Babamı kaybettikten sonra çok değiştim imdat

Babamı geçen sene ocak ayında kaybettim ve bu beni aşırı etkiledi. Her şeyden korkar, çekinir oldum.
Örneğin, ben çok araba almak isteyen birisiydim, ama artık ondan bile korkar oldum. Babam hastalık geçirip vefat etti, bu yüzden hastalıklardan da korkar oldum. "Acaba bana da mı bir şey olur?" diye sürekli düşünüyorum.

Şu an psikolojimi biraz toparladım. İlk aylar gibi değilim. İlk zamanlar sinir krizleri geçiriyordum; bağırıp çağırıyordum. Her şeyden çekiniyor, sadece bilgisayarda oturuyor, dışarı sadece yürüyüşe çıkıp hemen geri eve dönüyordum.
Artık çalışıyorum, kafam dağıldı, çok şükür bunları kendi kendime atlattım. Ama hâlâ hastalıklar ve bazı isteklerim konusunda korkularım var.

Mesela otobüse binip bir yere gitmem gerekiyor, ama “başıma bir şey gelir mi” diye gitmeye korkuyorum. Uçakla bir yere gitmem gerekti, ama gidemedim. Korktum.
Sanırım yakınımı kaybettikten sonra kaza, bela gibi şeyler gözüme daha çok batmaya başladı.

Araba almak istiyorum mesela ama alamıyorum. "Alsam mı, almasam mı? Şu mu olur, bu mu olur?" diye kendimi yiyorum.
Hastalık konusunda da sürekli "Acaba hasta mı olurum? Acaba ben de mi hastalanırım?" diye düşünüyorum. Ve bu düşüncelerle birlikte obsesif kompulsif bozukluk (OKB) gibi bir şeyle de tanıştım sanırım.
Bazı hareketleri yapmadan rahat edemiyorum. Evden çıkarken kapıyı, bacayı defalarca kontrol ediyorum.

Babamı kaybetmek, bana bunların hepsini yaşattı.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Şu an mesela araç almak istiyorum ama son dakikada hep vesvese geliyor, şeytan aklıma bir şeyler sokuyor ve işlerim bozuluyor.

ilk başlarda kefenli mezara konuluşu yıkanışı hiç biirsi aklımdan çıkmıyordu mezarlığa gidemiyordum mezarlığı mezarlık değil baktıkça koyuluşu aklıma geliyordu onları yendim sayılır hatta annemin demesiyle hala yenemedim sanırım çünkü mezarlığa giderken beni almıyor yanına sen gelme diyor gelince mezarlığa geldiğin gün evde deliriyorsun diyor doğru eve gelince ister istemez evde tartışma çıkıyor durduk yerde sağa sola sarıyorum istemeden farkında olmadan.

Babam vefat ettikten sonra hastalıklar 2 kat dikkatimi çekmeye başladı aman şöyle aman böyle rüyalar kafama takılmaya başladı vesvese ki şunu şöyle ypa böyle yapma böyle yap şöyle yap şöyle yaparsan bu gelir başına kafamdaki sesi atamıyorum yeter ben kendim istediğimi yapmak istiyorum ama engel oluyor yapasan başına bu gelir bak diyor korkutuyor ve hiç bişey yapamıyorum