Bana bilmediğim bir yerlerden miras kalan yada empoze edilmiş suçluluk duygumu,
Suçluluk duygumun bana söylettiği ama aslında gönlümün razı gelmediği "evet" leri bırakıyorum.
Suçluluk duygumun beni yönlendirdiği idare etmeleri alttan almaları bırakıyorum.
Kandırılma aptal yerine koyulma kurnazlığa maruz kalma hikayelerinden çıkıyorum.
Bunlar artık benim gerçeğim değil
Kendimi korumayı seçiyorum.
Kendime acımayı değil sahip çıkmayı seçiyorum.
İnsanlara acımayı değil kendi hayat kalitemi bozmayacak sekilde destek olmayı seçiyorum.
Dışarıda maruz kaldığım suistimal deneyimlerinin benim içimde neye karşılık geldiğini neden böyle aynalamalara ihtiyaç duyduğumu anlamayı seçiyorum.
Bu hikayelerin başlangıç noktası neresiydi?
İlk gol ilk suçluluk nerede başlamıştı?
İlk kime nerede kanmayı seçmiştim?
İlk nerede istemediğim halde evet demiştim?
Bunlardan nasıl bir zarar gördüm?
Bunlardan nasıl bir fayda sağladım?
Tüm bu süreçleri anlayarak sifalandırmaya bilincimle hareket etmeye niyet ediyorum.
Artık bu boyutta bu ağırlıkta ( kurban bilinci ) deneyimlere ihtiyacım yok, uyanıp üzerimde ki yükü kaldırıyorum..
Bu döngülerin dersi anlamayan bir öğrencinin ders tekrarı alması gibi "tekrarladığını" anladım.
Gerekirse yardım alacağım.
Ben BEN'im.. Yenilenmiş BEN'im..
Geçmişte ki hatalarım uykulu halim
Yanlış kararlarım gafletlerim
Beni tanımlayamaz, oralar bitti..
Sağlıksız duygularımı direksiyondan alıyorum.
Kurban koltuğundan kalkıyorum.
Bilincimi devreye sokuyorum
Evren Türeci