16 yıllık öğretmenim. 16 yıldır 14 saat uzaklıkta bir şehirde görev yapıyorum. Atandığım ilk yıl evlendim. İlk 6-7 sene eşim benim memleketime tayin istemek istemedi. Bu arada ikimizde çalıştığımız şehirden değiliz. Eşimim memleketi de 8 saat uzaklıkta. Ben Eskişehirliyim, eşim Artvinli. Yıllarca yalvardım. Kimsemiz yok. İkimiz zehirlendik bizi hastaneye götürecek adam bulamadık. Bayramlarda gideceğimiz kimse yok. En sonunda 2012-2013 de eşim benim memleketime tayin istemeyi kabul etti. O zamandır bekliyorum ki Eskişehir de okul açılsın. Yok. Açılmıyor. Her yaz 1 ay onun memleketinde, bir ay benimkinde kalıyoruz. Annemler yanımıza geliyor. Ama her ayrılış o kadar koyuyor ki. Alışılmıyor. Bir yanın orada kalıyor. Emanet yaşıyorum hissi hiç geçmiyor