- 27 Haziran 2018
- 2.537
- 2.396
- 133
- 27
- Konu Sahibi 777mutluluk
- #1
Merhaba KK'nın güzel kadınları,şu birkaç gündür içine düştüğüm duyguları sizlerle paylaşmak istiyorum.Ben aşırı sevilmek istiyorum,öyle çook sevilmek istiyorum ki.Biri de bana sımsıkı sarılsın,gerçekten merak ettiği için beni sorsun.Sevileyim,çok sevileyim istiyorum.Sanırım bu sevgi açlığımın kökeni çocukluğumda.Ben çocukluğumda çok fazla sevilen,ilgi gösterilen bir çocuk olmadım.Kendimi değersiz hissettiğim çok zaman oldu,oluyor.Bunun kökeninde de babamın davranışları var.Hiç babam tarafından güzel,başarılı bulunmadım,bulunmadık.Kardeşlerimde öyle.Şimdi bakıyorum da elimde hiçbir şey yokmuş gibi.Bana destek olan,beni gerçekten seven bir sevgilim yok,dostum diyebileceğim yaralarımı açtığım bir dostum da yok,hayallerime olan inancımda küçülüyor.Şimdi benim ney,im var diye sorguluyorum.Bir erkek arkadaşım var,kardeşim gibi.Bir kızı seviyor,ona verdiği değeri gördükçe o kız adına çok seviniyorum,kendi adıma da çok üzülüyorum.Sanki ben hiç bu kadar sevilip değer göremezmişim gibi.Keşke diyorum biri de beni böyle sevse,tüm yaralarımla kabul etse,yanımda olsa.Çok uzakmış gibi bunlar.Üzülüyorum işte,sevmekte sevilmekte bir ihtiyaç ve küçüklükte de doyurulmayan bu ihtiyaç büyük bir açlığa dönüşüyor ilerleyen zamanlarda.