Merhabalar, erkek arkadaşımla lise sondan beri beraberiz -1 ay sonra 2 yıl olacak- şuan üniversite ikinci sinifa gectik ikimizde.
Ufak tefek tartismalarimiz, kavgalarimiz olmadi degil. Ama iliskimiz cok sukur pürüzsüz devam ediyor. Çok iyi anlasiyoruz, cok güzel vakit geciriyoruz, gelecege dönük planlarimiz da var. Hem fiziki olarak hamde ruhsal olarak beni tam anlamiyla tatmin ediyor. Yani tam "sevgilin nasil olsun istersin?" sorusunun cevabiyla birlikteyim şuan.
Ama ben ikizler burcuyum ya sanirim ondan, kurtluyum.
Şuanda herşey çok harika diye ya bozulursa diye düşünüyorum. "Ya bişey olursa birbirimizi geri donussuz uzersek, kirarsak, ya bana olan aski tukenirse, ya yolda giderken basina bi is gelirse?" diye kendimi yiyip bitiriyorum. Yanındayken bile özlüyorum.
Şimdi gözünüzde yapış yapış bi kız profili çizmiş olabilirim. Ama hayir onu bunaltmiyorum asla sadece icimden kuduruyorum
Mesela o araba surerken onu izliyip eriyorum, bidir bidir konusacagi konular acip onu izliyorum.
Peki 2 yildir böylemiydim hayir!
Birbirimizi cok seviyoduk her zaman hatta o bana daha duskundu ama bu yaz basladi bu assiri duskunlugum benim.
Ben yasadigimiz sehirden ayrilip, baska bi sehre geldim okul icin. Yil sonunda okuldan yurda geldim tam kapinin onundeydim biri beni bi cevirdi kendine bide baktim ki benimki!! Dogumgunum diye sürpriz yapmis. O ara da ben şükretmenin insani motive ettigine, sukrettikce sukredilen seylerin arttigina dair bi yazi okumustum. Allaaah o gun bu gundur boyle oldum.
Bunun derdi neresinde dersenizde kendime zarar verdigimin farkındayım. Okul acilacak onu bi sure goremicem diye hemen pit pit gozledim doluyor. Bir koala gibi sirtinda yasamak istiyorum. Ya ayrilirsak ben naparim, ya ona bisey olsa naparim diye düşünüyorum surekli.
Gerçekten herseyin fazlasi zararmis, sevginin bile ;(
*Yaz tatilindeyim isim gucum yok, en yakin 3-4 kiz arkadaşım var ama pek sik gorusmuyoruz. Acaba issizlikten böyle cosmus olabilirmiyim?
*O bunu farkederse sikilir yada bunalirmi
Ufak tefek tartismalarimiz, kavgalarimiz olmadi degil. Ama iliskimiz cok sukur pürüzsüz devam ediyor. Çok iyi anlasiyoruz, cok güzel vakit geciriyoruz, gelecege dönük planlarimiz da var. Hem fiziki olarak hamde ruhsal olarak beni tam anlamiyla tatmin ediyor. Yani tam "sevgilin nasil olsun istersin?" sorusunun cevabiyla birlikteyim şuan.
Ama ben ikizler burcuyum ya sanirim ondan, kurtluyum.
Şuanda herşey çok harika diye ya bozulursa diye düşünüyorum. "Ya bişey olursa birbirimizi geri donussuz uzersek, kirarsak, ya bana olan aski tukenirse, ya yolda giderken basina bi is gelirse?" diye kendimi yiyip bitiriyorum. Yanındayken bile özlüyorum.
Şimdi gözünüzde yapış yapış bi kız profili çizmiş olabilirim. Ama hayir onu bunaltmiyorum asla sadece icimden kuduruyorum

Mesela o araba surerken onu izliyip eriyorum, bidir bidir konusacagi konular acip onu izliyorum.
Peki 2 yildir böylemiydim hayir!
Birbirimizi cok seviyoduk her zaman hatta o bana daha duskundu ama bu yaz basladi bu assiri duskunlugum benim.
Ben yasadigimiz sehirden ayrilip, baska bi sehre geldim okul icin. Yil sonunda okuldan yurda geldim tam kapinin onundeydim biri beni bi cevirdi kendine bide baktim ki benimki!! Dogumgunum diye sürpriz yapmis. O ara da ben şükretmenin insani motive ettigine, sukrettikce sukredilen seylerin arttigina dair bi yazi okumustum. Allaaah o gun bu gundur boyle oldum.
Bunun derdi neresinde dersenizde kendime zarar verdigimin farkındayım. Okul acilacak onu bi sure goremicem diye hemen pit pit gozledim doluyor. Bir koala gibi sirtinda yasamak istiyorum. Ya ayrilirsak ben naparim, ya ona bisey olsa naparim diye düşünüyorum surekli.
Gerçekten herseyin fazlasi zararmis, sevginin bile ;(
*Yaz tatilindeyim isim gucum yok, en yakin 3-4 kiz arkadaşım var ama pek sik gorusmuyoruz. Acaba issizlikten böyle cosmus olabilirmiyim?
*O bunu farkederse sikilir yada bunalirmi