Çünkü onların bizim gibi kıyas mekanizması yok henüz.
Olanı olduğu gibi kabul etme var.
Salt kabul, yorumsuz.
Babammı babam, okey, canım babam.
İlk sorgulama ergenlikte başlar.
O esnada da yeterli mukayeseye ulaşamayabilir hatta.
Esas sorgulama ise, çocuk ilerde ciddi bi partner ilişkisine başladığında olur.
Yani gerçek olgunluğa erişene kadar, çocuklar mutlu ebeveyne yaslar sırtını.
Cefakar olana acır, ama yanında kaygılı hisseder.
Konu sahibine benim tavsiyem kendinin şuan eşiyle hiç evlenmemiş psikolojisini yakalaması. Bunun için de iletişime sınır getirmesi.
Gerekirse çocuğa günün bir vaktini belirlemesi baba araması için.
Onun dışında eski eşe net sınır koymak.
Şu şu saatler dışında aramalara cevap vermiyorum.
Adam hem özgür, hem hesap soran olarak oh rahat.
Lütfen kendi hayatınızla ilgili sorulara cevap vermeyin.
Artık ona karşı bi sorumluluğunuz yok.
Çocuk zaten hep sorumluluktu ayrılınca hiç bişey değişmedi, sadece kocanın yükünü attınız.
Hep bunu hatırlayın, onun yükünü attınız, sorgulamalarını yük edecekseniz tekrar, ne anladım ben o boşanmadan?
Rahatınızı düşünün, çocuğa yalnızca mutlu anne lazım, babasının stresini ruhunda taşıyan anne evliykendi, gömün onu.
Yeni1anne
