- 19 Temmuz 2017
- 859
- 1.071
- 43
Hayaller kurdurup , sonra o hayalleri yıkıp enkazın altında bırakıldığımın , uçmayı vaad edip kanatlarımın kırılışının , yarım kalışımın , yangına atılışımın 40. gününden selamlar... Ben ilk güvendiğim adam tarafından yarı yolda bırakılan , en acısıda o yarı yolda bırakan adamolmayana hala göz yaşı döken aci zbir kadınım. Evet tam olarak bu 'aciz'... Tam toparlanıyorum derken kendimi yıkık dökük buluyorum hep. Tek damla gözyaşına değmeyen o adamolmayan için hüngür hüngür ağlıyorum , sevginin ne olduğundan bihaber olan o adamolmayanı seviyorum hala. Evet kızın bana inanın hakediyorum fazlasıyla. 40.günde geldiğim nokta bu. Tek tesellim artık ona yazmak istemiyo oluşum zorlanmadan uzak duruyo oluşum. Fazlası yok unutabilmiş , yada beklemiyo değilim malesef... Sabah uyandığımda hala ilk o geliyo aklıma , hala rüyarlarımda yer veriyorum , hala herşeyde onu buluyorum. Dedim ya acizlik... ilk günden silen birdaha aklına dhi gelmeyen güçlü kadınlardan olmak isterdim değilmişim . İlk yenilgim de görmüş oldum bunu. Bunun izi hep bende kalıcak biliyorum ne kadar zaman geçerse geçsin... En çok merak ettiğimde ne biliyo musunuz. Bende iz kalacak yaralar açan o adamolmayan yaşattıklarını yaşıycakmı , gözyaşlarımın hesabını ödeyecek mi , pişman olacak mı ... İlerleyen günlerde yazarım yine sorularıma cevap bulabilirsem. Sadece içimi dökmek istedim. Öylesine...
Son düzenleme: