Merhaba arkadaşlar sizlere bi sıkıntımı anlatıp hem dertleşmek hem de fikirlerinizi almak istiyorum. Pandemi başladığında hamileydim şimdi çocuğum 1 yaşında ama halen pandemi var ve bu süreçte hep eve kapandım kimseyle görüşemedim desem yeri. Bu süreç te de temizlik takıntım çoğaldı hastalık oldu resmen bir de insanlarla yavaş yavaş görüşmek istiyorum ama ortamda heyecanlanıyorum resmen insanlarla görüşmeyi unutmuşum. Sonrasında da kafama çok takıyorum acaba hakkımda ne düşünüyorlar diye. Özgüven eksikliği yaşıyorum gidip kendi başıma ekmek bile alamaz duruma geldm hiç cesaretim yok. Ve ben bir üniversite mezunu 25 yaşında ve 1 yıllk anneyim. Kendimi unuttum takıntılarım çoğaldı ilerledi ne yapmalıyım bilmiyorum fikriniz var mı