Cok tesekkür ederim. Sanki icimi okudun. Bende pisman olmaktan korkuyorum, ama biraz saglikli düsününce, daha dogrusu babamin bana anlattiklarini düsününce diyorum ki, hayir pisman olmam. Durgunlasiyorum bazen, bazen cok iyiyim iyi yaptim diyorum, sonra birden cöküntü yasiyorum acaba söyle yapsamiydim, acaba böyle denesemiydim.
Özellikle sabahlari uyandigim zamanlar kötü oluyorum.
Ama disaridan objektif olarak olaylara tanik olan ailem düzelmeyecegini defalarca söylediler bu son 2 haftadir, artik adamlarin dilinde tüy bitti. Bundan 2 yil önce babam demisti sizin evliliginiz bitmis, ben 30 senelik annenle evliyim hic bir zaman annenize o sekilde davranmadim dedi. 2 sene sonra babamin dedigi cikti gercekten, zaten bitmis bir evliligi sürdürüyorduk. Dogru karar olduguna emin oldugum zamanlarda oluyor ama endiselerde gelip gidiyor insAllah onlarda gececek zamanla. Bazende o kadar sey yaptim diyorum esim icin, o kadar fedakarlik yaptim, gittim calistim evimi gecindirdim, o is begenmedi o isten cikti öbüründen cikti, ne evde eksik varmi yok mu dedi, üstüne birde aci aci sözleri, hakaretleri, en sonra aileme hakareti.. kocaman bir hicmis diyorum hersey. Saki kabustan uyanmis gibiyim. Kocaman bir hic icin 4,5 yilimi hatta seviligi/nisanli döneminide sayarsak 8 sene mi verdim. Alnimiza yaziliymis demek ki görecekmisiz diyorum. Duygularim cok bulanik, bazen iyiyim, bazen kötü, bazen umutlu bazen endiseli.
O kadar merhametliyim ki yaptigi onca seye ragmen bana mesaj atip yalvardikca onun adina üzülüyorum birde, sonra kendime kiziyorum o sana hic üzüldü mü diyorum. Iftar vakti sofraya oturuyorum acaba ne yiyor diyorum, düsün bu adam hakaret etmis, eziyet etmis bana bir gün yüzü göstermemis, aileme saygisizlik yapmis, ben hala merhametim ve mantigim arasinda gitgeller yasiyorum. Biraz kendimi düsünmeyi ögrenmem lazim.
Cok tesekkür ederim arkadasim, yarama merhem gibisin, insAllah sende cok cok mutlu olursun.
