Atma hastalığı

Spizella .!.:
Çocuklarınız onları önemsemeyecek
Babam da her şeyi saklar ama onların benim için ifade ettiği bir şey yok ki
Onlar sizin anılarınız
Çocuğunuz bakacak amannn bu kağıt ne Diyip atacak çok üzgünüm ama böyle.
Fotoğrafını çekip atabilirsiniz
Genişletmek için tıkla...
Bilmem ben annemden dedemden hatıra kutusu almak isterdim. Hatta antika bıraksalarmış keşke
 
Appleberry .!.:
Merhaba,
İstifciligin tam tersi oldugunu dusundugum atma hastalığına yakalandigimi dusunuyorum. İlk olarak evim sade ve ferah olsun, temizligim kolay olsun, fazla esyalar birilerinin işine yarasin diyerek basladim. Simdi hersey gozume batiyor. Evime gelen neden süs esyasi yok her yer bos diye soruyor. Mesele baskalarinin dusundugu veya sus esyasi kullanip kullanmama degil. Etrafimdakiler abarttigimi soylemeye baslayinca elestirilere kulak verdim. Ornegin yepyeni beş cift ayakkabimin üçünü ihtiyac sahibi birine gozumu kirpmadan verdim. Ve verince inanilmaz bir mutluluk ve rahatlama hissediyorum. Kesinlikle normal olmadigini dusunuyorum. Bunu yasayan var mi?
Genişletmek için tıkla...

Aha da bennn :)))
Ne bulsam veriyorum evde, sonra lazım olduğunda gidip yenisini alıyorum, çözümü var mı bilemedim, hiç bir şeyi saklayamıyorum
 
Şuanda annemin evindeyim
Hersey üzerime geliyor
Dolapların içi yün dolu
Kullanılmayan tabaklar
Lazım olur diye saklanan şişeler poşetler fermuarlar düğmeler
Kumaşlar
Evden abartmıyorum 5 ailenin nevresim takımı yorganı pikesi çıkar
Koca bir kartonu attım şimdi annem evde yok
Birkaç gün daha olmasa herseyi atarım ama çok kızar bana
Annem kendine 4 beden küçük kıyafet de alır beğenince
ZayıflRsam giyerim diye😐😐
Dolabi giyilmemiş küçük beden kıyafetlerle dolu :(
 
Benimde evimde kullanmadığım eşyam yok lazım olan eşyalar var sadece giysilerdede 1 yıl giymediğim şeyleri giysi kumbarasına atarım ayakkabılarımı nadiren veririm sadece kitaplarımı kimseye vermem gereksiz şeyleri sevmiyorum
 
victoryvivi .!.:
Şuanda annemin evindeyim
Hersey üzerime geliyor
Dolapların içi yün dolu
Kullanılmayan tabaklar
Lazım olur diye saklanan şişeler poşetler fermuarlar düğmeler
Kumaşlar
Evden abartmıyorum 5 ailenin nevresim takımı yorganı pikesi çıkar
Koca bir kartonu attım şimdi annem evde yok
Birkaç gün daha olmasa herseyi atarım ama çok kızar bana
Annem kendine 4 beden küçük kıyafet de alır beğenince
ZayıflRsam giyerim diye😐😐
Dolabi giyilmemiş küçük beden kıyafetlerle dolu :(
Genişletmek için tıkla...

Annemin evide öyle ben izine gidince atıyorum evde bi sürü koltuk takımı filan var fazla olanları atmayı planlıyorum ama annem büyük eşyaları atamama izin vermiyor
 
Appleberry .!.:
Merhaba,
İstifciligin tam tersi oldugunu dusundugum atma hastalığına yakalandigimi dusunuyorum. İlk olarak evim sade ve ferah olsun, temizligim kolay olsun, fazla esyalar birilerinin işine yarasin diyerek basladim. Simdi hersey gozume batiyor. Evime gelen neden süs esyasi yok her yer bos diye soruyor. Mesele baskalarinin dusundugu veya sus esyasi kullanip kullanmama degil. Etrafimdakiler abarttigimi soylemeye baslayinca elestirilere kulak verdim. Ornegin yepyeni beş cift ayakkabimin üçünü ihtiyac sahibi birine gozumu kirpmadan verdim. Ve verince inanilmaz bir mutluluk ve rahatlama hissediyorum. Kesinlikle normal olmadigini dusunuyorum. Bunu yasayan var mi?
Genişletmek için tıkla...
Bende atmam ama gozumun goremeyecegi yerlere koyarim.cekyat aldi baza alti gibi cunku atsam pisman oluyorum eger yeni ve guzel.bir susse giysi ise ama atiyorum bedeni bol ya da kucuk gelince guzelce posetleyip.cop.kenarina koyuyorum ihtiyaci olan alir diye
 
Bizde eşim böyle. Evden 1 haftalığına gitsem ne var ne yok atar.. Benim eşyalarımda dahil olmak üzere. O kadar kavga ettikki sonunda özel alanıma dokunmaması gerektiğini öğrendi. Çünkü bana göre çok sinir bozucu
 
gecenin_resmi .!.:
Bilmem ben annemden dedemden hatıra kutusu almak isterdim. Hatta antika bıraksalarmış keşke
Genişletmek için tıkla...

Antikaya ben de varım
:)
Mesela anneannemin evlilik yüzüğü olabilir, ne bileyim güzel bi fotoğraf ya da günlükleri olabilir. Benim babam çok saçma şeyleri saklıyor. Kendi annesinin abdest aldıktan sonra elini sildiği havlu diye simsiyah olmuş pislikten ve eskilikten mahvolmuş bir havluyu attırmadı geçen. Kendi kararı tabiki.
 
Atmakla vermekle çözüm bulamazsınız. .Atarsınız, verirsiniz yerini yine dolduruyorsaniz işte bu sıkıntı..

Öncelikle ihtiyacınız olmayan hiçbir şeyi almamakla başlamalısınız.
Bir arkadaşım da Minimalist yaşama geçtim diyor ama uzun süredir Atıyor atıyor evinin fazlalıklarını bitiremedi evine gittiğimizde sanki hiçbir şeyi eksiltmemiş gibi. .Bir de şimdi 2.el sitelere takıldı sürekli kıyafet, eşya alıp duruyor. .Bu da hiç Minimalist çizgisi olduğunu göstermiyor 🙊
 
Appleberry .!.:
Merhaba,
İstifciligin tam tersi oldugunu dusundugum atma hastalığına yakalandigimi dusunuyorum. İlk olarak evim sade ve ferah olsun, temizligim kolay olsun, fazla esyalar birilerinin işine yarasin diyerek basladim. Simdi hersey gozume batiyor. Evime gelen neden süs esyasi yok her yer bos diye soruyor. Mesele baskalarinin dusundugu veya sus esyasi kullanip kullanmama degil. Etrafimdakiler abarttigimi soylemeye baslayinca elestirilere kulak verdim. Ornegin yepyeni beş cift ayakkabimin üçünü ihtiyac sahibi birine gozumu kirpmadan verdim. Ve verince inanilmaz bir mutluluk ve rahatlama hissediyorum. Kesinlikle normal olmadigini dusunuyorum. Bunu yasayan var mi?
Genişletmek için tıkla...
Ben de benzerini yaşıyorum bi şey iki taneyse kesin veririm evde sebze coksa komşulara veririm evde pike bi kac yerinden dikişi atmış o beni rahatsız ediyo onu da atınca rahatlarım herhalde
 
rak .!.:
off ayni ben. ucretsiz izindeyken yaparim diye dusundum yok elzem seyleri zar zor yapiyorum. surekli de ayaktayım nasil geciyor zaman tum gun ne yapiyorum anlamiyorum. gece uykumuz yok bizim onun da etkisi vardir belki. ev kucuk. nufus artti. bari esyalari azaltayim istiyorum ama sadece oyuncaklar yetiyor basima bela olmaya. buyusunler de tum oyuncaklar elden ciksa istiyorum. kucuk oglum da oynar diye kiyamiyorum atamadim henuz. bir iki kaba parcayi sattim sadece.
Genişletmek için tıkla...
Benim bu konuda tek bildiğim,ertelememek lazım,fırsat buldukça ufak ufak halletmek ama ben başladığım işi bitirmek isterim,sürekli yarım kalınca çıldırıyorum bırakıyorum,aksi mümkün olmuyor 11 aylık oğlumla,tam uyudu diyorum bir işin ucundan tutayım,uyanıyor,gidip uyutuyorum tekrar yine uyanıyor haliyle en son pes ediyorum.
Çocuksuz hayat gayet rahatmış bunu daha net görüyorum,o zaman evde fazla eşyamız yokmuş,şimdi bir temizlik yapmaya niyetlensem önce sağdan soldan çikan oyuncağı,ıvır zıvırı toplamam gerekiyor ,oda baya zaman alıyor.
Oyuncak konusunda bende aynıyım, oğluma oyuncak almayı düşünmüyorum,evde spiderman bile var,kızım istemiş biz de ne alakaysa almışız,arabalar vs de var,konuşan hayvan oyuncaklar vs onlarla oynasın,onunda işi bitince oyuncaklarla hepsini vereceğim.
Taşınma işi kesinleşse ,büyük bölümünü zaten vereceğim de şu an elim gitmiyor,yapamıyorum bir fırsat bulupta.
Zor valla böyle de işimiz.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X