Psikiyatriste gidin. Bunlar ruh hastalıkları. Farzedin ki yaşadıklarınızdan ötürü sedef hastalığı, ya da fıtık oldunuz, doktora gitmez miydiniz? Bunlar da mesela benim eşim iflas ettiği zaman patlak verdi vücudunda ve hala yeni iş kurduğu halde, yine stres altına girdiğinde hemen ortaya çıkıyor. Doktora gidiyor, çaresi bu. İyi bir pskiyatrist sizin çocukluğunuzla ve babanıza dair yaşayamadığınız şeylerle, ya da içinizde birikmiş öfkeyle yüzleşmenizi sağlar.
Ayrıca babanızla ilgili yüzleşmediğiniz şeyler, çocuğunuzla bağlanmanızı da etkiler. Bebeğiniz daha küçük. O yüzden sorunları da küçük, ona temel bakım yetiyor şu an. Ama Çocuklar büyüdükçe sorunları da karmaşıklaşıyor. Çocuk sizinle iletişime geçtikçe, kimi zaman sizi sorguladıkça, Geçmiş travmalarımız ortaya çıkmaya başlıyor. Asla yapmam dediğiniz şeyleri yaptığınızı görüyorsunuz.
Asla vurmam dediğiniz çocuğu dövmeye başlayabiliyor insan. Kontrol edemiyor o anda. Ya da onunla vakit geçirmekte zorlanıyor. Onun için her şeyi verebiliyor mesela ama oturup bir saat oyun oynayamıyor çocukla. Çünkü kendisi görmemiş.
Ben bu konuda her psikiyatriste de güvenmiyorum mesela. Yarım hekim candan, yarım hoca dinden eder hesabı, öyle herhangi bir psikiyatristten randevu aldım, hiç faydasını görmedim diyebiliyor insan ve doktor kapısını kapatıyor kendine. Halbuki yanlış olan tedavi değil, doktorun kendisi.
Bu konularda çalışan iyi bir doktor aramakla başlayın ve eşinizle devamlı iletişim halinde kalın. A beautiful mind filmi vardı russell crowe' un, ünlü matematikçi john nash in yaşadıklarını anlatan. Orada da devamlı eşiyle iletişim halimdeydi john nash ve onu iyileştiren eşiydi.
Şu anda bu durumun farkındasınız, ya bir gün kontrolünüzden çıkarsa? Beyniniz daha iyi hissettiği için hep o dünyada yaşamaya karar verirse ve bu durum çocuğunuzu da etkilerse? Bir hayal olduğunun farkında olduğunu bilmek güzel ama ya gerçekle hayal birbirine karışmaya başlarsa?
Benim arkadaşımın oğlu daha beşikteyken, bebeklik depresyonu geçirmiş, annesine küsmüş. 4 yaşına kadar konuşmadı, anneye tepki vermedi. doktorlar otizm dedi. Tek bir muayenesi 700 tl olan ünlü bir çocuk psikiyatristine gittiler. Verilen tedavilerle ve bir kaç ay devamlı kontrolle, doktor bu çocuk bebekliğinde size küsmüş, otizm filan yok. Kırılmış bağı tekrar kurdunuz mücadele ederek dedi. Arkadaşım eski doktorlara tekrar götürdü ve hepsi bu çocukta otizm filan yok dediler. İlk götürdüğü doktor bu çocuk iyileşmez, bunu kabullenin demişti halbuki.
Bu örneği vermemdeki amaç, psikoloji bu kadar önemli ve hassastır. Arkadaşım mücadele etmese ve durumu kabullenseydi, şu anda kaybedilmiş bir çocuğu vardı. Ve iyi doktor bu kadar önemli.
İhmal etmeyin lütfen. Hayattta mutluluklar.
