Dediginiz cok dogru. Cocuklarim onu kopyasi olmak uzere. Kucukken bir kere bile babalariyla parka gonderemedim. Aniden cocuklara parliyor bagiriyor diye. Oraya cikma oraya kosma şunu yapma...insanlara hep rezil rüsva olduk ve bu sebeple her seyi ben ustlendim ve artık yoruldum sanırım. Simdi biraz daha duruldu eskisi gibi degil ama yine de sinirlenince kendini kaybediyor. Etrafima bakiyorum da keske benim de aile hayatim birazcık mutlu olabilseydi...cocuklugum da cok mutsuzdu evliligim de
Kendisi de kendini tanımlarken ben sıkıntılı bi tipim zaten diye tanıtır. Insan icine ciksa onun kimseyi cekmemesi umrunda degil ki o hayatindaki tartistigi insanlari silip atiyor ve o insanlar benim icin bi kayıp degil diyor.. bazen adamin kalbi yerinde taş taşıdığını düşünüyorum.gercekten nasıl evlendim 28 yasinda karsima cikti evde kalma korkusu toplum baskisi ne derseniz deyin kendime yaptigim en buyuk kotuluktu belki de ya da huzursuz bi ailede yetismis olmanin verdigi belki bi umut mutlu olurum beklentisi...
"Babamız hep böyle, biz alıştık, sonra geçiyor" diyen çocuklar 10 ve 7 yaşındaymış. Bu yaştaki çocuklar ne sizin ne yaşadığınızı ne biliyor? Ayrıca ileride boşandınız diye sizi suçlarsada suçlasinlar. O zaman baktınız canınızı sıkıyorlar gönderisiniz babalarına.
Şu an bile çatışıyorlar ama şunu da soyluyorlar biz babamizla mutluyuz. Onunla yaptiklari birkac etkinlik var zaten o bile cocukları cok mutlu ediyorlar. Benimle olmaktan o kadar keyif almiyorlar. Ergenlikleri o kadar korkutuyor ki beni.. şu an beni dinlemiyorlar babalari ne derse yapiyorlar cunku ondan korkuyorlar.. ben ilerde tek başıma idare edebilir miyim sizce ikisini
Zaten ayrı sehirlerde olmak istemiyorum. Babalari da ilgilensin bi zahmet. Bu devirde tek basina cocuk buyutmek ne kadar zor.
Aynen oyleeee çıkmaz da birakiyor hep. Simdi de hicbirsey olmamis gibi geliyor konusmaya sarilmaya falan calisiyor. Adam benim yasadiklarimi bi hic saniyor
Korkuyorum cesaret edemiyorum
Maddi olarak cok kotu durumda degiliz. Kendimi ve cocuklari idare ederim. Sorun ben de zaten maddiyatta degil. Cesaretimi toplamaliyim. Bu tartismalarin sonunda hep bi sekilde yumusatiyor beni ve ben hicbir sey yapamiyorum
Doğru, herkesin karakteri farklı. Kendinizi sevmekle başlayın, düzelir herşey o zaman korkunuz da gider belki.
Burdaki bosanmis kendi basina her seyi halledebilmis ve bu durumla baş etmis kadinlardan guc bulmak istiyorum aslinda. O yuzden buraya yazip destek bulmak istedim. Burda cok guclu kadinlar var bak onlar yapmis sen de yapabilirsin demek istiyorum kendime
Çocuklara ayrılmak istiyorum dediğimizde ağlamaları, üzülmeleri çok normal. Ama bazı şeyler çok dillendirilirse hani değerini kaybeder ya ayrılmaya kesin karar verdiğinizde önce eşinizle bu durumu halledip çocuklara söylemeniz en mantıklısı. Şöyle de bir durum var çocuk aklıysa hareket edilmez. Evet duyguları, fikirleri var kendilerince ama bu kadar önemli konularda çocukların verdiği kararlar ile hayatınızı yönetmek istiyor musunuz, bu biraz saçma değil mi. Anne-Baba karar alır, çocuklar en az zararı nasıl görecekse o kararı ona göre uygular. Ne bileyim sınav senesidir beklenir, pedagog yardımı alınır ya da düzenleri bozulmasın diye baba evden ayrılır vs vs.
Binlerce boşanmış kendı hayatını kurmuş hanımlarımız var neden onlardan birisi de sen olmayasın ?
