Sizin ne yaşayacağınız bilemem ama ben deneyimimi anlatayım.
Ben asker eşi değilim ama eşim memur ve lojmandayız. Onun için ast üst derdimiz yok.
Ben de sizin gibi çok korkuyordum. Ama çok şükür 3 komşum var ve ikisi çok iyiler. Pişirdiklerinden aldıklarında bile yollarlar. Muhabbetleri güzel. Bir tanesi mahalle kadını tarzında, dedikodu, açık arama vs... işlerine bayılıyor. Anlayınca karakterini onunla merhaba merhaba seviyesine düşürdüm. Ancak toplu görüşülünce yan yana geliyorum. Çok çabaladı gün yapalım diye. Ama ne ben ne diğerleri yüz vermeyince kaldı o iş, çok şükür.
Ben yalnızlığı, mesafeyi seven bir tipim. Bunun yanında birinin yanında diğerinin dedikodusunu yapmam. Yoksa işler karışır.
Çok özelimi ortaya dökmem. Kendimi bile çok çok tanıtmam. Her şeyimi bilmek zorunda değiller.
Bakalım bir seneyi geçti sorun yaşamadım ama dikkatliyim yani.