• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Artık nasıl davranmam gerek bilemiyorum..çok bitkinim=(

sevgi28

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
10 Temmuz 2013
854
98
73
Giresun
mrb.arkadaşlar.daha 24-25 yaşındayım.10 aylık bir ilişkim 3 aylık sözlülük dönemim var.aşık olduk sevdik ama laf söz olmasın diye söz olayına ailem istedi diye girdik.yine arası uzun olmaz diye 2 aya nişanım olcak.düğünümüze daha çok var.erkek arkadaşım çok çalışkan ama memuriyeti olsun istiyoruz ve bekliyoruz bakalım..aslında seviyorum ama zaman içinde belki küçük bir yerde yaşadığımızdan dolayı belkide sürekli beraber olmamızdan dolayı monotonlaştı herşey.birde söz binince üstüne iyice sitresli sinirli herşeye çıkışan tahammülsüz bir insan oldum.sankii aramızdaki duygusallık söndü bir alışkanlık başladı.çok anlayışlı biri sabit fikirleri ara sıra çıkışları olsada bütün bu huylarıma sonradan değişmeme bile hala katlanır sever susar.sürekli tartışırız hemen barışırız hala çözemedim durumu.en son yine tartıştık..konumuz şu: annesi pazarcılıkla uğraşıyor.haftada bir gün köyden merkeze gelir bende merkezde oturuyorum.istiyoki her hafta yanında olayım sabah gidip akşam beraber toparlanalım ama ben istemiyorum.ayda bir bazen 3 haftada bir uğrar zar zor 2 saat oturup bahane uydurup kalkarım.çok severim o da sever canım kızım der falan ama sıkılıyorum orda.erkek arkadaşımm yanına gitmem konusunda her hafta baskı yapıyor sanki mecburmuşum gibi zorunlu tutuyor bende rahatsız oluyorum.çünkü 2 hafta gitsem 3.hafta gitmeyince neden gelmedi oluyor.alıştırmak istemiyorum ben istediğim zaman gitmekten yanayım arada mesafe olmalı olmayınca kötü oluyor insan.yine tartıştık ve bu sefer dediki sen annemin yanına gitmezsen bende sizin eve bundan sonra gelmiyorum.ne zaman bize gelmek istese hep sorarım bakk annemle oturmak zorunda değilsin dışardaysak yanına gitmek zorunda değiliz.kendi ister gelir annemde sevdiği ne varsa yapar.hatta işten çıkar gelsinn ne istiosa hazırlayayım yesinde öyle gitsin der.sus sus en sonunda anneme söyledim böyle böyle artık gelmeyecekmiş diye.kadın o kadar kırıldıki ben ona bunu mu hissettirmişim diye ilerdede sorun olacak sen köye gitmek istemediğinde o da bizle tehdit edicek diyip durdu.kuruntu yaptım bende acaba diye.hatasını anladı tamam haklıydın dedi ama artık ayrılma konusunu iyice düşünür oldum.ne yapıcam ne edicem bilmiyorum.konuşmuyoruz 1 gündür.içi içini yiyodur eminim küs duramaz benle ama artık yoruldum ben..:(
 
Bence otur bi sakin kafayla dusun ayrilik dusunmeden once bi sor kendine " onsuz olursam naparim ? Nasil olur ? Gercekten monoton muydu ? Yoksa ben mi kuruntu yaptim " once dusun sakin kafayla kendi icine bak ne dusundugunu ne istedigini itiraf et ken dine sonra karar ver.. En azindan sonra pisman olmazsin dusunmeden aceleyle karar verdim diye...
 
çok düşünüyorum sanki boşlukta olcak gibiyimm.hayatımı onun üzerine kurmuştum.yapayalnız kalırım o olmazsa.ama bi yandan da çok yoruldum sürekli tartışıyoruz çabuk öfkeleniyorum herşeye.sözden sonra oldu bu öfke bende.hiç kimseye tek kelime edemeyen kıramayan ben çatır çatır söylüyorum.dobralık geldii bir anda sinirle beraber kendimi tanıyamıyorum.
 
Bende ayni durumdayim biliyor musun senin aksine ben aileme karsi oyleyim maalesef karsi tarafa hic birsey diyemiyorum ama bak gercekten iyi dusun aceleye getirilecek birsey degil bu
 
Bende ayni durumdayim biliyor musun senin aksine ben aileme karsi oyleyim maalesef karsi tarafa hic birsey diyemiyorum ama bak gercekten iyi dusun aceleye getirilecek birsey degil bu

evlimisin peki??yada değilsen bu süreçi nasıl atlatıyorsun? bilmiyorum bunaldımm psikolojim bozuldu sankii boğuluyorum
 
Back
X