Babam

Lutfen kendinizi kötü hissetmeyin ve kendinizi uzmeyin, insanlar secimleriyle yasar, babanız boyle bir hayat seçmiş, yalniz bir hayati secen insanlar malesef yalniz baslarina vefat ediyorlar. İlahi adalet.
Siz cok iyi bir evlatsıniz, elinizden gelenide yapmışsınız, her şeyde bir hayir vardır Allah isteseydi siz vefat etmeden görmüş olursunuz.Kendinizi suçlamayın.
Basiniz sağ olsun, Allah sabır versin
 
Neden yaşananların bütün sorumluluğunu üstleniyorsun? Ne yaşandıysa karşılıklı yaşandı.
Üstelik sen çocuk baban yetişkindi.
Onun da belki sebepleri vardı diye düşünüp vicdan yapıyorsun, doğrudur da, kendince sebepleri vardı muhtemelen. Ama senin de kendi sebeplerin var.
Ve senin için geçerli olan kendi sebeplerin.
Onun sebepleri seni bağlamaz.
Allah rahmet eylesin sen yapabileceğin kadar yapmışsın . Gücünün yettiğinden fazlası için kendini suçlayamazsın.

Lutfen kendinizi kötü hissetmeyin ve kendinizi uzmeyin, insanlar secimleriyle yasar, babanız boyle bir hayat seçmiş, yalniz bir hayati secen insanlar malesef yalniz baslarina vefat ediyorlar. İlahi adalet.
Siz cok iyi bir evlatsıniz, elinizden gelenide yapmışsınız, her şeyde bir hayir vardır Allah isteseydi siz vefat etmeden görmüş olursunuz.Kendinizi suçlamayın.
Basiniz sağ olsun, Allah sabır versin
Yalnız ölmesi, öldüğünün 2 gün sonra evden gelen kokudan farkedilmesi… 😓 fakat dediğiniz gibi kendi seçimiydi.. yap et sonra ben kötüyüm arkamı toplayın annem de yoruldu bende yoruldum bi yerde bittim tükendim artık. Eve rutin sağlık ekipleri geliyormuş aşevinden yemeği geliyormuş doktorlar hemşireler yalvarıyormuş amca bakıma ihtiyacın var seni huzurevine yatıralım gel diye kavga ediyormuş gitmem diyormuş. Bi komşu abla var ondan sormuşlar bu adamın bi yakını yok mu gelse baksa hali durumu çok kötü vs diye abla keşke beni arasaydın ya diyorum kızım babanın huyunu hepimiz biliyorduk senin de kendi evin barkın yuvan vardı huzurun bozulurdu daha kötü olurdun o yüzden aramadım diyor. O kadar kötü durumda olduğu hiç aklımdan geçmezdi çünkü onu kaç kere ellerimle ben götürdüm hastaneye serum takıyorlardı ciğerlerindeki suyu boşaltıyorlardı biraz rahatladıktan sonra o alkole geri dönüyordu . Benimle işi bittikten sonra yüzüme bakmıyordu. Lafımı sözümü dinlemiyordu tersliyordu azarlıyordu hemen. Sigara içmesini dahi yasaklamıştı doktor bırakın alkolü ama sigarayı da su gibi içiyordu. Benim babam kalp krizi geçirmedi kayıtlarda böyle yazıyor olabilir otopsi yapıldı sonucu gelecek doktor çok büyük ihtimalle kalp krizi dedi ama işin iç yüzünü bilen biri olarak benim babam intihar etti kendi ömrüne kendi kıydı o bedeni kendi elleriyle çürüttü. Biz de nasibimizi aldık tabi. Yaşım 26 ama 100 yaşındayım gibi hissediyorum.
 
Yalnız ölmesi, öldüğünün 2 gün sonra evden gelen kokudan farkedilmesi… 😓 fakat dediğiniz gibi kendi seçimiydi.. yap et sonra ben kötüyüm arkamı toplayın annem de yoruldu bende yoruldum bi yerde bittim tükendim artık. Eve rutin sağlık ekipleri geliyormuş aşevinden yemeği geliyormuş doktorlar hemşireler yalvarıyormuş amca bakıma ihtiyacın var seni huzurevine yatıralım gel diye kavga ediyormuş gitmem diyormuş. Bi komşu abla var ondan sormuşlar bu adamın bi yakını yok mu gelse baksa hali durumu çok kötü vs diye abla keşke beni arasaydın ya diyorum kızım babanın huyunu hepimiz biliyorduk senin de kendi evin barkın yuvan vardı huzurun bozulurdu daha kötü olurdun o yüzden aramadım diyor. O kadar kötü durumda olduğu hiç aklımdan geçmezdi çünkü onu kaç kere ellerimle ben götürdüm hastaneye serum takıyorlardı ciğerlerindeki suyu boşaltıyorlardı biraz rahatladıktan sonra o alkole geri dönüyordu . Benimle işi bittikten sonra yüzüme bakmıyordu. Lafımı sözümü dinlemiyordu tersliyordu azarlıyordu hemen. Sigara içmesini dahi yasaklamıştı doktor bırakın alkolü ama sigarayı da su gibi içiyordu. Benim babam kalp krizi geçirmedi kayıtlarda böyle yazıyor olabilir otopsi yapıldı sonucu gelecek doktor çok büyük ihtimalle kalp krizi dedi ama işin iç yüzünü bilen biri olarak benim babam intihar etti kendi ömrüne kendi kıydı o bedeni kendi elleriyle çürüttü. Biz de nasibimizi aldık tabi. Yaşım 26 ama 100 yaşındayım gibi hissediyorum.
Kendinize lutfen cok yüklenmeyin, siz elinizden geleni fazlasıyla yapmışsınız. Unutmaya calisin, butun hayatinizi zaten etkilemiş kalaninida etkilemesine izin vermeyin
 
Kızlar hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim yüreğimi öyle serinlettiniz ki Allah razı olsun . Biliyor musunuz aklım fikrim o 5 yaşımda kaldı. Ya diyorum bu gerçekten mükemmel bi babaydı evet annemin anlattığına göre mükemmel bi koca değilmiş annem bana hamileyken dahi şiddet görmüş sen kıpır kıpır bi bebektin ne zaman kavga etsek dövse karnımın bi tarafı şişerdi oraya yumulurdun ve günlerce kımıldamazdın diyor. O kadın neler çekmiş dayak yemekten bayıldığınızı düşünün anne babanızın “kızınızı geberttim öldü heralde gelin bi bakın da leşini götürün” diye arandığını düşünün. Annemin ailesi anneme sahip çıkmamış keşke çıkabilseydiler ama 30 yıl önceki Türkiye belki bi kadın sığınma evi bile yoktu kendini kurtaramadı annem. Beni hep kaçırırmış annemden tehdit edermiş dedem gözünün içine bakarmış gitsin diye geleceksen çocuğunu atıp gelirsin demiş annem çaresizlik içinde kaç kere dönmüş o zulüm kapısına tekrar tekrar. Biriniz yazmışsınız ya “babam niye iyi bi insan değildi diye üzül” gerçekten bunu o kadar çok defa düşünüp üzüldüm ki . Kızım kızım der dururdu annemden çok ona düşkündüm ben. Uyuyacağım zaman mesela baba sallasın dermişim anneme. Hiç yanından ayırmazdı beni işe giderdi bende onunla giderdim arabada bana çikolatalar , cipsler, oyuncaklar alırdı . Eve hiç eli boş dönmezdi beni mutlu edecek bişey mutlaka getirirdi. Neden hep bunları hatırlıyorum? Çocuğunu böyle seven insan sonrasında çocuğuna it köpek muamelesi yaptı insan yerine koymadığı zamanlar oldu. Büyüyünce neden bu kadar değersizleştim? Küçük olmak, bebek olmak, sevimlilik falan mıydı beni evlat onu da baba yapan? Büyüyünce o babadan eser kalmadı. Ben ergenlik çağımdayken arkadaşlarım aşk acısı çekerdi ben annemin babamın acısını. Eşimle aramdaki sorunların bile kaynağı belli . Yaşamaya takatim kalmamışken gittim evlendim. Beceremedim sürdüremedim evliliği de . Elimi attığım yer kurudu zaten hayatım boyunca. Psikolojim berbat sağken böyle düşünüp üzülüp canı sağolsun neyse diyip geçiyordum şimdi kendimi teselli edecek kelime bulamıyorum.
Hersey biz insanlar için. Hepimiz hayatta türlü acılar çektik, kimimiz hala çekiyor, kiminde derin acılar bırakmıştır. Ben şu hayatta şunu öğrendim asla değmeyecek insanlar için üzüntü ve keder içinde zaman geçirmemek lazım. Bizler üzülüp ağlarken onlar hayatlarını yaşıyordu. Bir an önce kendinize ve sağlığınıza bakın. Kimsenin sizi üzmesine izin vermeyin. Hayat hepimiz için çok güzel olur umarım.
 
Yalnız ölmesi, öldüğünün 2 gün sonra evden gelen kokudan farkedilmesi… 😓 fakat dediğiniz gibi kendi seçimiydi.. yap et sonra ben kötüyüm arkamı toplayın annem de yoruldu bende yoruldum bi yerde bittim tükendim artık. Eve rutin sağlık ekipleri geliyormuş aşevinden yemeği geliyormuş doktorlar hemşireler yalvarıyormuş amca bakıma ihtiyacın var seni huzurevine yatıralım gel diye kavga ediyormuş gitmem diyormuş. Bi komşu abla var ondan sormuşlar bu adamın bi yakını yok mu gelse baksa hali durumu çok kötü vs diye abla keşke beni arasaydın ya diyorum kızım babanın huyunu hepimiz biliyorduk senin de kendi evin barkın yuvan vardı huzurun bozulurdu daha kötü olurdun o yüzden aramadım diyor. O kadar kötü durumda olduğu hiç aklımdan geçmezdi çünkü onu kaç kere ellerimle ben götürdüm hastaneye serum takıyorlardı ciğerlerindeki suyu boşaltıyorlardı biraz rahatladıktan sonra o alkole geri dönüyordu . Benimle işi bittikten sonra yüzüme bakmıyordu. Lafımı sözümü dinlemiyordu tersliyordu azarlıyordu hemen. Sigara içmesini dahi yasaklamıştı doktor bırakın alkolü ama sigarayı da su gibi içiyordu. Benim babam kalp krizi geçirmedi kayıtlarda böyle yazıyor olabilir otopsi yapıldı sonucu gelecek doktor çok büyük ihtimalle kalp krizi dedi ama işin iç yüzünü bilen biri olarak benim babam intihar etti kendi ömrüne kendi kıydı o bedeni kendi elleriyle çürüttü. Biz de nasibimizi aldık tabi. Yaşım 26 ama 100 yaşındayım gibi hissediyorum.
Kendine cok haksızlık ediyorsun
İnsan herkesten önce kendine borclu.
Kafanda çözemeyecek bu yıkıntı İn altında kalacaksan yardım al.
Bak bu hayatta herkes secimini yasar. Baban böyle bir hayatı ve böyle bir sonu secti.
Sen de kendini seç iyi ol toparlan
 
Yalnız ölmesi, öldüğünün 2 gün sonra evden gelen kokudan farkedilmesi… 😓
Işte hayat bu kadar kısa.. Bir gün leşinin kokusuyla insanların senin öldüğünü anlamalarına gerek kalmayacak bir hayat yaşaması gerektiğini bilseydi oda. (Sözüm yalnız yaşamak zorunda kalan insanlara değil, yaşadığı iğrenç hayatıyla kendini boyle yalnizlastiranlara)

Samimi söylüyorum saniyeni bile harcama üzülmek için. Keyfine bak boşver..
 
Vicdan azabı çekeceğiniz bir durum yok,bu hayatı o tercih etmiş siz elinizden geleni yapmışsınız.
Başınız sağolsun
 
  • Beğen
Reactions: JES
Konu sahibi okudukça yorumlarınızı icim üzüldü. Daha fazla kendinizi yıpratmayın. Psikolojik destek alıyor musunuz ?
 
Hersey biz insanlar için. Hepimiz hayatta türlü acılar çektik, kimimiz hala çekiyor, kiminde derin acılar bırakmıştır. Ben şu hayatta şunu öğrendim asla değmeyecek insanlar için üzüntü ve keder içinde zaman geçirmemek lazım. Bizler üzülüp ağlarken onlar hayatlarını yaşıyordu. Bir an önce kendinize ve sağlığınıza bakın. Kimsenin sizi üzmesine izin vermeyin. Hayat hepimiz için çok güzel olur umarım.

Kendine cok haksızlık ediyorsun
İnsan herkesten önce kendine borclu.
Kafanda çözemeyecek bu yıkıntı İn altında kalacaksan yardım al.
Bak bu hayatta herkes secimini yasar. Baban böyle bir hayatı ve böyle bir sonu secti.
Sen de kendini seç iyi ol toparlan

Işte hayat bu kadar kısa.. Bir gün leşinin kokusuyla insanların senin öldüğünü anlamalarına gerek kalmayacak bir hayat yaşaması gerektiğini bilseydi oda. (Sözüm yalnız yaşamak zorunda kalan insanlara değil, yaşadığı iğrenç hayatıyla kendini boyle yalnizlastiranlara)

Samimi söylüyorum saniyeni bile harcama üzülmek için. Keyfine bak boşver..

Vicdan azabı çekeceğiniz bir durum yok,bu hayatı o tercih etmiş siz elinizden geleni yapmışsınız.
Başınız sağolsun

Konu sahibi okudukça yorumlarınızı icim üzüldü. Daha fazla kendinizi yıpratmayın. Psikolojik destek alıyor musunuz ?
Size ilginç bişeyden bahsedeceğim kızlar. Babama resmen kul köle olduğumu beni tanımadan görmüş oldunuz. Annemi çok üzmüşlüğüm hatta ağlatmışlığım dahi vardır ama babama şu yaşıma kadar gıkım çıkmadı. Tek hatırladığım o anneme attığı iftiradan dolayı sayfalarca yazdığım mesajlar ettiğim hakaretler ki ben kolay kolay babama kötü birşey söyleyemezdim o dönem gerçekten çok üzdü beni. Dışardan bakınca şuan belki ya ne kadar iyi bi kızmış diyorsunuzdur ama bu iyiliğimi babamdan başkasına hiç yansıtmadım. Hayatım boyunca hep insan kaybettim belki yaşadıklarımın acısını onlardan çıkardım. Babam uzak olduğu için mi çok değerliydi gözümde? Belki de hep hasta olduğu için. Hasta olmasa dahi bizi üzmek için hastayım derdi. Sağlıklı olduğu zamanlar yaptı bunu . Ölmüş dedirtti bi arkadaşına mesela o yüzden bana hala şaka gibi geliyor babam bu ya diyorum yine trip atıyordur son görülmesine bakıp duruyorum girse whatsapp a da bu nasıl bi şakaydı artık çok ileri gittin diye kızsam. Hastanede çekilip resim atardı asla felç olmamış ama erkek kardeşime daha 1 ay önce felç oldum oğlum diyordu kardeşim bana söylüyordu yok ablam öyle bişey ben haberini alıyorum diyordum. Sosyal medya hesapları hep sitem dolu şarkılarla dolu ölürsem mezarıma dahi gelmeyin diyor. Biz neden ona sitem edemedik asıl sitemi bizim etmemiz gerekmez miydi? Son nefesine kadar ya ben bu suçsuz günahsız kadına bu çoluğuna çocuğuma neler yaşattım ayağıma niye bekliyorum çalayım kızımın kapısını da helalleşeyim demedi. Eşimle çok kavgalarımız oldu babama gösterdiğim sabrın, tahammülün zerresini göstermedim ben eşime. Çaresiz kaldığım çok anlar oldu sahipsiz hissettiğim çok zaman oldu. “Ah arkam” diye bi söz var ya hani. Hayatım boyunca gölgesine dahi sığınamadım. Canımı çok yaktın ama yine de hakkım helal sana yine de rahat uyu .. sadece etrafıma bakıyorum anneler babalar evlatlarının peşinde koşuyor, evlatlar onların peşinde değil.
 
İçim çok acıyor kızlar elimde değil engel olamıyorum 😞 Allah çektirmedi yine de. Herkes kurtuldu diyor ele ayağa düşürmeden kimseye muhtaç etmeden. Bunda da vardır bi hayır ama önceki hayatım zaten berbattı bundan sonra hiç toparlayamayacağım diye korkuyorum. Günden güne hafiflemesi gerekirken içimdeki alev günden güne hararetleniyor canım çok acıyor 😞
 
EC315357-993C-440B-9C37-3F3D77C9C56E.jpeg
 
Kızlar babamı kaybettim. Nerdeyse 2 hafta oluyor. Nasıl anlatsam nerden başlasam bilmiyorum. Annemle hep sorunları vardı. Ben annemi dövdüğünü hayal mayal hatırlıyorum. Çok işkence etmiş anneme. Anneme zorla anlattırırım yine de kötülemez nefret etmeyeyim diye. 5 yaşıma kadar babam tarafından çok sevilmiş, şimartılmış bi çocuk olarak büyütüldüm. Çok ilgili bi babaydı bana karşı. Derken annemle ayrıldılar. Uzun bi süre uzak kaldım babamdan sadece telefonda görüşüyorduk. 7-8 sene böyle geçti. Sonra tekrar birleştiler onca seneden sonra. Hayatımın cehennemini yaşamaya başladım. 12-13 yaşında bi çocuktum. Kavgalar, tartışmalar, geçimsizlik, çalışmaması, bize soğuk davranması, dengesiz davranması , eziyeti , zulmü benim çocukluğumu yedi bitirdi. Şuan burada anlatmaya dahi çekindiğim bi takım olaylar oldu. Benimle bi alakası yok ama benim hayatımı olumsuz olarak çok fazla derinden etkiledi bu olaylar. Okuldan kaçmaya başladım mesela. Kendime kesici aletle zarar dahi verdiğim oldu ergenlik dönemimde. İntiharı düşündüğüm oldu. Açıklayamıyorum ama ne kadar fazla etkilendiğimi ve hayattan kopma noktasına geldiğimi anlayın diye bunları örnek veriyorum.

En sonunda ikinci defa tekrar ayrıldılar. Çok memnundu hayatından. Yine sürekli telefonda görüşüyorduk ama bi gün yüzünü görmek istedim şehir içinde olduğu halde bana şehir dışındayım dedi bunu çok iyi hatırlıyorum. Arkadaşlarıyla, dost bildikleriyle gününü gün etti. Babam bu hayatı kendince doya doya yaşadı. Bana sorarsanız kendini mahvetti hiç etti derim. Öyle olduğunu sonradan o da anladı ama iş işten geçmişti. Neyse kızlar 3-4 sene nadir de olsa görüştük gidince yanına öperdi, koklardı, sarılırdı, ağlardı ama mesela 2 gün ard arda gitsem 3. gün kapıyı açmazdı. Yıllar böyle geçti.

Birgün annemin namusuna laf edip millete yaydı ki benim annem hayatını çocuklarına adamış bi kadın erkeklerden öyle nefret ettirdi ki babam onu, aman aman benden uzak olsunlar çocuklarım bana yeter derdi hep. Anneme attığı iftirayı olmayan bişeyi olmuş gibi planlayıp, detaylandırıp, millete hikaye anlatır gibi anlatmasını sindiremedim. Sonuçta o kadın çıkmış gitmiş hayatından çektirmediğin eziyet kalmamış benim annemin hayatı çalışıp çabalamakla geçmiş yeri gelmiş senin borçlarını ödemiş sana türlü türlü fedakarlıklar yapmış tek yapman gereken susup oturmaktı bi darbe daha vurmak niye?

Çok kötü kavga ettim o dönem babamla kızlar. Ağza alınmayacak hakaretler ettim o an hakettiğini düşünerek. Ki benim hakkımda dahi millete hayırsız evlat diye anlattığını duymuştum . Hayırsız evlat olacak ne yaptım bilmiyorum. Ne çocukluğumu bildim ne gençliğimi bildim ömrüm ordan oraya sürüklenmekte geçti bi gün olsun gıkım çıkmadı ben daha ne yapabilirdim benim tek suçum çocuk olmaktı evlat olmaktı dünyaya gelmekti. Keşke hiç gelmeseydim.

O son tartışmadan sonra babamla iplerimiz koptu. Bi dönem görüşmedik. Hayatı boyunca hep alkol aldı. Bir gün hastaneden aradılar babanız yoğun bakımda diye gittim. Çıktı yoğun bakımdan ama durumu da pek iyi değil dedi doktor kalp yetmezliği, akciğer yetmezliği, koah hastalığı vardı. 3-5 sene öncesine kadar bu adam sapasağlamdı. Alkol bağımlılığı ve o pis çevresi yedi bitirdi onu. Maddi sıkıntı çekiyordu sürekli benden para istiyordu oysa ki emekli maaşı vardı ayda 3000 e yakın para alıyordu ama yakın tanıkların anlattığına göre o alkolik para yiyici arkadaşlarına yediriyormuş 3-5 gün içinde toz duman oluyormuş o para. Kızlar babam bana bir gün olsun 1 lira veripte al kızım okuldan bi simit al dahi dememiş insan.

Hayatında başka bi kadın vardı kadın onu terketti hastalanınca. Ben elimden geldiğince gittim geldim evini temizledim, yemeğini, alışverişini yaptım , ihtiyacını karşıladım. Kırgınlığıma rağmen yanında olmaya çalıştım ama bir gün olsun kızım senin de halin vaktin ne demedi bi ihtiyacın var mı demedi sürekli beni suçladı benim gözlerimin içine baka baka annemin namusuna laf etmeye devam etti. Annenin evine giren çıkan belli değilmiş dedi şu şu adamla kırıştırıyormuş dedi yine de sessiz kaldım. Sonra bir gün sözlenme durumum oldu. Annemin evine geleceklerdi annem babamın bulunmasını istemedi . Bende dedim ki bak böyle böyle gelecekler isteyip gidecekler ben sözlümü alıp geleceğim senin yanına daha sonra el öpmeye tamam dedi.

Eşimle gittim nişan davetiyemi de aldım götürdüm hani hatıra kalsın onda da diye. Nişanım salonda olacağı için istersen gel diyecektim . Kapıyı açar açmaz misafirim var girmeyin dedi eşimle göz göze geldik o kadar utandım ki. Davetiyeyi yüzüme çarptı ve beni kovmaktan beter etti eşimin yanında . Ayrıldık ordan bütün gün ağladım eşim şahit. O gün bu gündür de görüşmüyordum.

Bu iki sene içerisinde battıkça batmış. En son evden dahi çıkamamaya başlamış hastalıktan komşular öyle söylüyor. Vücudu çok şişmiş. Beni bi kaç kere aramıştı bu iki sene içerisinde. Ne zaman elden ayaktan düştü beni sürekli annenle aramızı düzelt diye rahatsız etmeye başladı. Ya diyordum bittin sen o kadın için bak 8 sene oldu seninle konuşmuyor görüşmüyor yüzünü görmek istemiyor annemi unutacaksın artık oluru yok diyordum. Sinirlendiriyordu , vicdan yaptırıyordu, suçluyordu benim evliliğim zarar görmeye başlamıştı artık. Teyzemi falan da aramış hatta ağlamış teyzem çok pişmandı diyor. Fakat annemin onu affetmemesi için öyle sebepler vardı ki kızlar burda anlattığım okyanustaki bir damla su gibi birşey. En son ben numaramı değiştirmiştim öylece iletişimimiz koptu.

Son 1 aydır iyice kötüleştiğini duymaya başladım. Gidip bi göreyim diye düşünüyordum sürekli. Affedeceğim gerekirse ben yanında kalıp bakacağım diye düşündüğüm bile oldu. Evliliğimdeki sorunlardan bahsetmiştim zaten biliyorsunuz . Kendi derdimle uğraşırken sürekli erteledim. Vaktim olur zannettim. Teyzeme “teyze yarın babama gideceğim” dediğim günün akşamı vefat haberini aldım. Hala kendime gelebilmiş değilim. Kendimi çok fazla suçluyorum vicdanen ama beni bilenler de sen elinden geleni yaptın daha fazlasını yapamazdın diyor. Komşu amca var yakın arkadaşlarından biri kızım gelsin kızım bi gelseydi diyordu arayım gelsin ama çocuğa bişey söyleme kalbini kırma bak o da el kapısında yapma etme dediğimde de aman aman gelmesin istemem diyormuş mesela. Benim de gidemememin sebebi hep buydu. Ayaklarım beni oraya götürmedi iki senedir çünkü hep korktum tedirgin oldum ya bişey derse ya kalbini kırarsam daha kötü olursa diye gidemedim.

Velhasıl yine de acısı büyük oluyor . Çok üzgünüm hala inanamıyorum hala kabullenemiyorum. Beynimi yiyip bitirdim 2 haftadır. Bi iyiyim bi çok kötü. Çok ağlıyorum annem halime çok üzülüyor onu da üzmek istemiyorum ama elimde değil. Ben gerçekten de hayırsız evlat mıydım? Bu acı geçer mi unutulur mu kendimi birgün affeder miyim? Belki evet hayırsızsın diyenleriniz olacak belki de aptal mısın cenazesine dahi gitmemen gerekirdi diyenler olacak. İyisiyle kötüsüyle hakkımı helal ettim ama acabalar, keşkeler, belkiler ne yazık ki insanın yakasını bırakmıyor. Şunu da söylemeliyim kızlar kendisi de berbat bi çocukluk geçirmiş 20 Li yaşlarında anne ve babasını kaybetmiş sokaklarda büyümüş. Ailesi yapısı zaten bozukmuş ilgisiz bi anne, sadece parayla babalık yapan bi baba. Keşke bize tutunsaydı bunu hiç bi zaman yapmadı hep bizden uzak olmak istedi sorumluluk istemedi. Açıkçası söylemek zorundayım ki akli dengesi de artık son bi kaç senedir hiç yerinde değildi. Ki annem onun akli dengesi hiç bi zaman yerinde değildi diyor işine gelince akıllı olurdu işine gelmeyince deliliğe vururdu diyor. Asla doktora gitmedi bi tanı konmadı ama onu bildim bileli psikolojik rahatsızlıkları vardı bunu bir kere konuşsanız anlardınız. Bunlar onu haklı çıkarmaz tabiki ama ne bileyim işte onun da hatalarının bi sebebi var mıydı diye düşünüp duruyorum. Görüşlerinize çok ihtiyacım var şimdiden teşekkürler.
Öncelikle başın sağolsun.
Ne babalık yapilmis ki, sen vicdan azabi cekeceksin..su an senin kötü gecen cocukluguna uzuldum..yazik degil mi sana. bu ne boyle.. senin vicdan yapacak tek durumun yok. Net. Anne babanin evlat da hakki varsa evladinda anne babasinda hakki vardir. Ben cocuguma iyi davranmak durumundayim. Allahin emaneti cocuklar.. Dunyaya gelen cocugu aramamak, kotu davranmak, nisana gelmeme vs bunlar cok agir travmalar. Sana yillar boyu normal gelmis olabilir bu durumlar ama saglikli bi durum yok. Asla tek sn düşünme vicdan vs. Yasadiklarina cocukluguna cok üzüldüm çok..
 
Öncelikle başın sağolsun.
Ne babalık yapilmis ki, sen vicdan azabi cekeceksin..su an senin kötü gecen cocukluguna uzuldum..yazik degil mi sana. bu ne boyle.. senin vicdan yapacak tek durumun yok. Net. Anne babanin evlat da hakki varsa evladinda anne babasinda hakki vardir. Ben cocuguma iyi davranmak durumundayim. Allahin emaneti cocuklar.. Dunyaya gelen cocugu aramamak, kotu davranmak, nisana gelmeme vs bunlar cok agir travmalar. Sana yillar boyu normal gelmis olabilir bu durumlar ama saglikli bi durum yok. Asla tek sn düşünme vicdan vs. Yasadiklarina cocukluguna cok üzüldüm çok..
Çok teşekkür ederim. Babalık yapılmadı ama evladın da kafası beyni ruhu sömürüldü sonuna dek. Hasta oldum inanın. Bazen kendimden yaptıklarımdan düşüncelerimden korkuyorum şizofren mi oldum acaba falan diye düşünüyorum. Yaşamaya dahi takatim kalmadı. Çok kolay anlatılıyor yaşananlar ama kolay yaşanmıyor. Neler yaşadığımı anlatsam belki aklınız hayaliniz durur. Sayfalara sığmaz zaten. Üzüntüm , kızgınlığım hepsi birbirine karıştı. Annemle sabah konuşuyoruz beterin beteri var yetiştirme yurtlarında büyümüş anne baba bilmemiş çocuklar var diyor. Keşke bizde bilmeseydik dedim. Keşke bana babalık yapabilecek sadece biyolojik olmayan bi babam olsaydı ya da hiç olmasaydı en azından yaşarken sürünmezdim hiç tanımadığım özlemediğim, öpüp koklamadığım, sevmediğim kısacası bi yabancının ölümüne üzülmezdim bu kadar.
 
Çok teşekkür ederim. Babalık yapılmadı ama evladın da kafası beyni ruhu sömürüldü sonuna dek. Hasta oldum inanın. Bazen kendimden yaptıklarımdan düşüncelerimden korkuyorum şizofren mi oldum acaba falan diye düşünüyorum. Yaşamaya dahi takatim kalmadı. Çok kolay anlatılıyor yaşananlar ama kolay yaşanmıyor. Neler yaşadığımı anlatsam belki aklınız hayaliniz durur. Sayfalara sığmaz zaten. Üzüntüm , kızgınlığım hepsi birbirine karıştı. Annemle sabah konuşuyoruz beterin beteri var yetiştirme yurtlarında büyümüş anne baba bilmemiş çocuklar var diyor. Keşke bizde bilmeseydik dedim. Keşke bana babalık yapabilecek sadece biyolojik olmayan bi babam olsaydı ya da hiç olmasaydı en azından yaşarken sürünmezdim hiç tanımadığım özlemediğim, öpüp koklamadığım, sevmediğim kısacası bi yabancının ölümüne üzülmezdim bu kadar.
Yasadiklariniz Cok üzücü..anne baba secilmiyor, kader. Bak benim arkadaşım covidden babasını kaybetti. Su an oyle aci cekiyor ki..ama babası onu 1 kez incitmedi. Hep yavrum, kuzum diye sevdi. Şu an yas tutuyor. Öyle babaya yas tutulur da sizin neyin yasını tutacak, acı çekeceksiniz kiiii. vicdan yapacak hicbir durumunuz yok. Bunu anlayin lutfen..bi insan olarak yasadiklariniz aci uzucu ama yapacak birsey yok. Yoksa tek sn vicdan demeyin.. ne vicdanı Allah askina. Siz cocuklugunuzdan beri yasadiklariniz annenize yapılanlar asil vicdanlik meseleler. Lütfen mantikli dusunun..ben sizin cocuklugunuza üzüldüm ya.. bu ne böyle..
 
Anneniz bi kere ayrıldıktan sonra neden tekrar barışmış ki ? Sizi de hasta etmiş babanız ben olsam anneme de öfkelenirdim
 
Öncelikle Basınız sağolsun…
Rabbim yüreğine ferahlık versin 💜

Seni cok iyi anliyorum.. acın cok taze.. yaşadiklarin çok ağır..

Yapilabiliceğinin en iyisini fazlasını yapmişsin..
Vicdani olarak rahatlarsın inşallah zamanla..

Cevre ve kaliplardan cıkarak değerlindirmeye çaliş bazı yaşananlari..
mesela başkasının yazısını okuyormus gibi oku paylaşimi..
Düşün o kız neler yaşamiş neler hissediyor..
Bak bakalım hayırlı bi evlatmı?
Bu yasadıkların karsılıgonda ona ne derdın.?

Eminim kendini cok daha iyi hissedıceksın..

Kendıme uygun sana yakın gelen bi Tedavi yöntemi bulmanı tavsıye ederim.. Cocuklukta yaşananlar bizi yüm hayatımıza eslik ediyor..
Malesef

Sağlicaklar kal
 
Basiniz sag olsun. Anneniz ve babaniz ne yazik ki sagliksiz insanlarmis mental olarak sizi de sagliksiz bir sekilde yetistirmisler. Allah acinizi hafifletsin icinize ferahlik versin diyebilirim. Bazi insanlarin olumu toplum ve dunya icin kayip degil kazanc olabiliyor. Daha merhametli konusamayacagim.
 
Adam biraz sperm verdi diye baba oldu. Yücelttinde yücelttin. Kusura bakma, ama senin psikolojinde normal degil. Bir tarz stockholm sendromu olmali bu.

Hiç kimseye, bu anne baba olsa bile, ederinden daha fazla değer vermeyeceksin. Gururlu olacaksin. Sana onca eziyet edenin, annene iftira eden kişinin arkasinda ağlamak,.. hiç normal hareketler değil, olmamali.
 
Öncelikle Basınız sağolsun…
Rabbim yüreğine ferahlık versin 💜

Seni cok iyi anliyorum.. acın cok taze.. yaşadiklarin çok ağır..

Yapilabiliceğinin en iyisini fazlasını yapmişsin..
Vicdani olarak rahatlarsın inşallah zamanla..

Cevre ve kaliplardan cıkarak değerlindirmeye çaliş bazı yaşananlari..
mesela başkasının yazısını okuyormus gibi oku paylaşimi..
Düşün o kız neler yaşamiş neler hissediyor..
Bak bakalım hayırlı bi evlatmı?
Bu yasadıkların karsılıgonda ona ne derdın.?

Eminim kendini cok daha iyi hissedıceksın..

Kendıme uygun sana yakın gelen bi Tedavi yöntemi bulmanı tavsıye ederim.. Cocuklukta yaşananlar bizi yüm hayatımıza eslik ediyor..
Malesef

Sağlicaklar kal
Öyle bi psikolojideyim ki inanın o kadar kanıksamışım ki o kadar normalleşmiş ki bütün yaşananlar kafamda şimdi ben niye delirdim diye soruyorum kendime. Aynı babam gibi oldum. Dengesiz, git gelli bir ruh hali içinde. Yaşamaktan hayattan nefret ederdi şuan bende öyleyim. Etrafımdaki herkes mutlu yapacak hiçbişeyleri dahi olmasa mutlular. Diyorum ki insanı bu hayatta en çok mutlu edecek şey güzel bi ailedir. Sokakta yürürken balkonlarda oturan anneler babalar çocuklar kalabalık aileler görüyorum. Bir kez olsun yaşayamadım ben bu duyguyu. Keşke diyorum benim de çalacak bi kapım olsaydı mutlu bi ailem olsaydı . Gerçekten de bi çocuğun mutluluğu da mutsuzluğu da aileden ibaret. Şimdi yaşananları sindirip normalleştirip hayatıma devam mı etsem ki bunu asla beceremedim hiç bi zaman yoksa herşeyden vaz mı geçsem. Bazen umut yok benim için artık diye düşünüyorum ve o zamanlar inanın bu kafam bi silahla patlasın dağılsın istiyorum. Yaşamayı becerememek gibi birşey var ve bunu hergün her zerremle hissetmekten çok yoruldum artık çok canım acıyor. Umut ettiğim herşeyi elime yüzüme bulaştırdım. Evliliğim, eşim benim için bir umuttu o da bitti. Herkesten herşeyden nefret ediyorum.
 
X