ışin kötüsü hızla eskiyor yokluğun...
Ki varlığın gün yüzü görmemişken,yepyeni dururken böylesine!
Şöyle bir toparladım da senin için yaptıklarımı,
hani o çok sevdiğin ve masanda tamamlanacağı günü bekleyen puzzle'ın gibi
birleştirmeye çalıştım da verdiklerimi,
daha bir kaç tanesini koyuverince yan yana sen oluşuverdin...
Yavaş yavaş anlıyorum şimdi neresinden su alıyormuş senli hayatım...
Seni ölüm kadar büyütmüşüm yaşamımda.Sanki ölümün zıttı yaşam değilmiş de senmişsin!
Hani olmasan,olmazmışım...Var mısın şimdi?E varım işte...
Üstüne üstlük yarın nasıl bir seni seveceğim korkusu ve endişesi yok içimde...
Yarın,daha yeni tanıştığın bir insan ya da bir arkadaşın mı olacağım,
öbür gün dokunmadan duramadığın sevgilin mi olacağım düşüncesi yok...
Ve sen hiç kıpırdamazsın yerinden,bilirim...
Elin telefona gidecek olsa,numaramın son tuşuna kadar sürer cesaretin!
Kapımın önüne kadar gelsen,zilim yerine kendini çalarsın kendinden...
Sen adım atmaya bile alışık değilsin ki bana ve ben öyle koşmuşum ki sana...
Kaç tur atmışım etrafında,kaç kez aşkın hacısı olmuşum bilinmez!
Meğer etrafında döndüğüm seni ben yaratmışım.
Sana yamadığım ben parçalarını söktüğümde üzerinden,geriye bir avuç günah kaldı...
Şimdi ben yalnızım belki ama sen yoksun!
Ben baştan aşağı bir ah,sen tepeden tırnağa günah...
Ve ...... Aşk yerden göğe boş
...