sadece bir kahve olayı değildir o, daha öncesi mutlaka vardır, duygu aşk bitmiş5 yıllık ilişkimi dün akşam itibariyle bitirdim.Sebebide üzerimde çok söz hakkı olduğunu sanıyor olmasıydı.İlişkilerde her zaman iki tarafında fedakarlık yapması gerektiğine inanırım.O bana hiç karışamaz,ay hesap mı vericem diyen insanlarıda her zaman çok samimiyetsiz buldum.Fakat böyle düşünen bir insan olmama rağmen, erkek arkadaşımın sınırları çok aştığını ve aslında değişmiceğini anlamamla ilişkiyi bitirdim.
Sorunumuz aslında çok net.Gün içerisinde özellikle havalarında güzelleştiği bu dönemde arkadaşlarımla dışarı çıkıp 2 saat bir cafede kahve içip sohbet etmek, yada bir sabah kahvaltısı planı yaparak 2-3 kız sahilde kahvaltı keyfi yapmak gibi istekler bana çok olağan ve insancıl geliyor.Benim gibi düşünmeyenler varsa buna gerçekten şaşırırım açıkcası.Fakat bu kadar uzun süreli ilişkimin her anında erkek arkadaşım zaten hep böyle biriydi.Böyle şeyleri büyük bi sorun olarak görür, hatta yanlış istekler olduğunu savunurdu.Fakat tamamen benim aptallığım, insanların zamanla karşısındakini tanıdıkça değişiceğine inanırım.Güven karşılıklıdır, birbirimizi tanıdıkça yavaş yavaş bu sorunları aşarız diye düşündüm.irili ufaklı sorunları bunca zamanda mutlaka aştık başlangıç ve şu zaman arasında ciddi bir fark olduğunu inkar edemem.Fakat bunca seneden sonra hala arkadaşlarımla çıkıp bir kahve içme isteğim tekrar yadırganınca patladım artık, ve bütün hayatım boyunca böyle yaşayamicağımı, sadece değişiceğine herşeyi zamanla aşıcağımıza inandığım için sevgiminde verdiği yetkiye dayanarak kendisiyle ilişkime bu zamana kadar devam etmiş olduğumu söyledim.Buna karşılık o da beni ''çok değişmek'' ile suçladı.Eğer o da zamanla böyle şeyler talep edip değişiceğimi bilseymiş zaten bunca zaman uğraşmazmış başka başka sorunları aşmak için zırt zibil bir sürü saçma sapan şey.Ne oralı oldum,ne aldığım karardan tedirgin oldum, ne de şüpheye düştüm.
Bence hayatımda duyduğum en saçma şey bi kızın arkadaşlarıyla gün içerisinde çaya kahveye gitmek istemesinin anormalleştirilmesi.O yüzden üzülmedim.Buraya bu konuyu açmamın sebebiyse aslında doğru karar verdiğimi birde sizlerden duyarak iyice kalbimde güneş açmasını sağlamak.Ne kadar emin olursam olayım onaylanmak insana daha da güven veriyor.Yinede benim gibi düşünmeyenler dahi varsa onlarında düşündükleri benim için kıymetli.Siz sevgililik ve evlilik hayatınızı nasıl yaşıyorsunuz bu anlamda? Yada şayet eşiniz bu konuları onaylamayan biri olsaydı sizce nasıl bir insana dönüşürdünüz?
Bu arada, üniversite öğrencisiyim. 23 yaşındayım.
Çok doğru karar vermissin canım tebrik ederim. Seven erkek kıskanırcı düşüncesi ile kendine uygulanan baskıdan hoşlanan mazoşist bayanların giderek azalması beni gelecek için umutlandırıyor.5 yıllık ilişkimi dün akşam itibariyle bitirdim.Sebebide üzerimde çok söz hakkı olduğunu sanıyor olmasıydı.İlişkilerde her zaman iki tarafında fedakarlık yapması gerektiğine inanırım.O bana hiç karışamaz,ay hesap mı vericem diyen insanlarıda her zaman çok samimiyetsiz buldum.Fakat böyle düşünen bir insan olmama rağmen, erkek arkadaşımın sınırları çok aştığını ve aslında değişmiceğini anlamamla ilişkiyi bitirdim.
Sorunumuz aslında çok net.Gün içerisinde özellikle havalarında güzelleştiği bu dönemde arkadaşlarımla dışarı çıkıp 2 saat bir cafede kahve içip sohbet etmek, yada bir sabah kahvaltısı planı yaparak 2-3 kız sahilde kahvaltı keyfi yapmak gibi istekler bana çok olağan ve insancıl geliyor.Benim gibi düşünmeyenler varsa buna gerçekten şaşırırım açıkcası.Fakat bu kadar uzun süreli ilişkimin her anında erkek arkadaşım zaten hep böyle biriydi.Böyle şeyleri büyük bi sorun olarak görür, hatta yanlış istekler olduğunu savunurdu.Fakat tamamen benim aptallığım, insanların zamanla karşısındakini tanıdıkça değişiceğine inanırım.Güven karşılıklıdır, birbirimizi tanıdıkça yavaş yavaş bu sorunları aşarız diye düşündüm.irili ufaklı sorunları bunca zamanda mutlaka aştık başlangıç ve şu zaman arasında ciddi bir fark olduğunu inkar edemem.Fakat bunca seneden sonra hala arkadaşlarımla çıkıp bir kahve içme isteğim tekrar yadırganınca patladım artık, ve bütün hayatım boyunca böyle yaşayamicağımı, sadece değişiceğine herşeyi zamanla aşıcağımıza inandığım için sevgiminde verdiği yetkiye dayanarak kendisiyle ilişkime bu zamana kadar devam etmiş olduğumu söyledim.Buna karşılık o da beni ''çok değişmek'' ile suçladı.Eğer o da zamanla böyle şeyler talep edip değişiceğimi bilseymiş zaten bunca zaman uğraşmazmış başka başka sorunları aşmak için zırt zibil bir sürü saçma sapan şey.Ne oralı oldum,ne aldığım karardan tedirgin oldum, ne de şüpheye düştüm.
Bence hayatımda duyduğum en saçma şey bi kızın arkadaşlarıyla gün içerisinde çaya kahveye gitmek istemesinin anormalleştirilmesi.O yüzden üzülmedim.Buraya bu konuyu açmamın sebebiyse aslında doğru karar verdiğimi birde sizlerden duyarak iyice kalbimde güneş açmasını sağlamak.Ne kadar emin olursam olayım onaylanmak insana daha da güven veriyor.Yinede benim gibi düşünmeyenler dahi varsa onlarında düşündükleri benim için kıymetli.Siz sevgililik ve evlilik hayatınızı nasıl yaşıyorsunuz bu anlamda? Yada şayet eşiniz bu konuları onaylamayan biri olsaydı sizce nasıl bir insana dönüşürdünüz?
Bu arada, üniversite öğrencisiyim. 23 yaşındayım.
kralicetaci
?
Ne yaptınız barıştınız mı
