Anlıyorum seni. Bak bizim durum farklıymış o zaman. Evet babam bizi evden kaçırdı,uzaklaştırdı,soğuttu. Belki de yaptığımız hataların baş müsebbibidir Allah rahmet eylesin. Fakat başımıza gelen her kötü olayda arkamızda durdu. Ölümü göze aldı yeri geldiğinde.
Bak benim bi arkadaşım var. Babası iki evlilik yaptı. İki kadınla aynı evde yaşıyolar. Üvey annesi çok kötü biri,öz annesi gariban,zavallı çekmediği kalmamış. Arkadaşım ve kardeşleri türlü eziyetle okuyup evlendiler. Neler çektiler o kadından.
Fakat o bu durumu hiç yansıtmıyor eşine. Çok iyi oynuyor diyebilirim. Sanki istediği zaman çekip gidebilirmiş gibi davranıyor. Halbu ki gitse kapıyı açan olmayacak..
Sokaklarda yaşamak babamın evinden iyidir der hep.
Geçen gün kocası ona "oğlumuz olmasa,bırakırsın sen beni" demiş. Kıs kıs güldük anlatınca düşün :)
Bilemiyorum madem boşanamıyosun doğru hamleler atsan keşke. Değişik stratejiler geliştirsen?