Herkese iyi günler , uzuuunca süredir takipteydim, yari geldi desresyondan bile çıkardı bu sayfa beni. Sorunum şu ki; eşimle 12 senedir evliyim. Kendisini severek evlenmedim, mantık evliliği bile değildi, 23 yaşında yapılmış bir çocukluk işte... Evlendiğimizde Türkiye de idik, şimdi yurt dışındayız. 3 evladımız var. Eşimi zaten sevmezken beni ondan iyice soğutan gerçeklerim var. Kendisi kendini pek geliştirememiş, sanki 3 değil 4 çocuğum var. Becerebildiği tek şey 24 saat çalışmak ama onda da pek para kazandığı söylenmez. Ben online satış yapıyorum. Onun bilgisayarın b sinden haberi yok. Hadi bunu aşarım çalışırım ben de. Ama çok geri fikirli , hep beni örnek alıyor, arkadaşıyla bile konuşurken konuşmasını benim süzgecimden geçirmek istiyor. Sanki evin erkeği ben gibiyim. Her şeyi bana danışıyor bir bebek gibi. 2. ci sıkıntımsa çocuk dilinden hiiiç anlamıyor, onlarla hiç iletişim kuramıyor. Arkadaş ortamında da bu benim diyemiyor hiç. Espriden anlamıyor, kendine bakmıyor, neyi kusur olarak görürse ailemi arıyordu önceleri. Şimdi onlarla küstü çok şükür , rahatladı ailem. Ailesiyle anasıyla danasıyla hep beraber yaşadık bir de Türkiye’de. Kısacası Türkiye de olsam belki mahalle baskısından pek boşanmazdım ama burada aklıma sıkça boşanmak geliyor. Tek derdim bulunduğum yerin dilini bilmemem, araba kullanamamam vs. Arkadaşlar bir çıkış yolu gösterin , kolay senin iş deyin , teşekkürler şimdiden
kendi kendinizi alıntılayıp cevap vermeyi bırakın 
