Aşırı sakinlik sağlığa zarar

Hayatım boyunca böyle oldu. Kendimi aşırı coşkulu , heyecanlı hissetmedim gibi. Bir olay olur boşver derim idare edeyim. Biri bir laf söyler boşver çamura bulaşma der giderim. Buna benzer şeyler. İnsanlar hep ne kadar sabirlisin diyor çevremde arıza tipler oluyor hep.
Mesela kimsenin istemedigi, arkadaş olmak istemediği tipler beni bulur. Ben herkese aynı davranirim, kibar olurum, kimseyi kirmamaya gayret ederim. Sonra bı bakarım bu kişi arkamdan iş çevirmiş. Alay etmiş falan.
Gidip yuzlesmemde, doğrudan ilişkiyi keserim o kişiyle.
Çevrem geniş, konuşurum, hatta bazı durumlarda özellikle tanimiyorsam çatır çatır konuşurum, özellikle başkası magdursa duramam kolay kolay.
Ama iş kendi hakkima gelince Allah tan bulsun diyip dönüyorum.
Artık böyle olmak istemiyorum, hakkımı savunabilmek istiyorum.
Çok kitap okurum, kelime haznem geniş, uzun yazılar bile yazarım. Ama böyle bir tartışma ortaminda farkediyorum yüz hatlarimi bile kontrol edemiyorum, hemen gözlerimden yaşlar geliyor, kilitlenip kalıyorum. Birazda bu yüzden tartışmaya girmek istemiyorum.
Nasil yenebilirim bunu ?

Sık sık tartışarak ki bu zor olacaktır
Tartışma sırasında ağlamak kendine acımaktan bunu hak etmediğiniz düşüncesinden mi acaba

bence bu yazdıklarında anormal bişey yok, gayet insanı şeyler... zaten çok kitap okuyorsan tartışmada bile senin ne dediğini anlamayacaktır karşıdaki kişi, gereksiz kavga çıkaran birinin tarzına da sen inemezsin muhtemelen
kırmamaya çalışanlar hep kırılıyor, nazik değil standart olmak lazım belki de

Bende böyleyim
Niye kendini değiştirmek istiyorsun ki.
Ben kendimi böyle kabul ettim, tartışırsam (o da çok nadir) huzursuz oluyorum,kafamda kurup duruyorum, oyüzden o kişiyi ve durumu görmezden gelip yer değiştiriyorum mesela. Böyle çok daha iyiyim, neden kendimi huzursuz edeyim ki, uğraşan da Allah'tan buluyor zaten, benim bişey yapmama gerek kalmıyor