- 10 Nisan 2011
- 1.057
- 110
- Konu Sahibi karbeyaz00
- #1
..
Son düzenleme:
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
benimki asiri ama canim hasta oluyorum resmenaılesel durumlardan dolayı boyle hıssedıyorsun galıba ,
bndede oluyor
Canım bak, bu zafiyetini farkederlerse, kullanıp sana yanaşmaya çalışan çok olur. Ortalık şerefsiz dolu. Mutlu olmak için kimseye ihtiyacın yok. 30 + yaşımdayım, ne anam var yanımda ne babam. Çok şükür de ne depresifim ne huzursuz.Kaybetme korkusu..Kaygi.. Bu bnde 18 yasimda basladi . Biriyle konussam ve o bana soguk davraniyor gibi hissetsem mideme kramplar giriyordu. Ev ortamim cok huzursuz . 6 aydir is bulamayan bir baba surekli kedi kopek gbi olan anne baba.. Mutlulugu disarda mi ariyorum.yoksa artik yas geregi mi boyle oldum bilmiyorum. Kimseye guvenemiyorum. Antidepresan kullniyorum trdavi goruyorum bu arada yuksek kaygidan dolayi. 4 aydir bir arkadasim var sevgili degiliz ama bana cok yakin davraniyor sabah aksam.mesajlasiyoruz bana iyi geliyor. Ama dun mesela whatsaptan cikmiyordu ben kafamda kurmaya basliyorum baskalariyla konusuyor diye oturdum agladim psikolojim.alt ust oluyor. Bu durumdan cok sikayetciyim ama kndime engel olamiyorum karsi cinsten buri bnle ilgilenmiyorsa yoksa sanki hayat bitmis gibi geliyor. Heyecan mutluluk hepsi bitiyor . Midem agriyor kaygi yukselinde elim ayagim.uyusyor. Sanki artik tek yasayamiyorum onceden boyle degildim asamiyorum. Psikoloha bu surumu anlatcam bakalim. Sizlerden biyle bir durum yasayan varmi ? yada yasayip yenen?
özgüven eksikliğide var gibi geldi bana..öncelikle herkes sadece seninle arkadaş olamaz bunu benimse..bazen hepimize olur bi bakarsın çok insan arar bir bakarsın hiç arayan soran olmaz..bunu kafana takma..yaşından dolayıda böyle şeyleri kafanı takıyor olabilirsin..okulunu kafana tak mesela kendine hedef koy..sosyal ol...
Canım bak, bu zafiyetini farkederlerse, kullanıp sana yanaşmaya çalışan çok olur. Ortalık şerefsiz dolu. Mutlu olmak için kimseye ihtiyacın yok. 30 + yaşımdayım, ne anam var yanımda ne babam. Çok şükür de ne depresifim ne huzursuz.
Sen kendi potansiyelini farket asıl. Oku, çalış, maneviyatını güçlendir; kişiliği zengin bir birey ol. Ondan sonra sana layık insanları seçerek hayatına al.
Sanırım inançlı biri olmam sayesinde. Çünkü gerçekten hiç yalnız hissetmiyorum, her baktığım yerde Rabbim varken. O bana benden yakın, beni hiç unutmuyor.nasil basariyorsun bunu
universite son sinifim zaten.. okul bitiyor is hayati bni korkutuyor. sevgili degiliz ama herhaftasonu gorusuyrz alisiyrm sahipleniyorum malesef
okuyormussun ne guzel , meslegın olacak ıse gıreceksın para kazanacaksın bunları dusun kımseden kımseye fayda yok ısteyen kalsın hayatında ısteyen gıtsın sen kendı kendıne yeteceksın bunları dusunbenimki asiri ama canim hasta oluyorum resmen
ağaca dayanma ağaç kurur,insana dayanma insan ölür. Rabbine dayan,o ne kurur,ne ölür demiş atalarımız,kendini boş şeyler için hasta edeceğine başka şeylere yönel.oku,kendini gelistir. Güzel meslek edin,hobiler edin. Baskalari seni kaybetme korkusu yaşasın