seni cok iyi anliyorum canim cunku malesef benim esim de ayni. ailesi surekli parasizliktan yakinir guya, ama kv'mi ne zaman gorsem kolunda yeni bir canta, uzerinde yeni bi tshirt, hep de marka ve pahali seyler. gercekten durumlari kotu olsa, kit kanaat gecinseler, harcamalarina dikkat etseler, cok mutevazi yasasalar o zmn esimin onlara yardim etmesi gozume batmaz, iyi yapiyor bile derim, ama hem paramiz yok diyip hem uste basa sacmalar, pahali kiyafetler almalar surekli hala alisveris derdi icinde olmalar o kadar zoruma gidiyor ki... cunku ben de calisiyorum, esimle birlikte kazanclarimizi ortak kullaniriz. hesaplari ayirma, biseylerin hesabini tutma gibi bir olayimiz yoktur. eve ne kadar para girerse ordan harcariz. ama kadinin ustunde yeni biseyler gordukce cildiriyorum! o zmn iste benim calismalarimin, emegimin karsiligini kadin catir cutur yiyor gibi hissediyorum ve bana cok dokunuyor. normalde ben cok savurgan bi insan diilimdir, ihtiyacim yoksa almam ama o zmn ben de napiyorum biliyo musun, ben de aliyorum kendime, borca sokuyorum kocami. sonra bakiyor kredi karti gelmis baya bi yuksek. kendi dusunsun diyorum hadi simdi versin olmayan parasini ailesine. sen de oyle yap. esini borca sok bak bakalim ne verebiliyor para yoksa. valla artik hic dusunmuyorum harcarken, cunku ben harcamasam benim yerime annesi bizim paramizi harcicak. ona firsat vermiyorum. sana da tavsiye ederim canim.
konu sahibinede örnek oluruz inşallah
