- 24 Şubat 2013
- 5.001
- 5.053
- 398
Malesef zaman ve dua , Başka çare yok. Allah yardımcınız olsun, sizin için hayırlısını versin
Malesef zaman ve dua , Başka çare yok. Allah yardımcınız olsun, sizin için hayırlısını versinevet ama bir ilacı olmalı kalbim çok ağrıyor..
Blöf yapıyor. Ayrılmayı gönülden istese daha sakin olurdu. Sizdede kabahat buldum. Ailesine karşı yeterli özeni göstermemişsiniz. Yemwk davetini bile size hatırlatmak zorunda kalmış. Evlendiğimizde, eğer ortada çok ciddi bir sebep yoksa aileleri yok sayamayız. Belli nezaket kurallarına uymamız gerekir. Tabi eğer karı koca hippi tarzı özgür, tasadız bir yaşam tarzını benimsememişse.Merhaba hanımlar..öncelikle hayırlı Ramazanlar dilerim..
konuma geçecek olursak 6 yıllık evliyim.evliliğimde mutlu olduğum, çok üzüldüğüm zamanlar da oldu.ama yaşanan tüm olaylara rağmen eşimle aramızda sevginin varlığına hep inandım ve hissettim.gel gitlerimiz hep vardı.en son altı ay önce buyuk bir kavga yaşadık ve ben ailemin yanına döndüm.yaklaşık 2,5 ay sonra konuştuk ve tekrar birleştik.aslında ikimizde biliyoruz anlaşamıyoruz.ama birbirimizi seviyoruz yine de.bir türlü kopamadık.ve birleştiğimiz her defasında hatta küs olupta barıştığımız zamanlarda bile sanırsınız ki liseli ayakları yere basmayan aşıklarız..
Ama hissediyorum ki bu son olayda birşeyler koptu..buna rağmen yine de oldukça iyiydi aramız.hatta eskisinden daha iyi..hatta artık çocuk düşünmeye başlamıştım..
aramızdaki sorunların ana kaynağı onun hakaretvari ve sürekli eleştirel konuşmaları.ve benim ailesine karşı soğuk oluşum.ne zaman kavga etsek (ki edemiyoruz çünkü hemen hiddetlenip susturuyor) ailesini öne sürüp beni ordan vurmaya çalışıyıor.
bir hafta öncesinde yine bana yaptığı bir saygısızlığından dolayı onunla küsmüştüm.konuşmuyordum.oda hiç oralı değilmiş gibi davranıyordu.bu haftasonu ailemi ziyarete gittim.başka şehirde yaşıyorlar.gelmek istemedi işim var dedi.haftabaşı döndüğümde akşam telefon etti direk sen ne zaman benim ailemi iftara çağırmayı düşünüyorsun dedi.bende dedim bu hafta çağıracağım.ben demesem sen hiç aklına gelipte ailemi çağırmazsın dedi.bende annenle konuştum bu hafta çağıracağım dedim.benimle hiçbirşey konuşma duymak istemiyorum dedi.sadece senden ailene dönmeni ve artık orda yaşamanı istiyorum dedi.bende beni hayatına sen çağırdın (benimle evlenmek için çok çabalamıştı.)bundan sonraki ömrümü senin için yaşayacağım diyen sen değilmiydin dedim.artık benimle yaşamak istemeyebilirsin,ayrılmayı isteyebilirsin seni anlarım dedim.ama aileme dönmeyeceğim ben bu evden ayrılmayı kabul edene kadar burası benim evim sen eve gelme artık bende evden ayrılmaya karar verdiğim zaman sana anahtarı teslim eder bırakırım dedim.tamam dedi. dün aşkam geldi.sabah ayakkabılarının hepsini alıp gitmiş..
şimdi derin bir yalnızlık içindeyim..içimde bir boşluk var..sanki şimdi bu kadar dingin olmamın acısı ağlama krizleriyle nihayet bulacakmış gibi..aileme birşey söylemedim.şimdilik söylemeyi düşünmüyorum..
bilmiyorum blöf mü yapıyor.yoksa gerçekten bunu mu istiyor ..ama geldiğinde çok sinirliydi..kapıları vurup gitti..
kırgınım..üzgünüm..ne yapmam gerektiğini bilmiyorum..
Blöf yapıyor. Ayrılmayı gönülden istese daha sakin olurdu. Sizdede kabahat buldum. Ailesine karşı yeterli özeni göstermemişsiniz. Yemwk davetini bile size hatırlatmak zorunda kalmış. Evlendiğimizde, eğer ortada çok ciddi bir sebep yoksa aileleri yok sayamayız. Belli nezaket kurallarına uymamız gerekir. Tabi eğer karı koca hippi tarzı özgür, tasadız bir yaşam tarzını benimsememişse.
Bence siz adım atın. Konuşun eşinizle. Herşey bir yana birbirinizi seviyorsunuz. Bunun için gururu bir kenara bırakın.
Blöf yapıyor. Ayrılmayı gönülden istese daha sakin olurdu. Sizdede kabahat buldum. Ailesine karşı yeterli özeni göstermemişsiniz. Yemwk davetini bile size hatırlatmak zorunda kalmış. Evlendiğimizde, eğer ortada çok ciddi bir sebep yoksa aileleri yok sayamayız. Belli nezaket kurallarına uymamız gerekir. Tabi eğer karı koca hippi tarzı özgür, tasadız bir yaşam tarzını benimsememişse.
Bence siz adım atın. Konuşun eşinizle. Herşey bir yana birbirinizi seviyorsunuz. Bunun için gururu bir kenara bırakın.
Olmamalı tabi. Ama bazı insanlar fevri davranabiliyor. Eşinizde onlardan.hatalı olabilirim belki.bu ayrılmaya varacak derecede bir durum olabilir mi
Blöftür bence de ama sizi bu kadar yıpratması üzücü. Siz sakın üzülmeyin,gelirse gelir gelmezse kendi kaybıdır. Hatta bence ailesini yine de iftara çağırın da gözü insanlık görsün eşinizin..
Sen evden gitmek istemiyorum dediğin için rahat şuanda sen eşyalarının birazını topla eşine msj at "eşyalarımın birazını topladım ve anahtarı şuraya bırakıyorum.. geri kalan eşyalarımı daha sonra toplarım" diye yaz... ve ailenin yanına git..Merhaba hanımlar..öncelikle hayırlı Ramazanlar dilerim..
konuma geçecek olursak 6 yıllık evliyim.evliliğimde mutlu olduğum, çok üzüldüğüm zamanlar da oldu.ama yaşanan tüm olaylara rağmen eşimle aramızda sevginin varlığına hep inandım ve hissettim.gel gitlerimiz hep vardı.en son altı ay önce buyuk bir kavga yaşadık ve ben ailemin yanına döndüm.yaklaşık 2,5 ay sonra konuştuk ve tekrar birleştik.aslında ikimizde biliyoruz anlaşamıyoruz.ama birbirimizi seviyoruz yine de.bir türlü kopamadık.ve birleştiğimiz her defasında hatta küs olupta barıştığımız zamanlarda bile sanırsınız ki liseli ayakları yere basmayan aşıklarız..
Ama hissediyorum ki bu son olayda birşeyler koptu..buna rağmen yine de oldukça iyiydi aramız.hatta eskisinden daha iyi..hatta artık çocuk düşünmeye başlamıştım..
aramızdaki sorunların ana kaynağı onun hakaretvari ve sürekli eleştirel konuşmaları.ve benim ailesine karşı soğuk oluşum.ne zaman kavga etsek (ki edemiyoruz çünkü hemen hiddetlenip susturuyor) ailesini öne sürüp beni ordan vurmaya çalışıyıor.
bir hafta öncesinde yine bana yaptığı bir saygısızlığından dolayı onunla küsmüştüm.konuşmuyordum.oda hiç oralı değilmiş gibi davranıyordu.bu haftasonu ailemi ziyarete gittim.başka şehirde yaşıyorlar.gelmek istemedi işim var dedi.haftabaşı döndüğümde akşam telefon etti direk sen ne zaman benim ailemi iftara çağırmayı düşünüyorsun dedi.bende dedim bu hafta çağıracağım.ben demesem sen hiç aklına gelipte ailemi çağırmazsın dedi.bende annenle konuştum bu hafta çağıracağım dedim.benimle hiçbirşey konuşma duymak istemiyorum dedi.sadece senden ailene dönmeni ve artık orda yaşamanı istiyorum dedi.bende beni hayatına sen çağırdın (benimle evlenmek için çok çabalamıştı.)bundan sonraki ömrümü senin için yaşayacağım diyen sen değilmiydin dedim.artık benimle yaşamak istemeyebilirsin,ayrılmayı isteyebilirsin seni anlarım dedim.ama aileme dönmeyeceğim ben bu evden ayrılmayı kabul edene kadar burası benim evim sen eve gelme artık bende evden ayrılmaya karar verdiğim zaman sana anahtarı teslim eder bırakırım dedim.tamam dedi. dün aşkam geldi.sabah ayakkabılarının hepsini alıp gitmiş..
şimdi derin bir yalnızlık içindeyim..içimde bir boşluk var..sanki şimdi bu kadar dingin olmamın acısı ağlama krizleriyle nihayet bulacakmış gibi..aileme birşey söylemedim.şimdilik söylemeyi düşünmüyorum..
bilmiyorum blöf mü yapıyor.yoksa gerçekten bunu mu istiyor ..ama geldiğinde çok sinirliydi..kapıları vurup gitti..
kırgınım..üzgünüm..ne yapmam gerektiğini bilmiyorum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?