Davranış Bozuklukları Artık Dayanamıyorum :(((

ferhunde06 · 15 Mayıs 2009

Oğlum 9, Kızım 3,5 yaşında.Her ikisininde öyle çok sorunları varki...Oğlum karakter olarak saf bir çocuk, dersleri iyi çok şükür.Kızım deseniz tam bir yaramaz.Bugünlerde ikiside coşmuş vaziyetteler.Kızım ne durdan ne sustan anlamaz oldu.İki kardeş bırakın geçinmeyi aynı odada 5 dk. bir arada olamıyorlar.Oğlum ders çalışıyor kızım ona rahat vermiyor.Kızımada kağıt kalem yada boya kitabı veriyorum ama yok o illa abisinin kalemini istiyor yada defterini.Bu yüzden oğlumda hırçınlaşıyor ve bazen oda durdan sustan anlamıyor.Kızım hayır kelimesini kabul etmiyor ne istiyosa yapılsın istiyor.Yapmadığımız zaman tek ve kuvvetli bir silahı var.AĞLAMAK....Ağlayarak her istediği olsun istiyor dikkatini başka yöne çekiyorum ama oda 5 dk. sürüyor ve yine istediği şey için ısrar ediyor yine ağlıyor.Ve bu durum günde belki 20 kere yaşanıyor.Örneğin kızım tatlıya aşırı düşkün..Dondurma, çikolata, şeker aklınıza ne geliyosa..Tatlı türü bişi istediğinde meyve veriyorum eline tamam ok yiyor meyveyi ama biraz sonra dolaptaki gördüğü tatlı için tekrar ağlamaya başlıyor.Hergün sakız krizi var paketi bitirmedende doymuyor..Hergün evde peşimde geziyor..Ne oyuncaklarıya doğru düzgün oynuyor nede başka bişeylerle ilgileniyor.Tamamen bana odaklanıyor.İnanın 1 saatte yapacağım yemeği bazen 2 saat oluyor yapamamış oluyorum.7-8 aydırda haftada 2 gün kreşe gidiyor.(Yaşıtlarıyla olsun, okul öncesi eğitim alsın diye ve 3,5 yaşında olmasına rağmen tam ve düzgün konuşmuyor yani konuştuklarını bazen ben anlıyorum).Ayrıca geceleri (hemen hemen her gece) ağlama huyu var.Hiçbir neden yokken gece 2-3 kez mutlaka ağlıyor.Öyle hemende susmuyor ben ve babası susturmak için sakin ses tonuyla konuşuyoruz ama o bizi hiç duymuyor sanki ve biz konuştukça daha çok ağlıyor.Susuyoruz bu sefer yine ağlıyor.Ve bu ağlama durumu her gece ve bizde tam uykudayken olduğu için yeri geliyor bağırıyoruz kızım sus artık diye.Oğlum büyük olduğu için ona aman oğlum sen büyüksün idare et tarzı sorumluluk veriyoruz ama kızım ağbisinede hayatı zehir ediyor bu yüzden oğlumda hırçınlaşıyor.Yapma oğlum dediğim şeyleri yapıyor.İnanın ne psikolojim kaldı, eşimde aynı durumda(ki eşim çok sabırlı bir insandır buna rağmen patlıyor) ne sabrım kaldı, nede dayanacak gücüm kaldı..Şu sıra evimizde huzur kalmadı..Her öğün iki kardeş kavga ediyorlar..Hayatım cehenneme dönmüş vaziyette..Bu durum eşimle banada yansıyor ve yeri geliyor çocuklar yüzünden tartışıyoruz aramız bozuluyor..Üstelik annemi yeni kaybettim 2 ay olacak..Daha onun acısını üstümden atamadım..Şu ana kadar yazdıklarım yaşadıklarımın binde biri sadece 1-2 örnek verdim..İnanın kızlar ne yapacağımı nasıl davranacağımı şaşırmış durumdayım..Yeri geliyor hep iyi davranıyorum sakin olmaya çalışıyorum ama bu sefer iyice isteklerini abartıyorlar..Devamlı onlarla ilgilenmemizi istiyorlar..Ne yaparsak yapalım yeterli gelmiyor onlara hep daha fazlasını istiyorlar.Üstelik yaptıklarımız onları mutlu etmiyor..Öyle sürekli tartışan bir çiftte değiliz..Hani evimizde huzursuzluk var desem öyle bişeyde yok..Eşim çocuklarının ve benim gözünün içine bakan bir baba olmasına rağmen bu sorunları yaşıyoruz..Düşünüyorum ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım veya nerde yanlış yapıyorum diye..Bu durum beni çok üzüyor..Oysaki biz çocuklarımız için canını feda edecek ebeveynleriz ama yetersiz geliyoruz sanırım...İçimdekileri sizlerle paylaşmak istedim kızlar yoksa inanın delirmek üzereyim..Okuyan herkese teşekkür ediyorum.....

Zehir · 15 Mayıs 2009

yazdiklarinizi okurken sandim ki yengemin ayni yastaki kizini anlatiyorsunuz :1shok:

yok böyle birsey sizin nasil bir psikoloji icinde oldugunuzu cok iyi anlayabiliyorum

cunku beraber yasamadigimiz halde ben bile bizim ufakligi gorunce cildirma derecesine geliyor yengemi azarliyorum

cunku ;hata hep buyuklerde

cocugu kucaga alistirdi ,iyk dedi zipladi yanina viyk dedi zipladi yanina

onu istedi verdi bunu istedi verdi

agladi sussun diye verdi ,verdi babam verdi

cocuklari arsiz yapmanin tek sebebi ebeveynler

cocugu yatagina alistir dedik yok dedi ,yüz verme ilgilenme az dedik onada yok dedi

simdi oda sizin gibi cildirma derecesinde,kizi ne laf dinliyor,kucuk buyuk yerli yabanci kimseyi dinlemiyor ,o kulaklara zarar cirlamasida cabasi hep kari koca ikisinin hatasi

cocugum aman sussun diyipte her istedigini yaparsaniz cocuklar iste böyle arsiz olur

bir danismandan yardim alsaniz iyi olucak

rabbim yardimciniz olsun a.s.

ZYNPalp · 15 Mayıs 2009

ağladığı zaman istediğini sakın vermeyin. diyorum ama arada dayanamayıp veriyorum bende kızıma. ama gerçekten hatalı davranış biçimlerini biz öğretiyoruz çocuklarımıza. sabırlı olmak gerek.

ferhunde06 · 15 Mayıs 2009

PaPRiii .!.:
yazdiklarinizi okurken sandim ki yengemin ayni yastaki kizini anlatiyorsunuz :1shok:

yok böyle birsey sizin nasil bir psikoloji icinde oldugunuzu cok iyi anlayabiliyorum

cunku beraber yasamadigimiz halde ben bile bizim ufakligi gorunce cildirma derecesine geliyor yengemi azarliyorum

cunku ;hata hep buyuklerde

cocugu kucaga alistirdi ,iyk dedi zipladi yanina viyk dedi zipladi yanina

onu istedi verdi bunu istedi verdi

agladi sussun diye verdi ,verdi babam verdi

cocuklari arsiz yapmanin tek sebebi ebeveynler

cocugu yatagina alistir dedik yok dedi ,yüz verme ilgilenme az dedik onada yok dedi

simdi oda sizin gibi cildirma derecesinde,kizi ne laf dinliyor,kucuk buyuk yerli yabanci kimseyi dinlemiyor ,o kulaklara zarar cirlamasida cabasi hep kari koca ikisinin hatasi

cocugum aman sussun diyipte her istedigini yaparsaniz cocuklar iste böyle arsiz olur

bir danismandan yardim alsaniz iyi olucak

rabbim yardimciniz olsun a.s.[/QU

Eşimde bende geçmişimizde çok sıkıntılar çekerek büyüdük....Hayatın zorluk ve sıkıntılarını yaşayarak büyüdük....Bu yüzden ben yokluk çektiğim için çocuklarımında bazı şeylerden ders alarak büyümesini istiyorum.İstedikleri herşeyi almamaya veya yapmamaya çalışıyorumki bazı şeylerin kıymetini bilsinler diye....Ama eşim tam tersini düşünüyor maalesef....Biz yaşayamadık yapamadık diye onların her istediklerini yapıyor....Çocukları mutlu etmeye çalışırken farkında ve elinde olmadan onlara kötülük yapıyor aslında.....Bu konuda kendisini çok uyarmama rağmen 1-2 gün beni dinliyor ama sonra bir bakıyorum elinde çocukların istedikleriyle dolu bir poşetle geliyor.....Bu yüzden ben ne kadar disiplinli davranmaya çalışsamda tek başıma yeterli olamıyorum maalesef....Ayrıca ben çocukların her istediğini yapan bir anne modeli değilim..Çocuklarımın her türlü ihtiyaçlarını karşılıyorum ama isteklerinin hepsini yerine getirmiyorum..Buna rağmen böyleler maalesef...Yengenede çok üzüldüm canım hani derler ya çeken bilir diye...Birde şu var ne kadar kitaplarda okusakta yada psikiyatriyede götürsek onların söyledikleriyle hayatımız birbirine uymuyor...Çocuk yaramaz olunca çok sabırlı olmak gerekiyorki bende artık kalmadı...İstediğin kadar anlayışlı ol, herşeyinle düzgün olmaya çalış ama olmuyor...Çocuğunuzun yaptıkları sizi belli bir süre sonra pes ettiriyor....

ferhunde06 · 15 Mayıs 2009

ZYNPalp .!.:
ağladığı zaman istediğini sakın vermeyin. diyorum ama arada dayanamayıp veriyorum bende kızıma. ama gerçekten hatalı davranış biçimlerini biz öğretiyoruz çocuklarımıza. sabırlı olmak gerek.

Ah canım çeken bilir..Bende her ağladığında istediklerini vermeme taraftarıyım ama bazen öyle bir hale geliyorsunuzki aman tek sussunda ne istiyosa vereyim diyosunuz....Biliyorum çok yanlış bir davranış biçimi ama bazen öyle yoğun olduğum bir anda gelip istiyorki o an veriyorum istediğini...Böyle yapıncada bu sefer herşeyi ağlayarak istemeye başlıyor...Sabırlı olmak lazım ama sabır bırakmadılarki...... :1no2:

Swetter · 15 Mayıs 2009

Allah kolaylık versın. Benımde bır oglum var henuz 6,5 aylık ama sımdıden parmagında oynatıyor benı. Sızı dusunemıyorum bırde ıkı cocuk. Allah sabır versın

ferhunde06 · 15 Mayıs 2009

Swetter .!.:
Allah kolaylık versın. Benımde bır oglum var henuz 6,5 aylık ama sımdıden parmagında oynatıyor benı. Sızı dusunemıyorum bırde ıkı cocuk. Allah sabır versın

Canım Allah sanada kolaylık versin..Benim oğlumda bebekken çok yaramazdı, neler çektim o dönemleri hatırlamak bile istemiyorum...Şimdi büyüdü ama bu sefer kızım başladı..Kızımın yaramazlıkları yüzünden oğlumda laftan anlamıyor...2 çocuk gerçekten çok büyük sabır ve sorumluluk getiriyor...Onları büyütürken ben benlikten çıktım....Allah hepimizin yardımcısı olsun....

Kadercik · 24 Mayıs 2009

Merhaba arkadaslar.
Ferhunde abla, ayni sorun bizdede mevcut diyebilirim. Benimde ard arda iki cocugum oldu. Oglum uc yasinda kizim iki yasinda. Ben disiplin konusunda cok sikiyim ama esim hemen onlar uzulmesin aglamasinlar diye her dediklerini yapiyor. Ozellikle uc yasindaki oglumun dediklerini ve istediklerini yapiyor. Esim ise gidecegi vakite kadar oglum babasina yapmadigi seyi birakmaz. Babasina bagirir cagirir esya atar, ikidebir kalk bunu yap kalk sunu yap der esime. Esimle ben cocuga bagirdim kizdim diye kavga ederiz. Ve ben sonunda artik esime sana ve ogluna seyirci olcam, biktim dedim cekildim aradan ama esimin artik hic enerjisi nesesi huzuru kalmadi cunku oglumuz dunyayi babasina zindan ediyordu. Geceleri dedigin gibi aglamalar, bir kez degil defalarca. Babasi kalkar alir getirir bizim yatagimiza koyar kendisi buzulup koltukta yatardi. Gene sustum ama sirf oglum yuzunden esimle birbirimizden uzaklastigimizi fark ettim. Bir gun esim evdeyken surekli oglum boyle yapinca aldim odasina kilitledim ve esime sakin ha isime karisma dedim. Oglumada artik yeter sen boyle devam ettigin surece ben seni bu odadan cikarmicam dedim. o cikti ben koydum odaya, hic yilmadim bikmadim babasida buyuk bir gayret sonucu artik yuz vermedi ve bizim oglun azda olsa degisim gosterdi. Allahima sukur simdi iyi. Haaaa kizimiz 2 yasinda onada rahat vermezdi oglum, oyuncagini alir bu kizi essek sudan cikincaya kadr doverdi. Ama bende ogluma sirf onun iyiligi icin cezalandirdim ve bu dunyada bir tek onun olmadigini anlattim. Hep cicim anam kuzum olmuyor. Hayat acimasiz. Okulda boyle bir tavir sergilese kimse acimaz. Bir iki haftadir iyiz sukur insaaallah yine baslamaz. Bunu deneyin. Kizinizi cezalandirin ve hic bir dedigini yapmayin. Kendiniz ayarladiginiz zaman ve yeri geldigi zaman ona alin istediklerini. Evde katiyyen tatli turu seyler bulundurmayin, cunku tatli cocugu hiperaktiflige surukluyor. O Ufacik beyin icin cok tatli boyle seylere yol acabiliyr malesef cunku benim oglumda asiri tatli duskunu. Yeterki siz kararli olun ve piskljinizi bozmayin. Bir cocuk sizi degil siz o cocugu yoneteceksiniz. Bunu unutmayin. Bir an once tedbirinizi alin yoksa buyudukce hersey dahada zor olur. Cocuktur ama aglamasin sizlamasin uzulmesin anlamina gelmez. Bu hayat hep gulluk gulistanlik degildir. Sinirlar kurallar kanunlar ve sartlar onlar icinde gecerli. Sevgi saygi cercevesi icerisinde herseyin olmasi dilegi ile size bl sans. Ve dedigim gibi hiiiic ama hiiiicc dusunmeyin bunlari cocuktur, siz yeterki kararli olun ve fazla yuz vermeyin.
Optum canim.

balpetegim · 1 Haziran 2009

canım yazdıklarını okudum ve çok üzüldüm
allah sabır versin
annen için de çok üzgünüm,allah rahmet eylesin,mekanı cennet olsun inşallah...
çocuklarla uğraşırken acını bile yaşayamamışsın yazık
sana bazı konularda çok hak veriyorum
çocuk yetiştirmek gerçekten çok zor,çok büyük bi sabır işi...
hayalimizde kusursuz çocuklar var ama gerçekte öyle olmuyor maalesef...
kitaplara uymak çok zor,hayat bizi çok farklı yerlere götürüyor çünkü
benim de 11 aylık bi oğlum var...inan o bile şimdiden her dediğini yaptırmak istiyo...
alah yardımcın olsun
inşallah büyüdükçe düzelirler...sen kendine iyi bak bnce

herbal · 2 Haziran 2009

sevgili ferhunde,

biraz gec okumus oldum mesajini ama ne durumda oldugunuzu merak ettim..

bir uzmanla gorustunuz mu? bazi taktik ve yontemler soyleyebilir. bir psikolog ile gorusmekte hic bir sakinca olmadigi gibi cok faydali olabilir.

bizim de 6 yasinda bir kizimiz, o da bazen bizi uzuyor. bizim de cileden ciktigimiz anlar oluyor.. ama sonra bunlari telafi edecek davranislari da olunca dengeleniyor.

3 yas halen oldukca erken bir cocukluk donemi. buyudukce daha iyiye gidecegini dusunuyorum..

benim cevremde gordugum 3 ornek var. agbi ve kucuk kiz kardes. ayni sizinkiler gibi yas farkinda.. sanki bazen dusman gibiler, cok kavga ediyorlar.. ama kiziniz biraz daha buyuyup bir seyleri ortak paylasmaya baslayinca daha iyi olur insallah iliskileri de..

bir de cocugun konusma sIkintisi oldugundan bahsetmissiniz. kendini istedigi sekilde ifade edemesi onu hircinliga , istediklerini aglayarak elde etmeye, zorbaliga itiyor olabilir..
o daha kendisi suclanmayacak kadar cok kucuk.. tum olanlarda hic bir sorumlulugu yok zaten.. siz ise Allah'in verdigi emanete sabirla sahip cikarak, cok buyuk sevap kazaniyorsunuz.. evet cok zahmetli yanlari var, o yuzden cennet analarin ayaklari altinda..

sevgiler.. a.s.

ferhunde06 .!.:
Oğlum 9, Kızım 3,5 yaşında.Her ikisininde öyle çok sorunları varki...Oğlum karakter olarak saf bir çocuk, dersleri iyi çok şükür.Kızım deseniz tam bir yaramaz.Bugünlerde ikiside coşmuş vaziyetteler.Kızım ne durdan ne sustan anlamaz oldu.İki kardeş bırakın geçinmeyi aynı odada 5 dk. bir arada olamıyorlar.Oğlum ders çalışıyor kızım ona rahat vermiyor.Kızımada kağıt kalem yada boya kitabı veriyorum ama yok o illa abisinin kalemini istiyor yada defterini.Bu yüzden oğlumda hırçınlaşıyor ve bazen oda durdan sustan anlamıyor.Kızım hayır kelimesini kabul etmiyor ne istiyosa yapılsın istiyor.Yapmadığımız zaman tek ve kuvvetli bir silahı var.AĞLAMAK....Ağlayarak her istediği olsun istiyor dikkatini başka yöne çekiyorum ama oda 5 dk. sürüyor ve yine istediği şey için ısrar ediyor yine ağlıyor.Ve bu durum günde belki 20 kere yaşanıyor.Örneğin kızım tatlıya aşırı düşkün..Dondurma, çikolata, şeker aklınıza ne geliyosa..Tatlı türü bişi istediğinde meyve veriyorum eline tamam ok yiyor meyveyi ama biraz sonra dolaptaki gördüğü tatlı için tekrar ağlamaya başlıyor.Hergün sakız krizi var paketi bitirmedende doymuyor..Hergün evde peşimde geziyor..Ne oyuncaklarıya doğru düzgün oynuyor nede başka bişeylerle ilgileniyor.Tamamen bana odaklanıyor.İnanın 1 saatte yapacağım yemeği bazen 2 saat oluyor yapamamış oluyorum.7-8 aydırda haftada 2 gün kreşe gidiyor.(Yaşıtlarıyla olsun, okul öncesi eğitim alsın diye ve 3,5 yaşında olmasına rağmen tam ve düzgün konuşmuyor yani konuştuklarını bazen ben anlıyorum).Ayrıca geceleri (hemen hemen her gece) ağlama huyu var.Hiçbir neden yokken gece 2-3 kez mutlaka ağlıyor.Öyle hemende susmuyor ben ve babası susturmak için sakin ses tonuyla konuşuyoruz ama o bizi hiç duymuyor sanki ve biz konuştukça daha çok ağlıyor.Susuyoruz bu sefer yine ağlıyor.Ve bu ağlama durumu her gece ve bizde tam uykudayken olduğu için yeri geliyor bağırıyoruz kızım sus artık diye.Oğlum büyük olduğu için ona aman oğlum sen büyüksün idare et tarzı sorumluluk veriyoruz ama kızım ağbisinede hayatı zehir ediyor bu yüzden oğlumda hırçınlaşıyor.Yapma oğlum dediğim şeyleri yapıyor.İnanın ne psikolojim kaldı, eşimde aynı durumda(ki eşim çok sabırlı bir insandır buna rağmen patlıyor) ne sabrım kaldı, nede dayanacak gücüm kaldı..Şu sıra evimizde huzur kalmadı..Her öğün iki kardeş kavga ediyorlar..Hayatım cehenneme dönmüş vaziyette..Bu durum eşimle banada yansıyor ve yeri geliyor çocuklar yüzünden tartışıyoruz aramız bozuluyor..Üstelik annemi yeni kaybettim 2 ay olacak..Daha onun acısını üstümden atamadım..Şu ana kadar yazdıklarım yaşadıklarımın binde biri sadece 1-2 örnek verdim..İnanın kızlar ne yapacağımı nasıl davranacağımı şaşırmış durumdayım..Yeri geliyor hep iyi davranıyorum sakin olmaya çalışıyorum ama bu sefer iyice isteklerini abartıyorlar..Devamlı onlarla ilgilenmemizi istiyorlar..Ne yaparsak yapalım yeterli gelmiyor onlara hep daha fazlasını istiyorlar.Üstelik yaptıklarımız onları mutlu etmiyor..Öyle sürekli tartışan bir çiftte değiliz..Hani evimizde huzursuzluk var desem öyle bişeyde yok..Eşim çocuklarının ve benim gözünün içine bakan bir baba olmasına rağmen bu sorunları yaşıyoruz..Düşünüyorum ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım veya nerde yanlış yapıyorum diye..Bu durum beni çok üzüyor..Oysaki biz çocuklarımız için canını feda edecek ebeveynleriz ama yetersiz geliyoruz sanırım...İçimdekileri sizlerle paylaşmak istedim kızlar yoksa inanın delirmek üzereyim..Okuyan herkese teşekkür ediyorum.....

herbal · 2 Haziran 2009

arkadaslar,

bu hazir yiyecekler, cikolata, seker, sekerli sakizlar, dondurma, cips, boyali meyve sulari butun bu tarz abur cuburlar cocuklarin beyin kimyasini bozuyor.. onlari asiri derecede uyararak huzursuzluk, asiri aktiflik, kendini kontrol edememe, dis curuklugu daha bi dolu bedensel ve ruhsal sorunlara yol aciyor..

yedigimiz ictigimiz cok onemli.. cocuklarin abur cubur yemelerini onlara alternatif cozumler sunurak mutlaka ama mutlaka sinirlayalim..

biz kizimizin sicak cikolata ictigi gunler asiri hareketli oldugunu, uykuya dalmakta gucluk cektigini kesfettik. o yuzden gec saatte vermiyoruz ve sinirladik.. dondurmayi mesela haftada 1 gun yiyor...

bir de fazla seker ile alinan enerjiyi harcamalari icin gunumuzdeki apartman kosullari yeterli degil ki, kosup, oynayip butun gun temiz hava alsinlar vs.. 4 duvar arasinda bu ekstra enerjiyi atmaya calisip, ustune azar isitiyorlar buyuklerden..

lutfen hepimiz bu konuda makul cozumler bulalim..

Herbela · 2 Haziran 2009

Arkadaşım Allah yardımcın olsun.
Benim altı yaşında bir kızım var ve o daha küçükken birtakım kitaplar okumuştum. O kitaplarda çocuk ağladığı için kesinlikle istediğini yapmayın diyordu. Öyle de yaptım ve çok şükür benim kızım ağlayan bir çocuk olmadı. Naçizane tavsiyem, kızın ağlamayı bırakana kadar istediğini yapma. Hatta ağladığın için ne istediğini anlamıyorum de. Biraz zor olacak ama eğer rahatlamak istiyorsan birkaç gün bu eziyete katlanman gerekiyor. Diğer zamanlarda da çocuğun makul isteklerini ikiletmeden yerine getirmekte fayda görüyorum.
Kızım gece uyanınca ağlıyor ve bizi duymuyor demişsin. Bu gece terörü denen bir olay. Yapman gereken asla kızarak bağırarak müdahale etmeden kendisine zarar vermesini engellemeniz. Çünkü yavrucak o sırada sizi duymuyor ve görmüyor. Gece terörünün sebebi ise gündüz çektiği sıkıntılar. Onunla olabildiğince çok ilgilenirseniz faydası olur. Ayrıca abi kardeşin arasını düzeltmek için birbirleriyle hediyeleşmelerine vesile olabilirsiniz.
Aslında gece terörü yaşayan çocuğu ceza ne kadar doğru bilmem ama onun da ufak cezalar alması gerekir bence. Eğer abisnin kalemini istiyorsa elinde bulunan kalemi de alıp kızınıza hiç kalem vermemeniz işe yarayabilir. Tabi onu kucağınıza alıp sakinleştikten sonra anlayacağı dille bunun ceza olduğunu farkettirmeniz gerekir. Bir de çocukla göz teması kurmak çok faydalı gerçekten. Yani o aşağıda siz bir metre yukarda konuşmayın. Siz eğilin ya da onu kucağınıza alın. gözlerinin içine bakarak dinleyin.

GECE TERÖRÜ
Uyku Terörü ya da Gece Terörü olarak adlandırılan durum çocuklarda özellikle 3-4 yaşlarında sık olarak görülür. Genellikle uykuya daldıktan bir süre sonra oluşan şiddetli ve 45 dakikaya kadar panik nöbeti halindedir. Çocuk çığlıklar atarak uykusundan uyanır, yatağında oturur veya ayağa kalkar. Korku içindedir, şaşkındır, üstündekileri çıkarmak, yastıkları fırlatıp atmak gibi amaçsız hareketler yapar. Bağırır, ağlar anlamsız sesler çıkarır veya konuşur. Kaçma gibi korkulu davranışlar gözlenir. Çocuk uyandırılamaz. Söylenenleri anlamaz, sorulara yanıt vermez, anneyi babayı tanımaz, sakinleştirilemez. Etrafındaki kişileri tanımıyor, duymuyordur. Uyandırılmaya, sakinleştirilmeye çalışılsa da başarılı olunmaz. Taşikardi (çarpıntı), hızlı soluk alıp verme, terleme görülür. Uyku terörü bittiğinde çocuk çok kolay bir şeklide uykuya geri döner.

Uyku terörü tıbbi olarak tehlikeli değildir. Anne baba nöbet sırasında çocuğun yaralanmasını önlemek dışında çocukla fazla temas etmemeye çalışmalıdır. Çocuğu yatıştırmaya çalışmak atakların daha da kötüleşmesine sebep olur. Sakin bir şekilde gözlemlemek yeterli olur. Yaralanmasının ve bir kazaya uğramasının engellemek için evde önlemler almak gerekir.

Bu ataklar sık olarak ortaya çıkıyorsa, çocuğun gece korku ve rüyalarına neden olabilecek gündüz olayları dikkatle gözden geçirilmelidir. Gün içersinde yaşanılan endişe, korku, kaygı gibi olaylar bunların zemininde yer alabilir. Bunun yanında dikkat çekmeyen başka olaylar da ruhsal olarak çocuğu etkilemiş olabilir.

Uyku terörü anne ve babalar için yıpratıcıdır. Anne baba hiçbir şey yapamıyor olmak nedeniyle endişeli ve korkuludurlar. Anne Babanın nöbetler sırasında çocuğun yanında olması yeterlidir. Çocuk kendiliğinden sakinleşecek ve uyandığında bu nöbeti hiç hatırlamayacaktır.

Çocukta atağın ne zaman başladığı, hangi saatlerde başladığı veya uyuduktan ne kadar sonra başladığı konularında bir uyku günlüğü tutmak ve tipik olarak nöbetin başlayacağı düşünülen saatlerin hemen öncesinde çocuğu düzenli olarak uyandırmak yararlı olabilir.

Uyku terörü sorunu olan çocukların %3’ünde bu durum her gece meydana gelir, %50’sinin ailesinde de görüldüğü için genetik geçişli olduğu düşünülür. Dramatik bir tablo olmasına rağmen psikiyatrik bir bozuklukla ilişkisi saptanamamıştır. Genellikle ilaç vermekten kaçınılması önerilir.

Eğer nöbetler sabaha karşı oluşuyorsa ve havale veya epilepsi krizi geçiren bir kişide olduğu gibi kasılmalar varsa epilepsi kuşkusu ile EEG çektirilmesi gerekir.

Uyurgezerlikle yakından ilişkisi bulunmaktadır. Her iki bozuklukta benzer EEG bulguları saptanır ve çoğu çocuğun ailesinde de iki bozukluktan biri bulunur. Nadiren ileri yaşlara kadar devam eder.

Dr.Ruhi Çakır

ferhunde06 · 2 Haziran 2009

Kızlar öncelikle hepinize ayrı ayrı cevap yazmak isterdim ama alıntı yapınca çok yer kaplıyor bunu öncelikle belirteyim...Hepinize okuduğunuz için ve sadece okumakla kalmayıp sorunumu dikkate alıp cevap yazdığınız içinde ayrıca teşekkür ederim....
Keşke herşey kitaplarda yazılanlar gibi veya psikologların anlattıkları gibi kolay olsaydı ama olmuyor.....Hiçbir anne veya baba çocuğuna kızmak, bağırmak şöyle dursun saçının teline zarar gelsin istemez....Ama öyle anlar oluyorki artık sabrınız, psikolojiniz kaldırmıyor bazı şeyleri...Bu aralar oğlum maaşallah biraz daha anlayışlı davranıyor...Kızımla her zamanki gibi konuşup anlatıyorum bazı şeyleri...Bazen ağladığı anda yumuşak ses tonuyla konuşuyorum ağlamasına bir-iki saniye ara veriyor ama bakıyorki ben istediğini yapmıyorum aynen kaldığı yerden ağlamasına devam ediyor.Ama bir kenara gidip ağlamıyorki benim yanımda ve sürekli peşimde, her seferinde ses tonunu biraz daha yükselterek artık sınırlarınızı aşacak seviyeye getirene kadar...Mesela ben telefonla konuşurken yanıma gelip anne sakız yada anne dondurma ver diyor...Ben o an kızımın konuşmasından ne karşı tarafı anlıyorum nede kızıma cevap verebiliyorum...Bazen veriyorum o an ne istiyosa...Ama inanın yeri geliyor mecbur kaldığım anlar oluyor tek sussunda bende konuştuğu anlayayım diye...Şu sıra ikiside biraz duruldu eskiye göre ama...Çocuk büyütmek gerçekten emek isteyen, sabır isteyen bir şey...Kızım kreşe gidiyor kreş öğretmeni onun çok sessiz, sakin ve anaç bir kız olduğunu söylüyor...Her öğretmenin isteyeceği bir öğrenci diyor..Ben anlatıncada şaşırıyor...ınanın anlamıyorum bu çocuklar neden anneyi görünce değişirler...Çocuklarımı canımdan öte seviyorum, onlar için her türlü fedakarlığı yaparım...Ahh keşke birazda benim yetiştirmek istediğim gibi olabilseler...Oysaki ben onların hep iyiliğini istiyorum, görgülü, kibar toplum içinde parmakla gösterilen çocuklar olsun istiyorum ve bu konudada elimden geleni yapıyorum...Kendimi suçluyorum nerede yanlış yapıyorum diye...Allah hepimizin evlatlarına uzun ve sağlıklı ömürler versin.......

mehtap24 · 3 Haziran 2009

merhaba papatya aynı sorun bende de var 5 yaşındaki oglumla sürekli bu sorunu yaşıyorum ayrıca saldırgankık ve şiddet var ne yaptıysam düzeltemedim.ben de artık ne yapacağımı şaşırmış haldeyim

hammer · 3 Haziran 2009

yaa zaten çok yaramaz bir kızım var ve ikinci çocuğa asla diyordum forumu okurken hayal ettim kızımın aynısından bir tane daha olduğunu evde,offf.aasla ve asla diyorum

lightlife · 3 Haziran 2009

okudum çok üzüldüm..Allah yardımcınız olsun ne deyim.. ama çocuk ağlayarak bişey istiyorsa ve sizde ona bunun karşılığında istediğini veriyorsanız onun bu davranışını pekiştirmiş oluyorusunuz.. ne zaman susarsa ozaman verin..
ama şu varki görümcemin bi kızı var oda 3.5 yaşında..off off yaniiii... herşeye ağlıyo herşeye ama.. bigün onlara gittik annesi gözleme yapmış ve küçük küçük kesmiş tabağa..bizde masaya oturduk yicez..başladı..bana ondan ver.. al... bu yamuuuuukkkk... bunu al...bunun kenarı seeerrrrtt.. bunu al..bu küççüüüük istemiyommmm.. al tamam işte verdim.. olmaaaz bu büyüük... tabakta kalmadı bitti o hala bitmedi.. ben de dedimki yesin diye tamam ozaman ver hepsini ben yiyeyim.. aaaaaaaaaaaaaa........... yemeeeeeeeeeeeeeeeee yeme yemeeeeeeeee!!!! vallahi ben dayanamadım çıktık ordan ama Allah sabır versin yani.. gidicem dese ağlıyo kalıcam dese ağlıyo... anormal değilmi? normal mi? anlamadım ben ama normal olduğunu sanmıyorum ben.

huzurum02 · 3 Haziran 2009

Bırakın ağlasın evet bırakın ağlasın. Hiç birşey olmaz inanın. Sadece o ağlarken yanına yaklaşıp gözlerinin içine bakarak kararlı bir şekilde ve sakince sesinize sempatik bir hava vererek, Ağlaman bitmediği sürece bu istediğin gerçekleşmeyecek bitanem deyip arkanızı dönmek. Sonrasında da dünyayı yıksa umurunuzda olmamalı. Emin olun ağlamaktan bitap düşünce susacak ve gelecektir yanınıza. Bir kaç gün bu şekilde ağlamaları sürer ama her seferinde azalır. Sonrasında rahat edeceksiniz. En önemlisi de kızınıza ilerisi için harika bir eğitim vermiş olacaksınız. Gecikmemelisiniz. Çünki 5 yaşından sonra daha çok zorlanırsınız. Bu gibi sorunları halletmenin başka yolu yok.

Söylemesi kolay demeyin. Kendi kızımıda böyle yetiştirdim, o zamanlar babaannesiyle aynı evde oturmamıza rağmen. Babaannesiyle aramızın bozulması pahasına yani. Çünki büyükler hiç bırakmıyor çocuğun ağlamasını. Pes etmedim :))) Şuan rahatım çok şükür. Kararlılığınız ve anne şefkati ile bu sorunu halledebilirsiniz. Sevgiler...

kuzum · 3 Haziran 2009

sidelya79 .!.:
Bırakın ağlasın evet bırakın ağlasın. Hiç birşey olmaz inanın. Sadece o ağlarken yanına yaklaşıp gözlerinin içine bakarak kararlı bir şekilde ve sakince sesinize sempatik bir hava vererek, Ağlaman bitmediği sürece bu istediğin gerçekleşmeyecek bitanem deyip arkanızı dönmek. Sonrasında da dünyayı yıksa umurunuzda olmamalı. Emin olun ağlamaktan bitap düşünce susacak ve gelecektir yanınıza. Bir kaç gün bu şekilde ağlamaları sürer ama her seferinde azalır. Sonrasında rahat edeceksiniz. En önemlisi de kızınıza ilerisi için harika bir eğitim vermiş olacaksınız. Gecikmemelisiniz. Çünki 5 yaşından sonra daha çok zorlanırsınız. Bu gibi sorunları halletmenin başka yolu yok.

Söylemesi kolay demeyin. Kendi kızımıda böyle yetiştirdim, o zamanlar babaannesiyle aynı evde oturmamıza rağmen. Babaannesiyle aramızın bozulması pahasına yani. Çünki büyükler hiç bırakmıyor çocuğun ağlamasını. Pes etmedim :))) Şuan rahatım çok şükür. Kararlılığınız ve anne şefkati ile bu sorunu halledebilirsiniz. Sevgiler...

Yapılması gerekenleri arkadaş çok güzel izah etmiş. a.s

kronick · 3 Haziran 2009

sidelya79 .!.:
Bırakın ağlasın evet bırakın ağlasın. Hiç birşey olmaz inanın. Sadece o ağlarken yanına yaklaşıp gözlerinin içine bakarak kararlı bir şekilde ve sakince sesinize sempatik bir hava vererek, Ağlaman bitmediği sürece bu istediğin gerçekleşmeyecek bitanem deyip arkanızı dönmek. Sonrasında da dünyayı yıksa umurunuzda olmamalı. Emin olun ağlamaktan bitap düşünce susacak ve gelecektir yanınıza. Bir kaç gün bu şekilde ağlamaları sürer ama her seferinde azalır. Sonrasında rahat edeceksiniz. En önemlisi de kızınıza ilerisi için harika bir eğitim vermiş olacaksınız. Gecikmemelisiniz. Çünki 5 yaşından sonra daha çok zorlanırsınız. Bu gibi sorunları halletmenin başka yolu yok.

Söylemesi kolay demeyin. Kendi kızımıda böyle yetiştirdim, o zamanlar babaannesiyle aynı evde oturmamıza rağmen. Babaannesiyle aramızın bozulması pahasına yani. Çünki büyükler hiç bırakmıyor çocuğun ağlamasını. Pes etmedim :))) Şuan rahatım çok şükür. Kararlılığınız ve anne şefkati ile bu sorunu halledebilirsiniz. Sevgiler...

aynı fikirdeyim seninle.
bende aynı yöntemi uyguladım.bırakın kayınvalidemi, kendi annemin muhalefetine rağmen vazgeçmedim.
şimdi en azından bir şeye hayır deyince hayır olduğunu anlayan bir oğlum var.
arada bende kızıyorum.ciddi kızıyorum hemde.
ama daha sonra sakinleşince kucağıma alıp neden kızdığımı izah ediyorum.onu sevdiiğimi ama bazen çok üzüldüğümü anlatıyorum.
sanırım işe yarıyor.
birde neye hayır diyorsan sebeplerini anlat.şu şu sebeplerden dolayı olmaz de ve daha sonra ağlasada duyma.kızma ama duyma.
ilk bir kaç gün eziyet olur ama sonra rahatlarsın.
kolay gelsin...

ferhunde06 · 4 Haziran 2009

sidelya79 .!.:
Bırakın ağlasın evet bırakın ağlasın. Hiç birşey olmaz inanın. Sadece o ağlarken yanına yaklaşıp gözlerinin içine bakarak kararlı bir şekilde ve sakince sesinize sempatik bir hava vererek, Ağlaman bitmediği sürece bu istediğin gerçekleşmeyecek bitanem deyip arkanızı dönmek. Sonrasında da dünyayı yıksa umurunuzda olmamalı. Emin olun ağlamaktan bitap düşünce susacak ve gelecektir yanınıza. Bir kaç gün bu şekilde ağlamaları sürer ama her seferinde azalır. Sonrasında rahat edeceksiniz. En önemlisi de kızınıza ilerisi için harika bir eğitim vermiş olacaksınız. Gecikmemelisiniz. Çünki 5 yaşından sonra daha çok zorlanırsınız. Bu gibi sorunları halletmenin başka yolu yok.

Söylemesi kolay demeyin. Kendi kızımıda böyle yetiştirdim, o zamanlar babaannesiyle aynı evde oturmamıza rağmen. Babaannesiyle aramızın bozulması pahasına yani. Çünki büyükler hiç bırakmıyor çocuğun ağlamasını. Pes etmedim :))) Şuan rahatım çok şükür. Kararlılığınız ve anne şefkati ile bu sorunu halledebilirsiniz. Sevgiler...

Söylediklerinize aynen katılıyorum hatta sadece katılmakla kalmayıp uyguluyorumda....Mesela kızım yanıma geliyor anne sakız ver diyor bende 1 tane vermek için paketi alıyorum kızım bana dönüp hayır anne paketi elime ver diyo bende bak kızım kutudan 1 tane al ve bana geri ver tamammı diyorum oda aynen dediklerimi yapıyor....Ama çocukların bir anı bir anını tutmuyorki...Aynı olayı evde bir arkadaşım varken yaşıyoruz paketi alıp kaçıyor ve vermemek için direniyor yeri geliyor alıyorum paketi ama yeri gelincede vermiyor.....Bu sıralar sözümü dinliyor maaşallah...Geneldede böyle oluyor...Bazen çok iyi sözümü dinliyor anlayışlı davranıyor ama bazende zaptetmek mümkün değil.....Başedemediğim zamanlarda işin içinden çıkamıyorum....Oturup konuşsamda, yada ağladığında dikkate almasamda o yine bildiğini okuyor....Çevremdeki tanıdıklarımında genel anlamda çocukları böyle...O yüzden içim biraz olsun rahatlıyor...Bu durumun geçici olduğunu düşünüp kendimi motive ediyorum...Çünkü aynı sorunları hemen hemen oğlumdada yaşamıştım tecrübeliyim bu konuda en azından....İnş. kızımda şu ağlama huyunu bırakırda bende rahat bir nefes alırım....Allah bütün çocuk büyüten annelere kolaylık versin......

Davranış Bozuklukları Artık Dayanamıyorum :(((

Guru

her seçiş bir vazgeçiştir

Aktif Üye

Guru

Guru

Guru

Guru

Aktif Üye

küçük prensin annesi

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Guru

Aktif Üye

papatya

eylülde geeeeellll :)

Guru

Bu konida hassasum

bize her yer TRABZON:)

Guru

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency