uzaklastik. 2.5 yil oldu yerimiz sabitleseli ve bura kendi memlekitimiz oldugu halde hem benim hem esimin akrabalari oldugu halde kimseyle samimiyet kuramiyorum. Kafa yapilarimiz hic bir sekilde uyusmuyor ayni ayarda degiliz. Kendimi cok yanliz hissediyorum kardeslerim dostlarim yakin kuzenlerim hepsi avrupada burda esimden ve oglumdan baska yakin hissettigim kimse yok. Insan candan yaklasan samimiyet gosteren birilerini cok ariyor bazen. Su an esim arkadaslarinin yanina gitti mesela dogup buyudugu yer bir suru tanisi var bende bebegimi alip bir iki saatligine ciktim tek basima dolastim dondum evde bir basima oturup oglumu izliyorum..
 
Birlikte aglayalim mi... cok zor bir durum seni cok iyi anlıyorum. Arkadaslarimin kimisi evli kimi uzakta kimisi yakinda ama kafa dengi degil. Kendimi o kadar yalniz hissediyorum ki. Koskoca haftasonum evde gecti. Cunku tek basima bisey yapmak istemiyorum, sevmiyorum hic yalnızlığı. Arkadasima bisiklet surmeye gidelim mi dedim aradan tam 5 saat sonra aa gormemisim tel sarjda diye cevap attı. Hadi diyelim dogru soyluyo ne biliym isim yoksa yarın yapalim de haftaya yapalim de. Sirf bu yuzden asla yazmiycam bundan sonra. Kendi kendime de triplendim. Bi arkadas demis yukarda at binmeye poligona tenis oynamaya gitmek istiyorum kafa dengi birileriyle. Hic biri olmuyor. Kimseden hayır yok. Cok imreniyorum kolay sekilde arkadaslik kurabilen insanlara.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Annem ve abimin beni hep yok sayması hakkında
2
Yorumlar
30
Görüntüleme
4K
Pisipatisii
A
Ailem evliliğime karşı gelmişti şimdi boşanmak istiyorum
5 6 7
Yorumlar
136
Görüntüleme
6K
Sevmeyisevdim
S
1 - 7 Nisan 2024 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
2K
Nhessa
A
Benim sorunum ne?
2
Yorumlar
39
Görüntüleme
9K
N e v a
27 Mart - 2 Nisan 2023 Haftalık Burç Yorumları
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
6K
Nhessa
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…